Φώτισον τὸ σκότος μου τοῦ νοός, Σῶτερ φωτοδότα, ἵνα ἔλθω
εἰς ἐμαυτόν, καὶ ἐν μετανοίᾳ, εἰς οἶκον πατρικόν σου, ὁ τάλας
ἐπιστρέψω, ὅθεν ἐμάκρυνα.
Καῦσον τὰς ἀκάνθας μου τῶν παθῶν, τῇ ἐπενεργείᾳ, μυστηρίων σου τῶν
φρικτῶν, καὶ τὴν κακωθεῖσαν, ψυχήν μου ἁμαρτίαις, παντοίαις Παντοκράτορ,
Χριστὲ θεράπευσον.
3 σχόλια:
Όντως Δεν Παχαίνει.Αλλά να μην σε Κάνουνε να Νοιώθεις Σκουπίδι αυτό δεν Έχουνε το Δικαίωμα.Όρια Πάντα Πρέπει να Υπάρχουνε Αλλιώς Υπάρχει Εκμετάλλευση.
Κ.
Τρελέ με την ηλικία έγινες σαν και μένα, χοντρός και μας το κρύβεις; πόσο χοντρός δηλαδή;
Μωρέ μου, ΜΗΝ το παίρνεις κατάκαρδα!Ολα τα παραπάνω κιλά ΕΔΩ θα τα αφήσουμε!
Η ψυχή λέει ζυγίζει μόνο κάτι λίγα γραμμάρια. Υπήρχε και σχετική ταινία. Θυμάσαι;
Η περηφάνεια που καταπίνεται... δημιουργεί άγχη ...
που οδηγούν στό ψυγείο...
σ' αναζήτηση μιάς κάποιας χαράς
μιάς κάποιας ηδονής...
...
Τα μ α ρ τ ύ ρ ι α όμως της
ε υ μ ά ρ ε ι α ς
που ανακαλύψαμε έ κ π λ η κ τ ο ι, καλά κρυμμένα στις ντουλάπες, στο πατάρι, στο υπόγειο, στην πίσω αυλή...
νομίζω πώς μας έκαναν πιό σοφούς
και κουβαλώντας εν επιγνώσει τους
καρπούς των πράξεών μας,
περνά ο Ν ο ύ ς μας,
στό μ ε τ ά
τής Μ ε τ ά ν ο ι ά ς μας
στην Κ ο ι ν ω ν ί α ...
στην δυνατότητα έστω μιάς κάθε τόσο
ε π α ν ε κ κ ί ν η σ η ς
και γιατί όχι, μιάς
χωρίς όρια
α ν α β ά θ μ ι σ η ς
που μόνον η α τ ο λ μ ί α μας
την κάνει να μοιάζει απλησίαστη,
ακριβό προνόμιο για καάποιους άλλους
για τούς...μοναχούς...
για τούς...Αγίους(!)...
Δημοσίευση σχολίου