Κάθε άτομο έχει μια κοσμοθεωρία –αρχές, πεποιθήσεις και μια σχολή σκέψης– μέσω της οποίας κάποιος συναντά και βιώνει τον περιβάλλοντα κόσμο και τα γεγονότα του, μαζί με το πώς κυβερνά κανείς το πρόσωπό του. Τις περισσότερες φορές, τουλάχιστον στις «δυτικές» κοινωνίες, μια κοσμοθεωρία είναι αυτό-επιλεγμένη, και έτσι για τους περισσότερους ενήλικες γίνεται μια πράξη του θελήματος.
Η κοσμοθεωρία διαμορφώνει, πληροφορεί και περιλαμβάνει την διαδικασία δια της οποίας ένα άτομο σχετίζεται με γενικά ζητήματα της ζωής, όπως: ο κόσμος και η προέλευσή του, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, την μέθοδο των διανθρώπινων σχέσεων, πώς σχετίζεται η ανθρωπότητα με την υπόλοιπη φύση, πώς η ανθρωπότητα σχετίζεται με το Θείο (αν η κοσμοθεωρία αφήνει περιθώριο για το Θείο) και ούτω καθεξής. Ακόμα και η ίδια η «απιστία» είναι μια μορφή πίστεως.
Μια «κοσμοθεωρία» με την ευρεία έννοια είναι θρησκευτική, είτε ομολογεί το Θείο είτε το αρνείται, είτε είναι εξαιρετικά οργανωμένη είτε χαλαρά δομημένη. Η θρησκεία κατά μια γενική έννοια είναι αυτή που ένα άτομο θεωρεί ως κατευθυντήρια αρχή για την ζωή. Μιλώντας με πεζό τρόπο, θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε σύστημα πεποιθήσεων που παρέχει μια αφήγηση για τα αναπόφευκτα ερωτήματα της ζωής που αντιμετωπίζει σχεδόν κάθε ανθρώπινο άτομο στον πλανήτη γη. Υπό αυτή την ευρεία έννοια, δεν υπάρχουν μη θρησκευόμενοι άνθρωποι, αφού όλοι έχουν ένα σύστημα πεποιθήσεων κάποιου είδους.
Αναπόφευκτα συνδεδεμένα με τα συστήματα πεποιθήσεων είναι ερωτήματα και απαντήσεις που σχετίζονται με την ανθρωπότητα και τα ανθρώπινα ήθη. Ένα άτομο θα ενεργήσει, ή τουλάχιστον θα αγωνιστεί, με τρόπο που να είναι σύμφωνος με την κοσμοθεωρία του, τη θρησκεία του. Τελικά, η δράση – ο καρπός – είναι αυτό που ξεσκεπάζει την αληθινή κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου.
Στην Αμερική (και στον δυτικό κόσμο γενικότερα) αυτή την στιγμή υπάρχει αυτό που μπορεί να ονομαστεί «σύγκρουση κοσμοθεωριών», και αυτό είναι η ρίζα της έντασης σχετικά με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα (φύλο) και την σωστή λειτουργία της (και πολλά άλλα πράγματα).
Σαφώς, ο Χριστιανισμός (όταν χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη εννοώ τον παραδοσιακό Χριστιανισμό) έχει πολύ σαφείς διδασκαλίες που βασίζονται στην δική του κοσμοθεωρία – η οποία τελικά, όπως έχω υποστηρίξει αλλού, βασίζεται στην Θεία αποκάλυψη – σχετικά με τη σωστή χρήση του ανθρώπινου προσώπου - που περιλαμβάνει την σεξουαλικότητα, η οποία αποτελεί μέρος της σωστής ευθυγράμμισης του ανθρώπινου προσώπου.
Από την άλλη, ο σύγχρονος Ουμανιστικός αντικληρικαλισμός έχει πολύ σαφείς διδασκαλίες που βασίζονται στην δική του κοσμοθεωρία σχετικά με την χρήση του ανθρώπινου προσώπου, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικότητας.
Κάθε άποψη βασίζεται απόλυτα στην πεποίθηση. Μια πεποίθηση που διαμορφώνεται από μια κοσμοθεωρία.
η συνέχεια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου