Ἀπό τά πράσινα ἄλογα στήν τεχνητή νοημοσύνη (καί ἕνας ἐκκλησιαστικός κατήφορος πού συνεχίζεται)…

    Γράφει ο  Νεκτάριος Δαπέργολας

     Καί ἀφοῦ ἡ πρώτη ἀρχιερατικὴ σύναξη τοῦ Βόλου, ὅπως γράφαμε τόν προηγούμενο μήνα, εἶχε ἀφιερωθεῖ ἀπὸ τὸν τοπικὸ μητροπολίτη στὴν οἰκολογία, τὰ πράσινα μοναστήρια και τα...πράσινα ἄλογα (εδώ), ἡ δεύτερη τὶς προάλλες ποῦ νομίζετε ὅτι ἀφιερώθηκε; Μά στὴν τεχνητὴ νοημοσύνη ἀσφαλῶς!

     Μεῖζον πρόβλημα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ αὐτὸ σήμερα, ἔ; Αὐτὴ τὴ φορὰ βεβαίως δὲν παρέστη κάποια...πράσινη καλόγρια, γιὰ νὰ δώσει στοὺς δύσμοιρους ἱερεῖς τῆς Μαγνησίας τὰ οἰκολογικὰ φῶτα της, ἀλλὰ πανεπιστημιακός τις καθηγητὴς ἐκ τῆς Θεολογικῆς (ὁ Θεός νά τήν κάνει) Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., ποὺ ἀναφέρθηκε στὰ θετικὰ τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, ἐνῶ φυσικὰ δὲν παρέλειψε καὶ τοὺς προβληματισμοὺς ποὺ ὑπάρχουν, ἀλλὰ ποιά ἦταν ἡ κατάληξη; Ὅτι αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἔχει πιὰ μπεῖ στὴ ζωή μας, ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ τὸ δαιμονοποιοῦμε ἢ νὰ τὸ ἀντιμετωπίζουμε μὲ στεῖρα ἄρνηση, ὅτι ὀφείλουμε παρὰ τοὺς κινδύνους νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε καὶ αὐτὸ γιὰ καλό, ὅτι «ὁ θεολογικὸς λόγος τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νὰ κινηθεῖ μὲ τὴ νηφαλιότητα τοῦ μέτρου ἀνάμεσα στὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὴ φοβικὴ ἄρνηση» καὶ ἄλλα παρόμοια.

     Καὶ ἂν κάποιος βρεθεῖ νὰ πεῖ ὅτι δὲν εἶναι κακὸ ἡ Ἐκκλησία νὰ διερευνᾶ καὶ τέτοια ζητήματα, ἡ ἀπάντηση εἶναι μία: ἂς διερευνᾶ τὰ πάντα, ἀλλὰ ἀπέναντι σὲ θέματα ποὺ ἀποτελοῦν βασικοὺς πυλῶνες τῆς νεοεποχίτικης ἀτζέντας ἡ στάση της ὀφείλει νὰ εἶναι κάθετη καὶ ἀπολύτως προειδοποιητικὴ πρὸς τοὺς πιστούς, ἀντὶ γιὰ στρογγυλέματα, ποὺ τελικὰ (παρὰ τοὺς ὑποτιθέμενους προβληματισμοὺς καὶ τὶς ἐκπεφρασμένες δῆθεν ἐπιφυλάξεις) συντείνουν προς τὴν ἀποδοχὴ καὶ ὄχι πρός τὴν ἐπιβαλλόμενη ἄρνηση.

     Γνωρίζουμε ἄλλωστε τὸν ρόλο καὶ τὶς προθέσεις καὶ τοῦ μητροπολίτη Δημητριάδος καὶ τῶν λοιπῶν σημερινῶν νεοεποχιτῶν λυκοποιμένων - καὶ μόνο βαθύτατα ἀφελεῖς μπορεῖ νὰ πείσει ἡ μειλιχιότητα, ἡ «ἀνεκτικότητα» καὶ ἡ δῆθεν καλὴ προαίρεση ποὺ ἐπιδεικνύουν. Περιθώρια ὅμως ἄλλης τέτοιας ἀφέλειας δὲν ὑπάρχουν πιά.

     Καὶ ἂν κάτι χρειάζεται σήμερα ἡ πληγωμένη αὐτὴ πατρίδα δὲν εἶναι οὔτε πράσινες ἐνορίες, οὔτε ψηφιακὲς μητροπόλεις, οὔτε ἄλλες νεοταξίτικες «ἐκσυγχρονιστικὲς» πομφόλυγες. Ἁγιότητα χρειαζόμαστε, πραγματικὰ ἐμπνευσμένη ἁγιοπνευματικὴ διαποίμανση καὶ ἀγωνιστικὸ ἀνάστημα κόντρα στὸ δαιμονικὸ ρεῦμα τῶν καιρῶν. Ὄχι δούρειους ἵππους ποὺ τσαλαβουτᾶνε νυχθημερὸν μέσα στὰ βοθρολύματα τῆς νεοεποχίτικης κατάντιας...