Πού κάνει λάθος ο Ερντογάν...

Του Κώστα Στούπα 

"Αποδέχονται οι Έλληνες αυτό που θα τους συμβεί λόγω των φιλόδοξων και ανίκανων ηγετών τους;".

 "Γνωρίζει ο Γάλλος  ότι θα πληρώσει λόγω των φιλόδοξων και ανίκανων ηγετών του;"...

Πρόκειται για δυο από τις τελευταίες δηλώσεις-απειλές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν οι οποίες είναι αποκαλυπτικές της αντίληψης των πραγμάτων που έχει ο Τούρκος Πρόεδρος.

Ο Ερντογάν πιστεύει πως η Ελλάδα, η Γαλλία και αντίστοιχα η Ευρώπη και η Δύση συνολικότερα είναι παρηκμασμένες κοινωνίες παραδομένες στα επιδόματα και τον συβαριτισμό.

Πιστεύει πως οι δυτικές κοινωνίες και η Ελλάδα ειδικότερα δεν είναι σε θέση να προβάλουν ουσιαστική αντίσταση στις επιδιώξεις της δημογραφικά ρωμαλέας ισλαμικής ανατολής της οποίας η Τουρκία φιλοδοξεί να ηγηθεί.

Τέτοιου είδους αντιλήψεις δεν είναι πρωτοφανείς για  αυταρχικούς ηγέτες που ηγούνται προνεωτερικών κοινωνιών που αδυνατούν να ενσωματωθούν ομαλά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Παρομοίως και ο  Αδόλφος Χίτλερ πίστευε στην εποχή του πως οι κοινωνίες των δυτικών δημοκρατιών  ήταν  παρηκμασμένες καθώς έχουν διαβρωθεί από το μικρόβιο του ατομικού συμφέροντος και  υλικού πλουτισμού τα οποία τους είχε συνωμοτικά επιβάλει το εβραιοκρατούμενο κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Ο Χίτλερ και οι Ιάπωνες σύμμαχοί του  δεν πίστευαν πως τα "αμερικανάκια" που μασούσαν συνεχώς τσίχλα θα αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν τη "βολή" τους  και να εμπλακούν σε έναν πόλεμο με τις δυνάμεις του Άξονα τις κοινωνίες του οποίου είχαν συνεπάρει τα εθνικιστικά φληναφήματα περί Ανώτερων Φυλών και καθαρότητας του αίματος...

Έκανε λάθος όμως. Πάνω από 400 χιλ. Αμερικάνοι στρατιώτες άφησαν τα κόκαλά τους στα πεδία του β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αριθμός αυτός είναι μικρότερος από τα 10 εκατ. νεκρούς της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά στις υπανάπτυκτες κοινωνίες και τα αυταρχικά καθεστώτα οι ζωές είναι σε διατίμηση...

Στις δημοκρατίες η ανθρώπινη ζωή έχει μεγαλύτερη αξία και ως εκ τούτου  η απώλειά της έχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος. Παρά ταύτα όσες φορές χρειάστηκε, οι δημοκρατίες έχουν αποδείξει πως μπορούν να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τον τρόπο ζωής τους, αρχής γενομένης από τη Μάχη του Μαραθώνα και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Διαβάζει λάθος

Ο Ερντογάν διαβάζει λάθος τις διεθνείς εξελίξεις και τους διεθνείς συσχετισμούς. Στην περίπτωση της Ελλάδας υπολόγιζε πως θα έχει να αντιμετωπίσει μια διαλυμένη στρατιωτικά, πολιτικά και κοινωνικά χώρα με τη δορυφοροποίηση της οποίας θα εκβίαζε την Ευρώπη να χρηματοδοτήσει την πλήρη διάβρωση και  αιχμαλωσία της  από την Τουρκία.

O Ερντογάν δεν υπολόγιζε την αποτελεσματική αντίδραση της Ελλάδας με το κλείσιμο των συνόρων στον Έβρο. Το μελλοντικό του πρόβλημα διεφάνη όταν  ο Τούρκος στρατιώτης ρώτησε: "Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;" και ένας  αυστριακός φρουρός στα ελληνικά σύνορα του απάντησε: "Προστατεύω τα σύνορα της Ευρώπης".

Το κεμαλικό δόγμα του μετασχηματισμού και της μετακίνησης της Τουρκίας από την Ανατολή στη Δύση μετά από έναν αιώνα είχε γίνει θρύψαλα.

Οι ομοιότητες του Ερντογάν με τον Αδόλφο Χίτλερ όμως δεν περιορίζονται στις πεποιθήσεις που έχει για την κοινωνική παρακμή των δυτικών κοινωνιών και την ευκολία με την οποία θα τις περικυκλώσει και θα  καταβάλει και στρατιωτικά αν χρειαστεί.

Το δόγμα της "Γαλάζιας Πατρίδας" που προσπαθεί να επιβάλει στην ευρύτερη περιοχή είναι μια εκδοχή του θεωρήματος του "Ζωτικού Χώρου" μέσω του οποίου ο Χίτλερ προσπάθησε να δικαιολογήσει τις επιθετικές του βλέψεις. Ο Ερντογάν με το θεώρημα της "Γαλάζιας Πατρίδας" υποστηρίζει πως δεν έχει σημασία το διεθνές δίκαιο αλλά οι ανάγκες του έθνους του και η ικανότητά του να επιβάλει το συμφέρον του δια των όπλων όπου χρειαστεί.

Ο Χίτλερ μέσω των κατακτήσεων των ευρωπαϊκών χωρών προσπάθησε να ενώσει την Ευρώπη υπό την εξουσία της Γερμανίας και να σταθεί απέναντι στην Ασία και την Αμερική.

Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και ο Ερντογάν με τους σουνίτες μωαμεθανούς στις χώρες της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στη μία περίπτωση το ιδεολογικό όχημα χειραγώγησης ήταν ο φυλετικός εθνικοσοσιαλισμός ενώ στην άλλη το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Αμφότερα βδελύσσονται τον φιλελευθερισμό, τη δημοκρατία, τον καπιταλισμό και γενικότερα τον ελευθεριακό και φιλήδονο δυτικό τρόπο ζωής.

Ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία κερδίζοντας τις εκλογές αλλά τον Φεβρουάριο του 1933 εκμεταλλεύτηκε τον εμπρησμό του Ραϊχσταγκ (Γερμανικό Κοινοβούλιο) για να επιβάλλει δικτατορία εφαρμόζοντας διώξεις έναντι των πολιτικών του αντιπάλων.

Ο Ερντογάν κατά ένα ανάλογο τρόπο εκμεταλλεύτηκε το πραξικόπημα του 2016 για να εξαπολύσει διώξεις εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων και να επιβάλλει ένα ημιδικτατορικό καθεστώς. Υπάρχουν υποψίες πως και ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ και το πραξικόπημα του 2016 ήταν προβοκάτσιες.

Υποτιμά την Ελλάδα

Ο Ερντογάν διαβάζει λάθος τόσο τις διεθνείς εξελίξεις όσο και τις αντοχές και τη συνεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι προφανές πως μετά τη χρεοκοπία του 2010 και τις διενέξεις με τους ευρωπαίους θεώρησε την Ελλάδα "τελειωμένη" υπόθεση.

Δεν παρατήρησε πως παρά την άνοδο στην εξουσία των λαϊκιστών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που επαγγέλλονταν έξοδο από το ευρώ, φυγή από Ευρώπη, ΝΑΤΟ κλπ δεν υπήρξε καμιά αλλαγή στους στρατηγικούς προσανατολισμούς της χώρας. Τούτο δεν έγινε επειδή οι "Τσίπρας-Καμμένος" δεν θα έκαναν οτιδήποτε για να παραμείνουν στην εξουσία, αλλά γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας δεν το επιθυμούσε και όποιος το επιχειρούσε θα βρισκόταν απέναντι της.

Έτσι παρά τις αντίθετες διακηρύξεις είδαμε τις στρατηγικές συμμαχίες της χώρας με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, το ΝΑΤΟ, τη Γαλλία και τη Γερμανία όχι να ανατρέπονται επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά να ενισχύονται.

Η συνέχεια αυτή στις στρατηγικές επιλογές και τους προσανατολισμούς της χώρας οφείλονται στο γεγονός πως υποστηρίζονται από τη συντριπτική πλειοψηφία της Κοινωνίας.

Αντιθέτως, η τουρκική κοινωνία παρουσιάζει ένα συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ των δυτικόφιλων κεμαλιστών που πλειοψηφούν στα παράλια και των ισλαμιστών που πλειοψηφούν στα ενδότερα ανατολικά της τουρκικής επικράτειας. Η Τουρκία μοιάζει να βρίσκεται στο μέσον ενός πολέμου πολιτισμών που επωάζεται μεταξύ Ισλάμ και Δύσης.

Ο Ερντογάν διαβάζει λάθος τους συσχετισμούς δυνάμεων και τις αντοχές των ανοιχτών δημοκρατικών κοινωνιών.  Επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη που έκανε ο Χίτλερ.

πηγή