Κυκλοφορεί ένα κείμενο Μητροπολίτη με αφορμή τον Μπάμπη και όσα εξελίσσονται στα social media. 
"Να μην κρίνουμε", "οι Αγιοι ήταν πρώην αμαρτωλοί που μετάνιωσαν" κλπ.Σωστά λόγια, αλλα συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις ξεχνάμε μια βασική Πατερική Διάκριση...
Είτε δεν την γνωρίζουμε, είτε αποφεύγουμε να μπούμε στην δύσκολη διαδικασία, το πλαίσιο όμως που πρέπει να τα τοποθετούμε όλα για να προχωράμε στην σωστή οδό παραμένει Ένα και Μοναδικό:
"Μίσησον αμαρτίαν, Αγάπησον αμαρτωλόν
"Αν το εννοήσουμε, θα μάς ξεκλειδώσει...
8 σχόλια:
Εάν πρόκειται για το κείμενο του Μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ Νεκταρίου, το οποίο έτυχε να διαβάσω χθες σε χριστιανικό μπλογκ, αναφέρει πως η πράξη της δολοφονίας είναι αποτρόπαια, άρα λοιπόν καταδικαστέα, άρα λοιπόν αμαρτία διαβολική, μισητή. Και νομίζω πως Πατερική Διάκριση μεταξύ Αμαρτίας και Αμαρτωλού, είναι αρκετά ξεκάθαρη στο κείμενο για να μπορέσουμε να την εννοήσουμε και να ξεκλειδωθούμε..
.. εκτός από κλειδιά, γιατί πρόκειται για κλειδαριές υψίστης ασφαλείας, θα χρειαστούμε πριόνια, κατσαβίδια και Έμπειρο Κλειδαρά για τους διπλούς και τριπλούς σύρτες έσωθεν της.. θύρας.. Μόνο τότε θα μισήσουμε την πράξη και θα αγαπήσουμε τον άνθρωπο.. και εάν βέβαια η κλειδαριά δεν έχει σκουριάσει πολύ..
Μήπως όμως η συγκυρία...
μυρίζει κάπως...;
Σάν κάτι να οσμίζομαι,
ακομα κι εγώ ο μπούφος...
...
με την διάκριση μεν αυτών τών δύο,
αμαρτωλού δηλαδή και αμαρτίας
ούσης μ ε γ ί σ τ η ς θεολογικής αληθείας...
αλλά και με την υποκρισία
να έχει πιάσει ταβάνι...
...
...εντάξει...εντάξει...
την υποκρισία...ό λ ω ν μας...
αλλά...
κάθε πράγμα στον καιρό του...!
...όχι...;
Εγώ πάλι που είμαι αρχιμπούφος, δεν μπορώ να οσμιστώ κάτι πέρα από το συγκεκριμένο κείμενο, ούτε γνωρίζω τον κειμενογράφο πέρα από το όνομά του. Διαβάζοντάς το όμως, θέλω να πιστεύω πως σκοπός του είναι να περάσει στους αναγνώστες του πως δεν είμαστε άξιοι να κρίνουμε ακόμα και ένα στυγνό εγκληματία, απλούστατα γιατί όλοι μέσα μας κρύβουμε έναν τέτοιο. Και εάν επιμένουμε να το κάνουμε, τότε θα του επιτραπεί Άνωθεν να φανερωθεί, να πνίξει, να στραγγαλίσει, να σκοτώσει.
Όλους μάς βόλεψε ο Μπάμπης. Βόλεψε την περιέργεια μας που έγινε "συμπόνοια" για το θύμα, βόλεψε την κατάκρισή μας που έγινε "Θεία Δίκη" για τον θύτη, βόλεψε τη βρωμόγλωσσά μας που έγινε "αγανάκτηση" για το έγκλημα, βόλεψε τη νοσηρή μας συνείδηση που είναι - ευτυχώς - υγιέστατη, άκρως ισορροπημένη και με άκρως ελεγχόμενα πάθη.
Ο Μπάμπης και ο κάθε Μπάμπης, έγινε μέτρο σύγκρισης για να νιώσουμε, επιτέλους, ψυχικά υγιείς. Και συγκρίνοντας τον εαυτό μας με αυτόν τον εγκληματία, ανακουφιζόμαστε διαπιστώνοντας πως, σαφώς, υπερτερούμε. Εδώ είναι, λοιπόν, η υποκρισία όλων μας.
Καταδικαστέο το φρικιαστικό του έγκλημα. Η κοπέλα βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Αυτός, νομίζω, πληρώνει το λάθος του εδώ. Τώρα. Για το Εκεί και το Μετά θα κρίνει Άλλος.
.. και εμείς συνεχίζουμε να ταΐζουμε τους δαίμονές μας, με την απόλυτη βεβαιότητα πως εμάς αυτά τα τέρατα δε θα μας κατασπαράξουν ποτέ σαν άλλο Μπάμπη ή Γιάννη..
"Ο Γιάννης ο φονιάς", Ν. Γκάτσος, Μ. Χατζηδάκης, Βασίλης Λέκκας
Άπλά αδερφέ μου...
είναι σάν να βλέπουμε...ταινία...!
όμως...σαν σε μιά....
σύγχροη α ρ έ ν α...
όπου το αίμα, δεν είναι πλέον
κινηματογραφικό εφφέ...
αλλά αληθινό...αχνιστό...αίμα...!
Όταν σιδερωνουν τα γεροντάκια για να τους πουν που έχουν την σύνταξη, όταν πατάνε και περνάνε από πάνω της την μάνα σας, αφού της πήραν τον σταυρό (Μάνδρα Αττικής), εσείς σκέφτεστε τόσο "πατερικα"?
Αυτά που γράφονται συνοψίζουν την κρίση των ανθρώπων μου φαίνεται και δεν αγανακτούν για τίποτε πια.
Αυτό είναι διακριση; Να αφήνουμε την αδικία άκριτη και ατιμώρητη και να ξεφυλιζουμεε την φιλοκαλια μετά;
Δυστυχώς τέτοια ακούγονται όλο και πιο πυκνά. Και μετά αρχιναμε κι ο Κολοκοτρώνης φονιάς ήτανε το χω ακούσει από θεολόγο-, κι προφήτης Ηλίας το παρακάνει στον χείμαρρο και και στα Σόδομα έπρεπε να γίνει διαβούλευση , αλλά έτσι είμαστε εμείς οι διακριτικοί.
κ. Αγγελή,
όχι μόνο αγανακτούμε, αλλά εξοργιζόμαστε, τρίζουμε τα δόντια και βγάζουμε καπνούς απ' τ' αυτιά. Διότι, μόνο με τη σκέψη πως μπορεί να σιδέρωναν τον δικό μου γέρο και να έπνιγαν τη δική μου κόρη, σκέφτομαι πως τότε, το θέμα της Πατερικής Διάκρισης θα πήγαινε περίπατο και ο νόμος θα έφτανε στα χέρια μου.. Έχεις δίκαιο που αγανακτείς θεωρώντας πως κάποιοι δεν αγανακτούν.. θεολογώντας. "Όποιος ειν' έξω απ' τον χορό, ξέρει πολλά τραγούδια" λέει σοφά η παροιμία.
Και όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε είναι εφικτή ή ενέφικτη, δεν παύει να είναι κάτι το ιδανικό, εάν βέβαια θέλουμε να λεγόμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Και, κυρίως, σε καμία περίπτωση δεν είναι άδικη, ούτε ευλογεί τα αχαλίνωτα πάθη αφήνοντάς τα ατιμώρητα. Πώς εξήγαγες αυτό το συμπέρασμα; Ο αμαρτωλός άνθρωπος τιμωρείται, εάν έχει συνείδηση. Εάν όχι, η τιμωρία τού επιφυλάσσεται αιωνίως.. Και αυτό είναι Δικαιοσύνη.
"Μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι". Και όταν μωραίνεται σιδερώνει γεροντάκια και στραγγαλίζει. Και το πληρώνει εδώ, αλλιώς, αν τη σκαπουλάρει, θα το πληρώσει Εκεί.
Και αυτό είναι Δικαιοσύνη γιατί ο Θεός είναι Δίκαιος και εμείς που στην πράξη αδυνατούμε να βιώσουμε αυτή τη Διάκριση, είμαστε άδικοι. Καταδικάζουμε την πράξη και αγαπάμε τον άνθρωπο, διότι αν αύριο λασκάρει καμιά δική μας βίδα - όλα από μια κλωστούλα κρέμονται - πολύ θα θέλουμε να μας αγαπάει κάποιος, έστω έτσι κολασμένοι και αξιολύπητοι που θα 'μαστε..
.. η Αγάπη ποτέ δεν είναι άδικη. Το θέμα είναι μέχρι πού μπορείς να φτάσεις.. Εξαιρετικά δύσκολο..
Και ο εγκληματίας πρέπει να πληρώσει και μάλιστα με αυστηρές ποινές από την Πολιτεία, από μια δίκαιη Πολιτεία. Δεν γίνεται να καταργήσουμε την απόδοση της δικαιοσύνης και τον έλεγχο. Ούτε να αφήνουμε να φέρονται τυρρανικα στους αδυνάτους ατιμώρητοι. Όσοι σκέφτονται έτσι και το προτείνουν έχουν καταντήσει την ελληνικη κοινωνία σ αυτό το χάλι της αβουλίας και δειλίας. Και το χειρότερο καμαρώνουν κι όλας γιατί τους κάναν σαν τα μούτρα τους .
Πάντα η Πολιτεία, όχι η Εκκλησία, θα φέρει μάχαιρα ουκ εική και πρέπει να την κατεβάζει επί των εγκληματιών. Αν θέλετε συγχωρέστε τους αν κάνουν κακο στο παιδί σας ή στην περιουσία σας την απαραίτητη για την ζωή σας και των δικών σας κι ανταμείψτε τους κιολας, αλλα μην ζητατε να αφαιρεθει η δικαιοσυνη απο την κοινωνια. ΔΕΝ είναι αυτό χριστιανικό καθήκον. Κατάντια και δειλία γεμίζει τις ψυχές.
Δεν είναι χωρίς αυτό το αγωνιστικό site για ανταλλαγή απόψεων, αλλά ο έλεγχος και η κρίση και η τιμωρία Υπάρχουν στην Αγία Γραφή, αλλά έτσι μας πληροφορεί και η συνείδηση και η Ιστορία του γένους και των πατέρων μας.
Συνήθως, στα δημοκρατικά πολιτεύματα εφαρμόζονται δημοκρατικές αρχές όπως αυτές της ελευθερίας, του ισοζυγίου δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, του ελεύθερου διαλόγου, της ισονομίας, της δικαιοσύνης.
Συνήθως, σε μια δημοκρατική χώρα προβλέπονται ποινές για τους παραβάτες και τους εγκληματίες. Ή τουλάχιστον, αυτό πρέπει να γίνεται. Αλλιώς, πρόκειται για καθεστώτα τυραννικά, δικτατορικά. Αυτά, σε πολιτειακό επίπεδο.
Τώρα, αν θα συγχωρέσω σε επίπεδο προσωπικό, θρησκευτικό, συνειδησιακό τον εγκληματία που με έβλαψε, δε σημαίνει πως σε επίπεδο νομικό ζητώ την αθώωση και την ατιμωρησία του, έτσι ώστε να αλωνίζει και να θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ή και ψυχική ακεραιότητα των συμπολιτών μου.
Κανείς δε μίλησε για νόμο της ζούγκλας, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό μέσα σε ένα ασθενές ή ανύπαρκτο νομικό πλαίσιο. Αυτό κατάλαβες;
Να μπορείς να συγχωρείς, ακόμα κι αυτούς που σε σταυρώνουν. Αυτό, λέω, είναι άλλο level, που δεν είναι για μένα και προφανώς ούτε για σας.
Γιατί, και η Αγάπη έχει τα Level της.. Και τα πολύ πολύ ψηλά, ούτε για μένα, ούτε για σένα..
Δημοσίευση σχολίου