Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι
Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει
Μας παίρνουν με βία, την ξεγνοιασιά
Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά
Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα
Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα
Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν
Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μόνη
Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι
Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη
Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι
Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη
Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη
Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει
Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία Νεκταρία,
Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μονη
Στη θέα μιας μορφης το αίμα μου να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδια
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
1 σχόλιο:
... ἀναντρεία... καὶ ντροπή
νὰ σηκώσει ἄντρας τὸ χὲρι σὲ γυναίκα...
τότε...
τώρα, ἡ τάχα ἱσότητα
(ἡ δόλια ἐξομοίωση,
ποὺ μᾶς πῆρε τὰ μυαλά... )
ἡ τὰχα ἐλευθερία τῶν σχέσεων ποὔκανε τὴν "παρέα"...σκυλολό'ι'...
θὰ πληρωθεῖ ἀκριβᾶ...
καὶ... εἶναι οἱ κόρες μας...
οἱ ἀνέγγιχτες ἀκόμη ἀπό τὸν χρόνο
ποὺ θὰ τοὺς ζητηθεῖ -αὔριο- νὰ πληρώσουν τὴν ἐκβλάκεψή μας...
(τὴν ἐ ξ α χ ρ ε ί ω σ ή μας)
ὁ Θεός νὰ λυπηθεῖ τὸ πλᾶσμα του
(ὡς ἐλεήμων καὶ ϕιλάνθρωπος,
ἀν καὶ μᾶλλον...
ἦρθε πλέον ὁ καιρός ὁ δύσκολος
τῆς Δ ι κ α ι ο σ ύ ν η ς Του... )
Δημοσίευση σχολίου