Αχ, για ιδέ καλέ για ιδέ
για ιδέστε τον αμάραντο!
(Για ιδέστε τον αμάραντο
σε τι βουνό φυτρώνει καλέ!)
Αχ φυτρώ καλέ φυτρώ
φυτρώνει μες στα δύσβατα.
(Φυτρώνει μες στα δύσβατα,
στις πέτρες στα λιθάρια καλέ.)
Αχ, ποτέ καλέ ποτέ.
Ποτέ του δε ποτίζεται!
Ποτέ του δε ποτίζεται
και δε κορφολογιέται καλέ.)
Αχ, τον τρών’καλέ τον τρών’,
τον τρών’τα λάφια και ψοφούν.
(Τον τρών’τα λάφια και ψοφούν,
τ’αγρίμια κι ημερεύουν καλέ.)
Αφιερωμένο στη Μάρω
8 σχόλια:
Πολλές οι καλές γυναικείες λαϊκές
φωνές...
αλλά, νομίζω, το ανεπιτήδευτο
αυτής της μικρούλας πέρδικας
δύσκολα πλησιάζεται...
ειδικά στις μέρες μας,
που ο συναισθηματισμός
ως... συναισθηματική (!)
πλέον...νοημοσύνη (;)
λανσάρεται ως ο...
νέος...ορθολογισμός...
που θα μας γλυτώσει από τον
π α λ ι ό ...
(που μας είχε "σώσει" από την
κακιά "αγραμματωσύνη"...ξυπολυσιά
...τεμπελιά...ωχαδερφισμό...και άλλα τινά κακά της μοίρας μας...)
Παραδοσιακό με Όλη την Σημασία της Λέξεως.Υπέροχο.
Κ.
Ε όχι και μικρούλα πέρδικα αδερφέ η Αρβανιτάκη... εδώ φοιτητές ήμασταν και πηγαίναμε στις συναυλίες της και ήτανε μεγαλοκοπέλα. Πριν από πόσα χρόνια, δε λέμε, μη μας πάρουν χαμπάρι και μας βάλουν σε τίποτα ευπαθείς ομάδες για εμβολιασμό κατά προτεραιότητα! Από φωνή ναι, προφανώς δεν το συζητάμε, είναι πολύ προικισμένη, αν και σε μερικές εκτελέσεις βγάζει πολύ τσιρίδα.
Από ένα σημείο και πέρα,
είπε πολλά...δεύτερα...
την θυμάμαι στά πρώτα της
πετάγματα, που ...πέταγε πραγματικά...
και...δυνατά...
... την είχα δέ κάποτε πετύχει στο δρόμο, στά εξάρχεια και ήτανε μιά σταλίτσα.
Την είχα για πιό μεσαίο μπόι...και
μού έμεινε αυτή η εικόνα της...
Το πιο ποιητικό και εμπνευσμένο δημοτικό τραγούδι !!! Μία δημιουργία της δημοτικής ποίησης . Απο κάτι τέτοια δημοτικά τραγούδια είχε εμπνευστεί τους στίχους της η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου " αντιλαλούνε τα βουνά ..." κ.τ.λ.
Ωραία λέει τα δημοτικά η Αρβανιτάκη , γιατί έτσι κι αλλιώς αυτή η κοπέλλα -- ίσως κοντα στά 60 άντε 50 -- έχει μιά σεμνότητα στο παρουσιαστικό της , στην ζωή της . Έχετε ακούσει όμως την Αλεξίου νά λέει τραγούδια της Ρούμελης ? Απίθανα !!! Δυστυχώς τέτοιες φωνές δεν τίμησαν το δημοτικό τραγούδι , προφανώς γιατι δεν είχε λεφτά . Κανείς δεν τους στράτευσε σε αυτόν τον σκοπό . Η γεννιά της Αλεξίου είχαν δια ζώσης ακούσματα . Οι πιό νέοι παρ' όλο που κάποιοι είναι προικισμένοι δεν θα έχουν γνήσια ακούσματα . Παρ' όλα αυτά τίποτα δεν χάθηκε οριστικά . Είναι γραμμένα στο DNA
Αγαπητέ Δον κιχ ότι ..... Δον κιχ ότι ..... για όλα έχεις άποψη ..... Και για το πιο απλό κ κατανοητό θα τα μπορδουκλόσεις και ανακατέψεις
Καλά τα λέτε για τα δημοτικά, αλλά εγώ που ήμουνα οργισμένο νιάτο (ακόμα είμαι, λέμε τώρα κι από καμιά να περάσει η ώρα), είχα κολλήσει μ' αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=9ucuhgEky5s
Το να είσαι οργισμένο νιάτο πάντως το'80
ήταν υποχρέωση...
και ...θέμα αξιοπρέπειας...
το παλέψαμε... τσακιστήκαμε...
αλλά εκεί που λέγαμε να
συμβιβαστούμε με τους... ψευτοκαθωσπρεπισμούς...
πέσαμε πάνω σ' έναν παπά
που ήτανε πάνω απ'όλ'αυτά...!
Αυτά σού κάνει η Θεία πρόνοια!
Αρκεί να το θέλεις πολύ...
και νάναι για καλό!
Δημοσίευση σχολίου