Ποῖοι ἀντιμάχονται τὸν Χριστόν;

 

Όσοι ἀπὸ τοὺς «δικούς» μας θιασῶτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «βλέπουν» καὶ ἄλλες «ὁδοὺς σωτηρίας», ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιμάχονται εὐθέως τὸν Χριστό.  «Δυστυχῶς ὑπάρχουν Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ ἀνθρωπάρεσκα ὑποδεικνύουν τὸ Ἰσλὰμ ὡς ἄλλη ὁδὸ σωτηρίας.

Ὑπάρχουν ἀρκετοὶ τρόποι νὰ ἐπιδείξουν οἱ Ἱεράρχες αὐτοὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τοὺς μωαμεθανοὺς συνανθρώπους μας, χωρὶς νὰ ὑποπίπτουν σὲ τέτοια βλάσφημα ἀτοπήματα. Ἄλλο εἶναι ἡ συνύπαρξη ἀνθρώπων κι ἄλλο ἡ συνύπαρξη θρησκειῶν. “Οὐκ ἔστι ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία” (Πράξ. 4,12), ἀναφέρουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. 

Πῶς λοιπὸν ὁ ἀνθρωπάρεσκος συγκρητισμὸς ἀνακαλύπτει καὶ στὴ μωαμεθανικὴ πλάνη σωτηρία. Ἐὰν αὐτὸ τὸ μήνυμα δίνουν στοὺς συνανθρώπους μας αὐτούς, πῶς θὰ ἔλθουν “εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας”; Ἰσχυρίζονται οἱ Ἱεράρχες αὐτοὶ μὲ τὸν τρόπο τους, ὅτι ὑπάρχει καὶ “ἐν ἄλλῳ  ἡ σωτηρία”;  Πάντως μιλώντας κάποτε μὲ μετανάστες μωαμεθανοὺς στὸ θρήσκευμα, διαπίστωσα νὰ λένε διαφοροτρόπως ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι σὲ κάθε θρησκεία. Δὲν γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι τὸ ἀνθρωπάρεσκο τοῦτο ἀτόπημα, ἔχει καὶ ὡς συνέπεια τὴν παραμονὴ τῶν συνανθρώπων μας αὐτῶν σὲ μία πλάνη ποὺ βλάσφημα  προτρέπει “μὴ λέτε Τριάδα”; Εἶναι ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀντιμάχονται τὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰρωνεύονται στὸ κοράνι ὅτι δῆθεν μᾶς φάνηκε ἡ Σταύρωσή Του καὶ παρεπόμενα ἡ Ἀνάστασή Του; Εἶναι δυνατὸ νὰ πιστεύουν οἱ Ἱεράρχες αὐτοί, ὅτι εὐαρεστοῦν κιόλας τὸν Κύριο μὲ τὴ στάση τους αὐτή; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας!» (Ἱστ. Ἀκτῖνες)! Συμφωνοῦμε!

Τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα τῶν κακοδόξων ἁβροτήτων

  «Δυσ­τυχῶς τὸ ἀπυρόβλητο τέτοιων βλάσφημων ἀναφορῶν, κάνει νὰ φαίνονται οἱ θεολογικὲς ἐνστάσεις γιὰ τὰ βλάσφημα τοῦ­τα ἀτοπήματα, ὡς δῆθεν ἀποτέλεσμα ἀκρότητας, καθότι καὶ οἱ κόλακες πληθαίνουν καὶ οἱ ἀλλόκοτες σκοπιμότητες. Ἂν δίνεται στοὺς μωαμεθανοὺς συν­ανθρώπους μας ἡ ἐντύπωση ὅτι καὶ ἐκεῖ στὴ μωαμεθανικὴ πλάνη, ὅπου βρίσκονται, μὲ τὴν ἄρνηση τῆς Ἁγίας Τριάδας, τὴν ἄρνηση τῆς Θεότητας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κλπ, ὑπάρχει σωτηρία, πῶς θὰ ἐγκαταλείψουν τὴ πλάνη τους; Δὲν γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι εἶναι ἀντιεκκλησιαστικὴ μία τέτοια ἀναγνώριση, ἡ ὁποία θέλει καὶ διὰ τῆς μωαμεθανικῆς θρησκείας νὰ παρέχεται ἡ σωτηρία; Ὅταν ἐπισημαίνεται πρὸς τοὺς μωαμεθανοὺς συνανθρώπους μας ἡ κακόδοξη ἀναφορά, ὅτι δῆθεν τὸ Ἰσλὰμ εἶναι ἄλλη ὁδὸς σωτηρίας, ποιὰ ἡ χρεία νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πλάνη τους; Ἂς ἀφήσουμε τὸν Ἀπόστολο Παῦ­λο νὰ ὑπενθυμίσει στοὺς Ἱεράρχες μας αὐτούς, ὅσα ἐκεῖνοι παραχαράσσουν: “Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις, τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνη καὶ ἀνομία;  τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος’’;  (Β΄ Κορ. 6, 14). Δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴν κακόδοξη ἁβρότητά τους;  “Τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;  ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;” (Β΄ Κορ. 6,15). Γιατί λοιπὸν αὐτὸ τὸ “ἄνοιγμα’’ ἀσεβείας πρὸς τὴ μωαμεθανικὴ πλάνη;» (Ἱστ. Ἀκτῖνες)! Η μεγάλη μερίδα Ἱεραρχῶν ἔχει ἀπομειώσει τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, μὲ πρῶτο διδάξαντα τὸν Πατρ. Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς περὶ αὐτόν!

  Ορθόδοξος Τύπος