ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

Στὴ θεία Λειτουργία θεραπεύεται ἡ φύση.
Πᾶµε γιὰ νὰ θεραπεύσουµε τὴ φύση,
δὲν πᾶµε οὔτε γιὰ νὰ βελτιώσουµε τὸν χαρακτήρα µας,
οὔτε γιὰ νὰ συγκροτήσουµε κοινότητα,
κάτι ποὺ θὰ µπορούσαµε νὰ τὸ ἐπιτύχουµε
καὶ µὲ ἄλλους τρόπους,
ἀλλὰ πᾶµε γιὰ νὰ θεραπεύσουµε τὴ φύση,
µέσῳ ὅµως µιᾶς συγκροτηµένης ἑνότητας
τῆς ὁποίας τὰ µέλη ἀποτελοῦν σῶµα Χριστοῦ
(«Οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγµένοι εἰς τὸ ἐµὸν ὄνοµα,
ἐκεῖ εἰµι ἐν µέσῳ αὐτῶν», Ματθ. 18, 20).

Αὐτὴ ἡ φύση θεραπεύεται µόνο
ἂν ἀπαρτίσουµε σῶµα Χριστοῦ,
δηλαδὴ ὡς µέλη, ὁ καθένας µας,
νὰ γίνουµε σῶµα Χριστοῦ,
καὶ νὰ κοινωνήσουµε µὲ αὐτόν,
νὰ γίνουµε κοινωνία µὲ τὸν Χριστό,
κοινωνοῦντες ἐπίσης µεταξύ µας,
συνθήκη ποὺ ὁµολογοῦµε
ὅταν καλούµαστε νὰ διατυπώσουµε
τὴν κοινή µας πίστη
µὲ τὸ Σύµβολο τῆς Πίστεως:

«Ἀγαπήσωµεν ἀλλήλους ἵνα ἐν ὁµονοίᾳ ὁµολογήσωµεν».
Θεία Λειτουργία καὶ θεία Εὐχαριστία
Δημήτρη Μαυρόπουλου
Τεῦχος 326, Ἰούνιος 2020
Πειραϊκή Εκκλησία