Την Παναγιά από κοντά!

 

Το πρωί συνάντησα έξω από το φαρμακείο

μια φίλη που παίρνει αγχολυτικά κάθε μέρα

από την φαρμακοποιό η οποία γνωρίζω πως παίρνει αντικαταθλιπτικά.

Μετά με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος

που έχει τα τελευταία χρόνια κρίσεις πανικού.

Στη συνέχεια πήγα σε ένα κατάστημα για μια δουλειά

και ο μαγαζάτορας μου είχε εκμυστηρευθεί πριν καιρό

πως παίρνει συνεχώς αντιόξινα και γαστροπροστατευτικά

γιατί το άγχος του έχει φάει το στομάχι.

Μου έστειλε μέιλ ένας φίλος

ο οποίος γνωρίζω πως έχει να κοιμηθεί πάνω από 4 ώρες

εδώ και πολλά χρόνια.

Για να μην τα πολυλογώ, στον δικό μου κύκλο

οι μισοί άνθρωποι παίρνουν "χάπια" για να επιβιώσουν.

Ναι, σε αυτόν τον εξε-ληγμένο κόσμο οι αναλογίες είναι αυτές!

Και το πρόβλημα δεν είναι αυτό.

Το πρόβλημα είναι πως όσο τους γνωρίζω καλύτερα

τόσο συνειδητοποιώ πως αυτοί που "παίρνουν"

είναι οι "λάθος" μισοί.

Πριν δυο τρεις εβδομάδες μίλησα με ένα παλικάρι 24 ετών.

Είχε κάποια σωματοποιημένα συμπτώματα

και επειδή "δεν είχε τίποτα που να φαίνεται σε εξετάσεις"

τον στείλανε σε γιατρό που μπορεί να βγάλει διάγνωση

χωρίς εξετάσεις, δηλαδή σε "ψυχίατρο".

Τον είδε 20 λεπτά και έβγαλε διάγνωση στο πι και φι.

Του έγραψε 3 φάρμακα.

Ένα αγχολυτικό, ένα αντιψυχωσικό και ένα αντικαταθλιπτικό

τα οποία και παίρνει για πολλούς μήνες.

Διαγνωσάρα ρε φίλε.

Κάλυψε τα πάντα ο φωστήρας χασάπης

για να μην κάτσει να μιλήσει μαζί του παραπάνω.

Το εύκολο χρήμα βλέπεις...

Μίλησα μαζί του.

Όταν τον ρώτησα τι είπε στη διάγνωση

μου απάντησε πως "αγχώνεται" με μικρά πράγματα.

Δηλαδή, ας πούμε όταν χτυπάει το κινητό ή έχει μήνυμα.

Με λίγα λόγια "το παλικάρι έχει πρόβλημα" επειδή

όπως είναι φυσιολογικό "αγχώνεται" με τις ειδοποιήσεις

οι οποίες είναι φτιαγμένες για να σε αγχώνουν.

Ακόμη και αυτοί που "δεν αγχώνονται"

είναι γιατί "έχουν περάσει σε φάση ασυναίσθητης νεύρωσης"

και το περνάνε στο ντούκου.

Το παιδί ήταν πανέξυπνο και φυσιολογικό.

Αλλά ήταν φοβισμένο. Ήταν ντροπαλό.

Του εξήγησα πως "ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ"

και με κοιτούσε περίεργα.

Κατάλαβα τι του λείπει, αλλά δεν έχει σημασία.

Του έκανα δώρο κάποια βιβλία.

Θα ξαναμιλήσουμε σε λίγο καιρό.

Είμαστε μια άρρωστη κοινωνία

που αρρωσταίνει τους φυσιολογικούς

και θεωρεί "οκ" τους προβληματικούς.

Ένα σίχαμα.

Γι' αυτό την Παναγιά από κοντά.

 

 Yannis Bakman