Γερόντισσα Μακρίνα: Σας το έχω πει και άλλη φορά. Ήταν ένας Γέροντας τώρα στις μέρες μας, πού με αξίωσε ο Θεός να τον γνωρίσω. Είχε δει πολλές οπτασίες.
Ήταν και πολύ ελεήμων. Στο δρόμο πού πήγαινε, όταν συναντούσε κάποιον πού είχε ανάγκη, έδινε το ράσο του, τα παπούτσια του, τις κάλτσες του, όλα τα έδινε ελεημοσύνη ήταν πολύ απέριττος.
Τρυγούσαν τα σταφύλια, ανέβαινε στην ταράτσα και τα πετούσε ελεημοσύνη. Μια μέρα ήρθε ένα γεροντάκι και ζητούσε ψωμί. Πήγε η μοναχή στον Γέροντα, δεν κάνανε κάτι χωρίς την ευλογία του Γέροντα, και του λέει:
-Γέροντα, ήρθε ένα γεροντάκι και ζητάει ψωμί. Τί να κάνω, δεν έχουμε. Έχουμε μόνο λίγο ψωμάκι για αύριο πού θα πάμε στ’ αμπέλι.
-Να το δώσετε.
-Τί θα φάμε αύριο, σταφύλια σκέτα θα τρώμε, Γέροντα;
-Ναι, σταφύλια σκέτα να φάτε γιατί να μη φάτε;
Έφυγε η μοναχή και από μέσα της έλεγε: «Θα κάνω παρακοή δεν το δίνω, εμείς τί θα φάμε;». Εκεί στην αυλή όμως πού βάδιζε, σκέφτηκε και είπε: «Αφού ο Γέροντας θέλει να το δώσω, ας το δώσω. Θα πάω να αναπιάσω προζύμι».
Πήγε στο ζυμωτήριο, και τί να δη; Πάνω στον πάγκο ήταν αχνισμένα ροδοκόκκινα ψωμιά. «Άρχισε να φωνάζη και έτρεξε στον Γέροντα. Μαζί με τον Γέροντα ήταν και ένας ιερέας. «Γέροντα, τρέξτε, ο πάγκος είναι γεμάτος από ροδοκόκκινα ψωμιά!».
Πήραν τα πετραχήλια, πήγαν και είδαν τα ψωμιά και άρχισαν να διαβάζουν εξορκισμούς, να τα σταυρώνουν και τα ψωμιά παράμεναν εκεί, στον πάγκο. Τότε η μοναχή λέει στον Γέροντα: «Συγχώρησέ με, Γέροντα, πολύ αγανάκτησα και είπα ένα σωρό λόγια».
Γι’ αυτό θέλησε ο Θεός να γίνη αυτό, για να φανή τί κάνει ο Γέροντας και η υπακοή στον Γέροντα. Έπειτα πήραν τα ψωμιά, τα κόψανε ευλογίες, τα κάνανε παξιμάδι και το τρώγανε σαν ευλογία για πολύ καιρό.
Αυτός ο παππούλης είχε πολλή αγάπη στην Αγία Τριάδα. Έλεγε: «Το πρώτο κομποσκοίνι πού θα κάνετε αρχίζοντας την προσευχή σας, θα είναι για την ‘Αγία Τριάδα θα λέτε: “’Αγία Τριάς, ελέησον ήμάς”». ’Έτσι λοιπόν να επικαλήσθε την Αγία Τριάδα, με πολλή αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου