Άγιος Εφραίμ ο Σύρος
VII Ύμνοι στη Γέννηση του Χριστού
Μετάφραση από τα Αραμαϊκά: Στάθης Κομνηνός
(II)
Της άγνοιας στόμα
Χείλη που τρέμουν
Πώς, Γιέ του Ζώντος, πώς να σε πω;
Γιε του Ενός
και τώρα των πολλών Γιε
μυριάδες ονόματα
Άφωνε Κύριε πώς γίνεσαι του Λόγου Κύριος;
Εραστή Εραστή, ιδού καταδιώκομαι
λέει η Μαρία, εγώ που
την Καταφυγή γέννησα. Πού να προσφύγω, πού;
Αστρόφως, του ήλιου μικρότερο
κι ωστόσο μεγαλύτερο
στο σύμβολό του Φως.
Φως μέγα, μόνο Φως
προσφορές ποιμενικές
Ζωή που λατρεύεται
γη που πρεσβεύει ουρανό
πνεύμα που δείχνει σώμα
Συμεών ω Συμεών σ’ αγκαλιάζει
σε παραδείσιο τόπο
Εκείνος που αγκάλιασες!
Κόλλησαν Πνεύμα τα χείλια της Άννας
ω Βασιλόπαιδο, ω Περιφρονημένε, Μισούμενε!
Σιωπάς κι ακούς, κρύβεσαι βλέπεις, καλυμμένος γνωρίζεις
Ευλογητέ!
Βρέφος, που γεμίζεις γη κι ουρανό
αναπαύεται το φως στο πρόσωπό Σου
κι η Κτίση στόμα γίνεται, ένα στόμα
που αδιάκοπα κραυγάζει ιδού ιδού Εκείνος!
Σχισμένοι ουρανοί
νερά
που λαμπυρίζουν
φτερούγισμα περιστεριού
μια φωνή κεραυνός που λέει
ο Αγαπημένος Μου -Αυτός!
Ωσαννά ωσαννά
που πάντα θα το λεν παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου