Οὐ βρῶσιν, ἀλλὰ ῥῶσιν ἀνθρώποις νέμει
Τὸ τοῦ τάφου σου μάννα, μύστα Κυρίου.
Ὀγδοάτῃ τελέουσι ῥοδισμὸν βροντογόνοιο.
του Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτου
Σύναξις της Αγίας Κόνεως (Σκόνης) της εκπορευομένης εκ του Τάφου του Ιωάννου του Θεολόγου.
«Αφού γύρισε πάλι στην Έφεσο ο επιστήθιος Μαθητής του Χριστού, το υπόλοιπο της ζωής του το πέρασε εκεί. Όταν βγήκε από τα Ιεροσόλυμα για το αποστολικό κήρυγμα ήταν 56 χρονών. Κήρυξε για 9 χρόνια και μετά εξορίσθηκε. Έκανε 15 χρόνια στην Πάτμο εξόριστος. Μετά την εξορία, έζησε άλλους 26 χρόνους. Όλοι οι χρόνοι της επίγειας ζωής του ήταν 105 και 7 μήνες, όταν βασίλευε ο Τραϊανός.
Με αυτόν τον τρόπο έζησε ο Απόστολος του Κυρίου· και αφού αγωνίστηκε μέχρις αίματος για την ευσέβεια, κάνοντας πάμπολλα θαύματα και επιστρέφοντας άμετρα πλήθη απίστων στην πίστη του Χριστού, τελευταία, έμενε στο σπίτι του Δόμνου τον οποίον ανέστησε εκ νεκρών, μαζί με τους επτά μαθητές του.
Άφησε στα τελευταία το μέρος όπου έμενε και βγήκε έξω σε ένα τόπο, όπου είπε στους μαθητές του να καθίσουν εκεί. Αυτός προχωρώντας ακόμη πιο πέρα προσευχήθηκε. Γύρισε μετά στους μαθητές του και τους παρήγγειλε να σκάψουν σταυροειδώς την γη, τόσο μόνο, όσο ήταν το ανάστημα του σώματός του. Και αφού μπήκε μέσα στον σκαμμένο χώρο, κλαίγοντας, με συγκίνηση, αποχαιρέτησε τους μαθητές του και τους είπε: «Τραβήξτε προς εμένα το χώμα της γης, της δικής μου μητέρας, και σκεπάστε με μ’ αυτό».
Οι μαθητές τον ασπάσθηκαν και τον αποχαιρέτισαν και στην αρχή σκέπασαν το σώμα του μέχρι τα γόνατα. Έπειτα, αφού πάλι τον ασπάσθηκαν, τον σκέπασαν μέχρι τον λαιμό. Και αφού για τρίτη φορά τον κατεφίλησαν, έβαλαν επάνω στο ιερό του πρόσωπο ένα μαντήλι και κλαίγοντας έτσι πικρά σκέπασαν όλο του το σώμα.
Αφού θρήνησαν οι μαθητές τον απορφανισμό του διδασκάλου τους, γύρισαν πίσω στην πόλη της Εφέσου διηγούμενοι τα γεγονότα. Μόλις τ’ άκουσαν οι υπόλοιποι αδελφοί, έτρεξαν και πήγαν στον τάφο του Αποστόλου, ανέσκαψαν αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Τότε επέστρεψαν και αυτοί στην Έφεσο κλαίγοντας θερμά για την στέρηση ενός τέτοιου ποιμένα.
Κάθε χρόνο αυτός ο τάφος αναβρύζει αιφνίδια, αυτήν την ημέρα, με τρόπο θεϊκό και παράδοξο, μία σκόνη, την οποία εκεί οι εγχώριοι, την λένε «μάννα» και όσοι την λαμβάνουν με πίστη γεύονται την λύτρωση από κάθε πάθος, την γιατρειά των ψυχών και την υγεία των σωμάτων τους, δοξάζοντας όλοι τον Θεό και τον πιστό δούλο Του, τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη τον Θεολόγο, τον επιστήθιο φίλο του Χριστού.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου