Ό Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης καί ό Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ

 

Μιά παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα τού 1988, μέ τή μεσολάβηση τής  Σωτηρίας Νούση, στίς 5 τό απόγευμα συναντήθηκε ό Άγιος Πορφύριος μέ τόν Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, λόγω τής καρδιάς του Αγίου, ή συνάντηση έγινε μέσα στό αυτοκίνητο πού τόν μετέφερε έξω από τό σπίτι τού Αρχιεπισκόπου.

“Έλα μέσα, Μακαριώτατε, νά τά πούμε…”. Καί αφού μπήκε μέσα, στή θέση τού οδηγού, άρχισαν επί πολλή ώρα νά συζητάνε… όταν τελείωσαν, ήταν καί οί δύο συγκινημένοι, σχεδόν δακρυσμένοι, καί αφού αλληλοασπασθηκανε, μέ φώναξε ό Αρχιεπίσκοπος καί μού είπε:” Άκουσε…, άλλη φορά δέν θά φέρεις εδώ τον Γέροντα, αλλά θά πάμε εμείς εκεί!”..

Αργά τό βράδυ μέ παίρνει τηλέφωνο ό Άγιος στό σπίτι: “Άκουσε να σου πω… αυτή τη συνάντηση δέν τήν είχες κανονίσει εσύ, αλλά ή θεία Πρόνοια γιά τό καλό τής Εκκλησίας! Καί τήν ώρα πού μιλούσαμε, ένιωθα έντονα τή θεία Χάρι νά μάς περιλούει καί βγήκε τόσο νερό από τό σώμα μου, πού τά ρούχα μου είχαν γίνει μούσκεμα καί τά πόδια μου στά παπούτσια έκαναν… πλίτσι-πλίτσι! Γι’ αυτό δέν σάς μιλούσα στόν δρόμο, διότι έτρεμα από τό κρύο, αφού τά ρούχα μου ήταν μούσκεμα… Νά τόν πάρεις αύριο τηλέφωνο καί νά τόν ευχαριστήσεις από μένα “.

Τό ίδιο συγκινήθηκε καί ό Μακαριώτατος, καί μού είπε ενθουσιασμένος:” Δέν μπορούσα νά φανταστώ τή Χάρι καί τήν ευλογία τού Γέροντα, αλλά ούτε καί τό χάρισμά του!”.

Έκτοτε ό Άγιος μου τηλεφωνούσε όταν “έβλεπε ” μέ τά χαρισματικά μάτια τής ψυχής του, σάν σέ καθρέφτη, τά σχετικά προβλήματα μέ τόν Μακαριώτατο, δηλαδή τίς κινήσεις, τίς παγίδες καί τίς ενέργειες κάποιων, πού όχι μόνο δέν σέβονταν καί δέν ήθελαν τόν Μακαριώτατο, αλλά καί τόν πολεμούσανε. Ποτέ, από τό τηλέφωνο, δέν μού ανέφερε κάτι γιά τόν Μακαριώτατο, ούτε τό όνομά του, ούτε τόν τίτλο του. Πρόσεχε πάρα πολύ τά λόγια του. Απλά μου έλεγε:” Έλα, είναι ανάγκη νά σέ δώ …”. Καί όταν πήγαινα, μού έλεγε:” Θά τού πείς αυτό καί αυτό. Ούτε λέξη δέν θά αλλάξεις!”. Ήταν εντυπωσιακό, διότι “έβλεπε ” όλα τά πονηρά σχέδια καί τίς παγίδες πού ετοιμάζανε οί πολέμιοι του Αρχιεπισκόπου…

Όταν τού διάβαζα τό μήνυμα έμεινε έκπληκτος, διότι οί εχθροί του ήταν πρόσωπα κοντινά πού τά θεωρούσε φίλους του! Αυτό επαναλήφθηκε κάποιες φορές καί είχα γίνει ταχυδρόμος πού μετέφερε τά μηνύματα ανάμεσά τους.

Θυμάμαι πού , σέ κάποια σοβαρά “αδιέξοδα “, τρείς φορές έστειλε τόν οδηγό του καί έφερε τόν Άγιο καί μιλήσανε εκτενέστερα για τά διάφορα καυτά θέματα τής Εκκλησίας. Ό φωτισμένος Γέροντας τού υποδείκνυε ακριβώς τί νά κάνει καί τόν συνεβούλευε.

Επίσης, τουλάχιστον άλλες δύο φορές, είχε πάει καί ό ίδιος ό Αρχιεπίσκοπος στόν Άγιο τηρώντας μυστικότητα. Πήγαινε νύχτα μέ ένα απλό αυτοκίνητο. [Σύμφωνα καί μέ άλλους μάρτυρες ό Αρχιεπίσκοπος είχε επισκεφτεί αρκετές φορές τόν Άγιο, πάντοτε νύχτα, καί πιθανότατα είχε εξομολογηθεί στό πετραχήλι του.]

Όσοι “ροκανίζανε” τόν Θρόνο τού Αρχιεπισκόπου απορούσανε πώς κατάφερνε, τόσο πετυχημένα, νά αποφεύγει όλες τίς κακοτοπιές καί τίς παγίδες πού τού στήνανε, άν καί ήταν ηλικιωμένος καί αντιμετώπιζε ολοένα καί σοβαρότερα προβλήματα υγείας. Εκείνα τά χρόνια όλες οι κινήσεις του ήταν απόλυτα πετυχημένες, διότι είχαν τήν κρυφή σφραγίδα τού Αγίου, δηλαδή τού Θεού.

***

Μού ζήτησε να τηλεφωνήσω στόν Άγιο γιά νά τού μιλήσει. Τού έλεγε από τό ακουστικό:

” – Γέροντα μπορεί νά είμαι ό πιό αμαρτωλός άνθρωπος τού κόσμου, αλλά πάσχω γιά τήν Εκκλησία! Γιά τό καράβι τής Εκκλησίας πεθαίνω, δέν θέλω νά τό χτυπήσω σέ υφάλους… καί σέ ευχαριστώ πολύ πού μέ βοηθάς, πού μού συμπαραστέκεσαι….!

Καί καθώς μιλούσανε, έτεινε τό ακουστικό πρός εμένα, γιά νά ακούσω όσα τού έλεγε ό Άγιος. Τόν ενθάρρυνε λέγοντας:

–Έλα Σεραφείμ…! Κράτα γερά, Σεραφείμ καί μή φοβάσαι! Ό Θεός είναι μαζί σου! Όλα θά πάνε καλά. Κράτα γερά, Σεραφείμ…

Επέστρεψα τό ακουστικό καί μίλησαν γιά λίγη ώρα ακόμη. Αυτή ήταν ή τελευταία τους επικοινωνία.

Στό τελευταίο αυτό τηλεφώνημα, ό Άγιος του3 άφησε τίς τελευταίες υποθήκες καί παραγγελίες, διότι μετά έφυγε γιά τό Άγιον Όρος…

Λίγο μετά τήν κοίμηση του Αγίου, μου τηλεφώνησε κάποιος γνωστός μου Επίσκοπος καί μού είπε πώς επισκέφτηκε τήν προηγούμενη ημέρα μαζί μέ άλλους Αρχιερείς τόν Αρχιεπίσκοπο καί εκείνος τούς αποκάλυψε τά εξής: ” Μή σάς κάνει εντύπωση πού δέν παραιτούμαι. Δέν μέ ενδιαφέρει ό θρόνος, αλλά ούτε καί συμφέρει στήν Εκκλησία αυτή τη στιγμή νά παραιτηθώ. Εγώ ό,τι κάνω, είναι ακριβώς αυτό πού μού είπε ένας Άγιος καί χαρισματικός Γέροντας, ό π. Πορφύριος! Δέν μπορείτε νά φανταστείτε πόσο καθαρά έβλεπε τά πράγματα. Είναι θεόπνευστος. Δέν τόν γνώριζα, αλλά ή Σωτηρία Νούση επέμενε καί δέχτηκα καί μού τόν έφερε εδω! Πού νά τό φανταστώ ότι υπήρχε τέτοιος άνθρωπος! Ό,τι μού είπε εκείνος κάνω! Καί αυτή τή στιγμή… αυτό συμφέρει στήν Εκκλησία. Δέν μέ ενδιαφέρει για ό,τι λέτε, καί γιά ό,τι γράφουν! Ό Θεός θά τά κρίνει…!”.

Εκείνη τήν εποχή, πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονταν καί κατηγορούσαν τόν Αρχιεπίσκοπο, διότι ενώ ήταν σέ τόσο άσχημη κατάσταση υγείας (έκανε αιμοκαθάρσεις), δεν παραιτούνταν. Άλλοι τόν κατηγορούσαν, διότι επέμενε σέ κάποιες Εκκλησιαστικές θέσεις. Πολλά αδίκως τού καταμαρτυρούσαν. Ακόμη καί υψηλά ιερατικά πρόσωπα ψιθύριζαν εναντίον του… Δέν γνώριζαν ότι εκείνος είχε πάρει “θεία μηνύματα ” καί οδηγίες από τόν Θεό, μέσω τού Αγίου Του, τού απλού Γέροντος Πορφυρίου, καί έκανε ακριβώς ό,τι τού είχε παραγγείλει.

Ήταν αντίθετος μέ τό φιλοπαπικό καί οικουμενιστικό πνεύμα. Αγαπούσε υπερβολικά τό ράσο καί τήν ιεροσύνη. Ήταν αληθινός, Ορθόδοξος “Πατέρας ” τής Εκκλησίας.

Κάποτε, σέ μία συνέντευξή του, δήλωσε:” Είμαι αυτός πού φαίνομαι. Δέν έχω άλλο πρόσωπο. Απεχθάνομαι τό ψέμα. Δέν φοβάμαι ούτε μή χάσω τόν Θρόνο μου, ούτε καί τόν θάνατο… Φοβάμαι μόνο τόν Θεό!”. Καί λίγο πρίν τήν κοίμηση του είχε δηλώσει, δείχνοντας τήν ταπείνωση του:”Απ’ όπου μέ πιάσεις… λερώνεσαι”.

Με τη συμβολή καί τή στήριξη τού Αγίου Πορφυρίου είχε τήν μακροβιότερη αρχιερατεία στόν θρόνο τών Αθηνών.

Ό μακαριστός κ. Ιωάννης Χατζηφωτης,εκπρόσωπος τύπου καί δημοσίων σχέσεων του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ δήλωσε κάποτε την εξής προφητεία:” Ό π. Πορφύριος μού είπε πώς ό Αρχιεπίσκοπος θά πεθάνει στόν Θρόνο. Μέχρι τό τέλος τής ζωής του θά είναι Αρχιεπίσκοπος “. Όπως καί έγιν