Μιά κερασιά ὁλάνθιστη, μαζί μέ τόν Ἀπρίλη
μιά Κυριακή σκαρφάλωσε, στόν μπλέ μας Οὐρανό μας
καί τ’ ἀνθισμένα λούλουδα, σάν καί Ἀγγέλων χείλη
σιωπηλά γεμίσανε, μέ ὕμνους τό βουνό μας,
αὐτό Τῆς Παναγίας μας, πού λέμε Ἅγιον Ὄρος
καί τό μπαλκόνι σκέπασε, μέ τά ἁρώματά της
κι εὐώδιασε ὁλάκερος, τῆς Κερασιᾶς ὁ χῶρος
καί νοιώθεις στόν Παράδεισο, σάν βρίσκεσαι κοντά της. 
Καί ἔτσι τό κελλάκι μας, τό ταπεινό μας μοιάζει
μές τόν Ἀπρίλη ὄμορφο κι Οὐράνιο γῆς κομμάτι
καί τήν ψυχή μας ἄλλο τι, καθόλου δέν τήν νοιάζει
γιατί ἐμεῖς Παράδεισου, τό νοιώθουμε Παλάτι.
υπογράφει ο Γιάννης Μαλτέζος.
