Ο Άγιος Μακάριος Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου, ο Νοταράς

Αγιος Μακάριος ο Κορίνθου
18ος αιώ

Γόνος Ευγενούς Βυζαντινής Οικογένειας γεννήθηκε το 1731 στα Τρίκαλα Κορινθίας και έγινε Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου το 1764. Κατά τη διάρκεια Επανάστατικής δράσης στην εκεί περιοχή το 1769 κατηγορήθηκε ως ένας από τους υποκινητές της,  και αναγκάστηκε να καταφύγει στα νησιά του Ιονίου. Εκεί παρέμεινε τρία χρόνια αλλά στο χρονικό αυτό διάστημα, για διπλωματικούς λόγους, η Ιερά Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης τον καθαίρεσε από τη θέση του Αρχιεπισκόπου. Μετά το τέλος του ρωσοτουρκικού πολέμου ο Μακάριος πήγε στο ’γιο Όρος, όπου εισήχθη στο Κίνημα των Κολλυβάδων. Αναζητώντας ένα ειρηνικό περιβάλλον ο Μακάριος ήρθε στην Πάτμο, όπου έλαβε την έγκριση από την Αδελφότητα της Μονής να χτίσει ένα Ασκητήριο. Κατά τη διάρκεια των 10 περίπου ετών διαμονής του στην Πάτμο (1782-1793) αντέγραψε κώδικες της Βιβλιοθήκης της Μονής και  συνέγραψε τη βιογραφία του Οσίου Χριστοδούλου. Σημαντικότατη ήταν η συγκέντρωση κειμένων από τα χειρόγραφα της Βιβλιοθήκης της Μονής, τα οποία σε συνεργασία με τον πνευματικό του αδελφό, ’γιο Νικόδημο τον Αγιορείτη απετέλεσαν υλικό της μετέπειτα περιώνυμης ανθολογίας πατερικών έργων της γνωστής "Φιλοκαλλίας" και άλλων θεολογικών έργων. Μετά την πάροδο 10 περίπου ετών ο Μακάριος επέστρεψε στην Κόρινθο, από εκεί πήγε στη Χίο, όπου και πέθανε το 1805. Τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του, όσο και μετά την κοίμησή του θεωρήθηκε ’γιος. Μετά την κοίμησή του αναφέρονται πολλά θαύματά του.

Ομιλεί ο  Μητροπολίτης πρώην Γάνου και Χώρας π. Αμφιλόχιος

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν Κορίνθου ποιμένα τὸν τῷ ὄντι Μακάριον, τὸν Θεοῦ πρόνοια τῆς Χίου, ἀναφανέντα κοσμήτορα, ἐν πράξεσιν ὁμοὺ καὶ διδαχαίς, τιμῶμεν σὲ ἐν ὕμνοις καὶ ὠδαίς- θεραπεύεις γὰρ νοσοῦντας, καὶ ἀπελαύνεις ἀκάθαρτα πνεύματα. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ τὰ ὀστά σου πηγὴν θαυμάτων ἀναδείξαντι.