Η ΕΝΟΧΉ ΤΗΣ... "ΟΥΔΕΤΕΡΌΤΗΤΑΣ" !

Ο νομπελίστας με το νόμπελ ειρήνης Elie Wiesel διατύπωσε κάποτε φίλοι μου το εξής σημαντικό:

"Πρέπει να παίρνουμε θέση στην αδικία. Η ουδετερότητα βοηθάει τον καταπιεστή, ποτέ το θύμα. Η σιωπή ενθαρρύνει τον βασανιστή, ποτέ τον βασανισμένο".

Στην εποχή μας πολλοί συμπολίτες μας έχουν προτιμήσει τη θέση της ουδετερότητας και δεν παίρνουν θέση υποστήριξης κανενός ατόμου ή συνόλου ή άποψης για να είναι αρεστοί στους εξουσιαστές. Έχουν όμως το δικαίωμα να είναι ουδέτεροι;

Ας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα που φανερώνει την ενοχή αυτής της επιλογής.

Ας υποθέσουμε ότι ένας εργοδότης αδικεί τους υπαλλήλους του και δεν τους δίνει κάτι που δικαιούνται. Οι υπάλληλοι αντιδρούν και αρχίζουν οι πιο θαρραλέοι να ζητούν από τον εργοδότη να τους το προσφέρει.

Ο υπεύθυνος του προσωπικού όμως, αντί να λάβει θέση και να υποστηρίξει το προσωπικό, παραμένει ουδέτερος για να είναι αφενός αρεστός στον εργοδότη και αφετέρου μη δυσάρεστος στους υπαλλήλους. Με τη στάση του όμως υποστηρίζει την αδικία.

Όποιος δεν υποστηρίζει το δίκιο και μένει αμέτοχος και ουδέτερος είναι ένοχος!!

Όλοι αυτοί οι "καλοί άνθρωποι" που δεν έχουν άποψη για τίποτε, που σιωπούν, συμφωνούν ή διαφωνούν σε όλα και είναι πάντα απών είναι το χειρότερο ανθρώπινο είδος.

Και δυστυχώς φίλοι μου, είναι η μεγάλη σιωπηρά πλειοψηφία σε όλες τις χώρες και σε όλους τους καιρούς... Ας μην γίνουμε σαν αυτούς!!!

(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)