Η μουσική: είν’ ένας άγιος
που κατεβαίνει στο άσπρο του άλογο.
Φτάνει ως την άκρη της καρδιάς μου, υπόσχεται.
Γυρνά τα φύλλα της ψυχής μου σε μετέωρα χρώματα
κι όπου γωνιά μου τη φωτίζει. Ψιχαλίζει
ουρανό, επουλώνει τις ρυτίδες μου. Γίνομαι κάτι
σαν ένας κήπος, ανάμεσα σ’ έναν ήλιο
απερίγραπτο.
Όλη η κούραση μου,
όλα μου τα σκαψίματα, όλη η μόνωση μου,
δείχνουν απόβροχο του Μάη.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου