Συγκλονιστική είναι η συσχέτιση που κάνει η Ψυχολόγος Céline Cellier των παιδιών της γενιάς της μάσκας και της κοινωνικής αποστασιοποίησης με τα παιδιά στα ορφανοτροφεία του Τσαουσέσκου που πέθαναν όπως λέει κυρίως από έλλειψη επαφής. ”Στην είσοδο του ιδρύματος υπήρχε μια αφίσα με μια μητέρα να αφήνει το παιδί της σε ένα ορφανοτροφείο. Το μήνυμα έγραφε: «το κράτος μπορεί να φροντίσει καλύτερα το παιδί σας απ’ ότι εσείς». …Kάτι αντίστοιχο δεν λένε σήμερα και τα σημερινά κράτη;;.Λμβάνοντας ”πρωτόγνωρα” μέτρα; Εμείς ξέρουμε θα φροντίσουμε καλύτερα το παιδί σας …
H Ψυχολόγος γράφει στο περιοδικό marianne,26/11/20…. Aρχικά υπενθυμίζουμε όπως το υπογραμμίζει η γαλλική εταιρία Παιδιατρικής ότι τα “παιδιά και ειδικότερα αυτά που είναι κάτω των 10 ετών δεν συμβάλουν σημαντικά στην μετάδοση του Covid-19”. Αντίθετα έχουν ήδη εντοπιστεί τα επιζήμια αποτελέσματα της μάσκας: κεφαλαλγίες, δερματοπάθειες, σημαντικός κίνδυνος αυτομόλυνσης κι αποδυνάμωσης του ανοσιοποιητικού, κόπωση.
Ο εγκέφαλος χρειάζεται καλής ποιότητας παροχή οξυγόνου,από αυτήν εξαρτάται η ορθή λειτουργία του εγκεφάλου και η δυναμική των γνωστικών ικανοτήτων. Εάν οι συστάσεις προς νοσηλευτές είναι να αναπνέουν τουλάχιστον πέντε λεπτά την ώρα χωρίς μάσκα, για να διατηρήσουν την υγεία του εγκεφάλου και των πνευμόνων τους, πώς μπορούμε να φανταστούμε ότι τα παιδιά, που βρίσκονται μάλιστα στη διαδικασία ανάπτυξης, δεν επηρεάζονται από αυτήν την αναγκαιότητα;
Με βάση τα τρέχοντα υγειονομικά μέτρα απαιτείται η χρήση μάσκας κατά το διάλειμμα τη στιγμή που τα παιδιά θα αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα και θα εκφράσουν την ανάγκη τους για κίνηση και ”εκκένωση” σώματος ..Οι συνέπειες στη φυσιολογία είναι απρόβλεπτες μέχρι σήμερα. Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι απορρίψαμε τόσο εύκολα την αρχή της προφύλαξης; Σε ψυχολογικό, συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο, οι ανησυχίες είναι μεγάλες. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι αυτά είναι επίσης διακυβεύματα υγείας. “Καθυστέρηση στην ομιλητικότητα, δυσκολία στην ανάγνωση και ερμηνεία συναισθημάτων, αντιδράσεις άγχους όταν αντιμετωπίζει ένα πρόσωπο άνευ μάσκας.”
Το πρόσωπο αποτελεί ουσιαστική διεπαφή στο πεδίο σχέσεων. Το να αποκωδικοποιήσεις το πρόσωπο του άλλου, για ν’ αποκτήσεις πρόσβαση σε συναισθήματα, γλώσσα και ενδείξεις σχέσης είναι να μάθεις να προσαρμόζεσαι και να αλληλεπιδράς, ανάλογα με το τι μεταδίδεται και διαβάζεται από αυτό. Το πρόσωπο είναι επίσης, ανεξάρτητα από την ηλικία, ο τόπος της συναισθηματικής έκφρασης, η οποία είναι επίσης ζωτική ανάγκη. Σας επιτρέπει να συνδεθείτε με άλλους, είναι η δυνατότητα εξανθρωπισμού της ανταλλαγής, η πρώτη ψυχική και συναισθηματική τροφή.Πρέπει να θυμηθούμε την τρομερή πραγματικότητα των νοσοκομείων και των ρουμάνικων ορφανοτροφείων όπου πέθαιναν πρωταρχικά από την έλλειψη ανθρωπιστικής σχέσης και όχι από την έλλειψη ψωμιού; .. τα γεγονότα είναι της ίδιας φύσης.
Τι γίνεται με τις επιπτώσεις στη σχέση και την κοινωνικοποίηση στο δημοτικό σχολείο; Τι γίνεται με το κίνητρο και τη σχολική κίνηση; Εάν όλοι αισθανόμαστε τον αντίκτυπο της επιδημίας στις ανάγκες της σχέσης μας, στις ανάγκες μας για συνάντηση, ανταλλαγή, κοινή χρήση, επαφή, τι γίνεται με τα παιδιά; Δεν είναι, λόγω της αναπτυξιακής τους ανωριμότητας, πιο ευαίσθητα σε αυτά τα ζητήματα και ακόμη περισσότερο στις ανάγκες ενός ποιοτικού ανθρώπινου δικτύου; Δεν είναι ο ανθρώπινος ιστός που πάσχει ήδη πολύ από την απόσταση από τα σώματα; “Μέσα στην ανωνυμία των προσώπων αισθανόμαστε ήδη αυτήν την απώλεια και αυτόν τον κίνδυνο για τους ενήλικες”
Το συναίσθημα της ασφάλειας.. Το να προσθέσεις μια μάσκα στο πρόσωπο των παιδιών όταν ο άλλος ο κολητός η δασκάλα έχουν ήδη παρουσιαστεί ως εν δυνάμει μολυσματικοί κι επικίνδυνοι δεν συμβάλει ακόμη περισσότερο στην εναντίωση κατά των άλλων; Δεν είναι κάτι περισσότερο επιζήμιο για τον κοινωνικό δεσμό και με αυτόν τον τρόπο διακινδυνεύoυμε λίγο περισσότερη αντιπαράθεση και επιθετικότητα; Αυτό που δεν ενώνει εναντιώνει αυτό που δεν προσεγγίζει απομακρύνει και χωρίζει. Μέσα στην ανωνυμία των προσώπων ήδη οι ενήλικες αισθάνονται αυτή την απώλεια….
Σε έναν αποπροσανατολισμένο κόσμο σ΄αναζήτηση μιας λύσης για να σταματήσει ένα φαινόμενο που μας υπερβαίνει, τα παιδιά κολυμπούν σε ένα γενικό κλίμα που προκαλεί άγχος, το οποίο ποικίλλει ανάλογα με την οικογενειακή, τη γονική και την ψυχολογική πραγματικότητα. Το να τους φοράμε μάσκες τονίζει αυτόν τον κίνδυνο, τον ενδυναμώνει.
Όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος αντιπαράθεσης με το ενοχλητικό αντικείμενο, τόσο μεγαλύτερες είναι οι τραυματικές επιπτώσεις του άγχους. Δεν πρέπει να περιορίσουμε συγκεκριμένες, φαινομενικές υπενθυμίσεις, όπως η οπτική πανταχού παρουσία της μάσκας όταν είναι τώρα σε όλα τα παιδικά πρόσωπα; Οι επαγγελματίες της ψυχολογίας παρατηρούν μια ανήσυχη συμπτωματολογία ν΄αυξάνεται στα παιδιά. Είναι πολύ πιθανό ότι θα αυξήσουμε με αυτό το μέτρο ένα αγχωτικό κλίμα, που θα δώσει πρόσφορο έδαφος μακροπρόθεσμα, για γενικευμένες διαταραχές άγχους, καταθλιπτικά σύνδρομα, ψυχικές επιθέσεις που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής μακροπρόθεσμα, ανησυχίες θανάτου και χωρισμού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου