Την Μεγάλη Πέμπτη του 2002 είχα την μεγάλη ευλογία να μεταφέρω τον άγιο Πατέρα, από το Νοσοκομείο Σερρών όπου νοσηλευόταν, στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι της κόρης του. Ήταν μαζί μας και η ευλογημένη πρεσβυτέρα του Πολυξένη. Στην διάρκεια της διαδρομής, ο π. Ιωάννης μού είπε: «Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού. Εάν δεν έχουμε την ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνούμε και την Μεγάλη Πέμπτη και την Ανάσταση, τότε να προτιμούμε να κοινωνούμε την Μεγάλη Πέμπτη"!
Σκεπτόμενος τους λόγους αυτούς του Γέροντος, ενθυμήθηκα ότι και η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή κρατάει, για όλη την χρονιά, Σώμα και Αίμα Χριστού για να μεταλαμβάνουν οι πιστοί, σε έκτακτες περιπτώσεις! Επίσης ότι η αγία Μαρία η Αιγυπτία ζήτησε από τον άγιο Ζωσιμά να την κοινωνήσει, την επόμενη χρονιά που είχαν συμφωνήσει να ξανασυναντηθούν, την ημέρα της Μεγάλης Πέμπτης!
Τέλος και οι αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους, όπως διαβάζουμε στο Γεροντικό, ζητούν από κάποιους ενάρετους Αγιορείτες να τους μεταδώσουν την Θεία Κοινωνία, την ίδια ημέρα!
Άγιοι Γέροντες, όπως ο άγιος Πατέρας μας Ιωάννης Καλαΐδης, μας άφησαν τις πολύτιμες αυτές παρακαταθήκες!
Να μας σκεπάζει πάντοτε η αγία ευχή τους! Αμήν!
Τσεσμετζής Μιλτιάδης-εκπαιδευτικός
2 σχόλια:
Ένα φεγγάρι...
τα χρόνια πρίν την δύσκολη εφηβία μας...
τότε που όλα τα
"εκκλησιαστικά"
είχαν αρχίσει να
αναπροσαρμόζονται και να εκσυγχρονίζονται
στό ταχύτατα αναπτυσσόμενο άστυ...
συρρέαμε ώς όχλοι
συνωθούμενοι τέτοιες μέρες...
έτσι γιά το έθιμο
...
αλειτούργητοι...
βιαστικοί...
-να ξεμπερδεύουμε
με μιά υποχρέωση-
γιατί το βράδυ...
το έλασσον...είχε γίνει μείζον...
και η μαγειρίτσα
είχε πάρει το σκήπτρο της...
και
πρόβαρε την...
κ ο ρ ώ ν α της...
Η πίστη μας... είχε αρχίσει να γίνεται...
αστικό θρησκευτικό έθιμο
κι ο χ ρ ό ν ο ς ήταν πλέον...
χ ρ ή μ α
και... πάντα λίγος...
δυσεύρετος...
καμάρωνε σίγουρα,
που μάς
είχε φορέσει το στενάχωρο
σ ύ μ β ο λ ό του
εις τύπον θηλειάς
...στούς
εκσυγχρονισμένους
...
τετραχειλισμένους
λαιμούς μας...
...
Η αγαπημένη μας
εκκλησία τών παιδικών μας χρόνων...
μιά ζεστή αγκαλιά
και δίπλα μας...
ο παππούς...
η γιαγιά...
αρχοντικές μορφές
σεβαστικές και οικίες μαζί...
είχαν γίνει τώρα,
σκουριασμένα μυαλά...που...
δεν καταλάβαιναν
την ανάγκη...
εξέλιξης και προόδου...
κι ο χρόνος...
κύλισε...
Βρε τι είχαμε Ν ακούσουμε. Ρε είστε στα καλά σας??? Αντί της Αναστάσεως που φωνάζει ο Χρυσόστομος μηδεις εξέλθει πεινων θα προτιμήσω να κοινωνησω τη Μ. Πέμπτη? Τι τρελες ειν αυτές?
Δημοσίευση σχολίου