Να αγαπούμε πολύ την Παναγία. Να Της τραβάτε κομποσχοίνι, να κάνετε κάθε μέρα παράκληση και θα μας πάει όλους στον Παράδεισο. Την είδα σαν μικρό κοριτσάκι 15 χρονών (όπως είναι στην εικόνα στην Γοργοϋπήκοο στο κελί της) την ώρα του Χερουβικού, που ήμουν γονατισμένη.
Στεκόταν
όρθια μπροστά στην ωραία Πύλη και κρατούσε πάνω στην κοιλίτσα Της τον
Χριστούλη. Δεν θα ξεχάσω τα ματάκια Της εκείνα τα γλυκά, πώς με
κοιτούσαν μέχρι μέσα στην καρδιά μου έμπαινε εκείνο το Βλέμμα Της. Ήταν
γαλάζια και η Παναγία είχε δύο ξανθές κοτσίδες, αλλά όλη μου η προσοχή
είχε συγκεντρωθεί στα μάτια Της.
Και την παρακαλούσα και έλεγα:
Και την παρακαλούσα και έλεγα:
«Παναγία μου τι θα γίνουμε, τι θα γίνει αυτό το μοναστήρι, τίποτε δεν κάνουμε, πώς θά σωθούμε;» Καί η Παναγία χαμογέλασε, η διάθεση μου άλλαξε από εκείνη την μέρα μιά γαλήνη ήρθε μέσα μου από το βλέμμα της Παναγίας.
+ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου