Ἐνώπιον δύο ἐπιλογῶν: ἤ ζεστοὶ ἤ ψυχροί!

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰν. 16, 33)

«Τοῖς πᾶσι χρόνος καὶ καιρὸς τῷ παντὶ πράγματι ὑπὸ τὸν οὐρανόν. καιρὸς τοῦ τεκεῖν καὶ καιρὸς τοῦ ἀποθανεῖν (...) καιρὸς τοῦ σιγᾶν καὶ καιρὸς τοῦ λαλεῖν (...) καιρὸς πολέμου καὶ καιρὸς εἰρήνης» (Ἐκκ. 3, 1-8).

Καὶ ἴσως ἦρθε καὶ καιρὸς νὰ ἀρχίσουμε νὰ προετοιμαζόμαστε μὲ ἐντατικοὺς ρυθμούς πνευματικά, ἐμπρὸς στὸ ἐνδεχόμενο διωγμοῦ ἕνεκεν τοῦ Χριστοῦ, λέγοντας «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου», καὶ ἀπὸ ἐκεῖ κι ἔπειτα ὅ,τι ἐπιτρέψει ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν καθένα μας.

Ἐμεῖς, ἂς λέμε προσευχόμενοι «καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ» (Μτ. 6, 13), γιατί δὲν ξέρουμε ἐὰν καὶ τί ἀντέχουμε. Καί, ἂν ὁ Θεὸς ἀποφασίσει γιὰ κάποιους Ὁμολογία ἢ Μαρτύριο, ἂς ζητοῦμε νὰ μᾶς ενισχύσει σὲ ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο, δεδομένου ὅτι «... χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰν. 15, 5) καὶ «... ὡς ράκος ἀποκαθημένης πᾶσα ἡ δικαιοσύνη ἡμῶν...» (Ἠσ. 64, 6).

Εἶναι πιὰ καιρὸς νὰ προσευχηθοῦμε θερμῶς, προκειμένου νὰ καταλάβουμε ποῦ βρισκόμαστε πνευματικά, νὰ σκεφτοῦμε καὶ νὰ ἀποφασίσουμε ποῦ θέλουμε νὰ φτάσουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ προσπαθήσουμε, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ συμπληρώσουμε αὐτὰ στὰ ὁποῖα ὑστεροῦμε.

 

Εἶναι πιὰ καιρὸς νὰ σταθοῦμε ταπεινὰ μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Θεανθρώπου καὶ νὰ ἀπαντήσουμε μὲ εἰλικρίνεια σὲ κάποια ἀμείλικτα ἐρωτήματα, ὅπως τὰ ἀκόλουθα:

- Θὰ χάσεις τὴ δουλειά σου, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ διακόψεις τὴ μόρφωση τῶν παιδιῶν σου, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ χάσεις τὰ εἰσοδήματα, τὰ ἐπιδόματα, τὴν σύνταξη, τὶς καταθέσεις σου, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ μείνεις μὲ κομμένο ρεῦμα, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ μείνεις μὲ κομμένο νερό, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ μείνεις ἄστεγος, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ χάσεις τὸ αὐτοκίνητο ποὺ πῆρες μὲ δόσεις καὶ τὸ σπίτι ποὺ πῆρες μὲ δάνειο ποὺ δὲν θὰ μπορεῖς νὰ πληρώσεις, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ πεινάσεις, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ δεχτεῖς νὰ πεινάσουν τὰ παιδιά σου καὶ νὰ μὴν ἔχουν ροῦχα, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ δεχτεῖς νὰ μείνεις χωρὶς φάρμακα καὶ περίθαλψη, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ ἐγκαταλείψεις σύζυγο ἤ/καὶ ἄπιστους συγγενεῖς σου καὶ θὰ φύγεις στὰ βουνά, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ φυλακιστεῖς, γιὰ τὸν Χριστό;

- Θὰ ἀπαρνηθεῖς τὸ ἄνετο κοσμικὸ εἶδος ζωῆς ποὺ ζοῦσες, γιὰ τὸν Χριστό;

 

Αὐτὰ καὶ πολλὰ παρόμοια, σκληρὰ διλήμματα ἀνακύπτουν ἀπὸ τὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις πρωτόγνωρων γεγονότων γύρω μας καὶ ἐνδέχεται κάποια στιγμή -ἴσως πολὺ σύντομα- νὰ κληθοῦμε νὰ λάβουμε γενναῖες ἀποφάσεις. Διότι ἦρθε πιὰ καιρός, ὅπως λέει κι ὁ Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, νἀ διαλέξουμε ἄν θὰ ἐνισχύσουμε τὴν χλιαρότητά μας καὶ θὰ γίνουμε ζεστοὶ -μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται σὲ κόστος γιὰ τούτη τὴν πρόσκαιρη ζωὴ- ἢ ἄν θὰ ἐγκαταλείψουμε ἀκόμη καὶ τὴν χλιαρότητα καὶ θὰ γίνουμε ψυχροί. Ἡ χλιαρότητα, οἱ μεσοβέζικες καταστάσεις, οἱ πονηρὲς δῆθεν οὐδετερότητες, ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ πάψουν πλέον νὰ υφίστανται. Ὁσονούπω, θὰ κληθοῦμε νὰ ἐπιλέξουμε ἀνάμεσα σὲ δύο μόνο δρόμους: ζεστοὶ ἤ ψυχροί, κατὰ τὸ Ἁγιογραφικόν: «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου» (Ἀπ. 3, 15-16)!

Ἄς θυμόμαστε πάντα, ὅτι ὁ Χριστός, ἂν καὶ Θεός, οἰκειοθελῶς σταυρώθηκε, προκειμένου μὲ τὸ Τίμιο Αἷμα Του νὰ ἐξαγοράσει τὴν ἐπιστροφή μας στὸν Παράδεισο καὶ μᾶς παροτρύνει μέσα στοὺς αἰῶνες: «... εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσει, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μτ. 16, 24-26). Ἐνῶ ταυτόχρονα δίνει ἐλπίδα σὲ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουν γνήσιοι φίλοι Του: «... ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰν. 16, 33)!

 Δημήτρης Ι. Παπαδημόπουλος