H ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ (13) -Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ-Η ΝΕΑ ΑΙΡΕΣΗ.

Συνέχεια από εδω

Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Ο Μητροπολίτης Περγάμου  Ζηζιούλας ολοκληρώνει σιγά σιγά και ανεμπόδιστα, τη διάλυση τής Χριστιανικής Ορθοδοξίας. 

Στο 4o τεύχος (Τόμος 80/2009) του περιοδικού Θεολογία διαλύει εις πλάτος ό,τι είχε μείνει όρθιο μέχρι σήμερα, ολοκληρώνοντας την λαίλαπα του κληρικαλισμού που κατόρθωσε να κυριεύση και να εξουσιάση την Θεία Κοινωνία.
«Η ευχαριστιακή Εκκλησιολογία ώς θεολογικός όρος και έννοια πρώτοεμφανίζεται κατά τον 20ο αιώνα. Χρησιμοποιήθηκε από τον Afanasiev και έγινε δεκτή και από την Β' Βατικανή σύνοδο».

Οι Ορθόδοξοι, ιδίως με τον Τρεμπέλα (δεν είναι σαφές γιατί θεωρείται Ορθόδοξος) εναντιώθηκαν στην ταύτιση της Εκκλησίας με την Ευχαριστία, θεωρώντας την Ευχαριστία ώς ένα μυστήριο μεταξύ των επτά, δηλ. ένα μυστήριο που παράγεται απο την Εκκλησία και δέν παράγει την Εκκλησία.

Στην μελέτη στην οποία αναφερόμαστε ο Ζηζιούλας θα αποδείξει ότι η ιδέα πώς η Ευχαριστία εκφράζει, αποκαλύπτει και πραγματώνει την Εκκλησία είναι βαθειά Ορθόδοξη.

Ξεκινά τις αποδείξεις του χρησιμοποιώντας τον Απόστολο Παύλο ιδίως την Α' προς Κορινθίους 11ο-14ο κεφάλαιο. Ας δούμε απο κοντά λοιπόν τον Απ. Παύλο : «Το ποτήριον της Ευλογίας ό ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του αίματος του Χριστού εστί; Τον άρτον όν κλώμεν, ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού εστί;
...Συνερχομένων ούν υμών επι το αυτό ούκ έστι Κυριακόν δείπνον φαγείν.....Οτι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί ή παρεδίδετο έλαβε άρτον και ευχαριστήσας έκλασε και είπε....Τουτό ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν.....Οσάκις γάρ άν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριο τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε άχρις ού άν έλθη....Ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί. Ει γάρ εαυτούς διεκρίνομεν, ούκ άν εκρινόμεθα. Κρινόμενοι δέ υπό του Κυρίου παιδευόμεθα, ίνα μη σύν τω κόσμω κατακριθώμεν.»

Αμέσως μετά μιλά περί των πνευματικών : «Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εισί, το δέ αυτό πνεύμα και διαιρέσεις διακονιών εισί, και ο αυτός Κύριος, και διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δέ αυτός εστί Θεός, ο ενεργών τα πάντα έν πάσιν.»

Παραθέσαμε με κάποια επιμονή αυτά τα λίγα από την επιστολή του Απ. Παύλου διότι ο Απόστολος μιλά για το περιεχόμενο της πίστεως μας. Κάτι που απουσιάζει παντελώς από τις εκθέσεις και τις πράξεις των νέων θεολόγων. Ακόμη και όταν αναφέρονται με ενθουσιασμό στο έργο του Καβάσιλα, αποφεύγουν με τέχνη το περιεχόμενο της Θ.Λειτουργίας μας. Φυσικά εάν δεχθούμε τον σκελετό που προτείνουν, το νεκρό σώμα της Εκκλησίας που τριγυρίζουν από διάλογο σε διάλογο, θα προσθέσουν σίγουρα και το περιεχόμενο που επιθυμούν.

Μια Εκκλησία χωρίς τον Κύριο. Μια Εκκλησία του Αντιχρίστου.

(Συνεχίζεται)