Ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ποιητής με παγκόσμια ακτινοβολία, ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του Πέτρου Καβάφη και της Χαρίκλειας Φωτιάδη. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 17 Απριλίου 1863, αλλά η οικογένειά του καταγόταν από την Πόλη.
Οι γονείς του ήταν ευκατάστατοι. Έτσι τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε ένα πλούσιο περιβάλλον με πολλές ανέσεις. Σε ηλικία όμως επτά χρόνων (1870) χάνει τον πατέρα του και λίγο αργότερα η Χαρίκλεια Καβάφη φεύγει με τα παιδιά της για το Λίβερπουλ, όπου θα μείνουν επί έξι χρόνια.
Αργότερα θα επιστρέψουν στην Αλεξάνδρεια (1878), για τρία χρόνια αλλά το 1882, εξαιτίας της εθνικής επανάστασης του Αραμπί, η μητέρα του ξαναπαίρνει τα παιδιά της και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου φιλοξενούνται από τον πατέρα της Γιωργάκη Φωτιάδη. Εκεί ο Καβάφης θα ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εκεί εμφανίζονται και οι πρώτες συστηματικές του προσπάθειες να επιδοθεί στην τέχνη του ποιητικού λόγου.
Όταν η οικογένεια επιστρέφει εκ νέου στην Αλεξάνδρεια (1885) ο Καβάφης διορίζεται στην Υπηρεσία Αρδεύσεων του Υπουργείου Δημοσίων Έργων (1885) όπου θα εργασθεί επί τριάντα χρόνια μέχρι το 1922.
Πέθανε στο Ελληνικό Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας στις 29 Απριλίου 1933, από συμφόρηση σε ηλικία 70 ετών. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο του λάρυγγα γι αυτό και το 1932 χειρουργήθηκε στον Ευαγγελισμό.
Ιστορικό παραμένει το άρθρο του Γρηγορίου Ξενόπουλου στο περιοδικό «Παναθήναια» του έτους 1903, με τίτλο ένας «Ποιητής», με το οποίο αναγνωρίζει, πρώτος αυτός, την ποιητική αξία του Αλεξανδρινού ποιητή. Ίσως κανένας Έλληνας ποιητής δεν υπήρξε τόσο καλός κριτικός αναγνώστης του έργου του όσο ο Καβάφης. Η φράση «ο Καβάφης είναι ποιητής του μέλλοντος», την οποία διοχέτευε εντέχνως στο ευρύτερο κοινό μέσω του στενού περιβάλλοντος των θαυμαστών του, υπαγορευόταν λιγότερο από ματαιοδοξία και περισσότερο από επίγνωση ότι θα ερχόταν η εποχή που η ασύμβατη με τα ποιητικά δεδομένα του καιρού του ποίησή του θα επιβαλλόταν ως μεγάλη ποίηση, όχι μόνο μέσα στο περιορισμένο νεοελληνικό πλαίσιο. Πράγματι η ποίηση του Καβάφη, παρά το γεγονός ότι δεν παραγνωρίστηκε στην εποχή του, αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό του.
ΔΙΑΒΆΖΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ
Ο Σον Κόνερι απαγγέλει την Ιθάκη του Καβάφη
Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη
Οι γονείς του ήταν ευκατάστατοι. Έτσι τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε ένα πλούσιο περιβάλλον με πολλές ανέσεις. Σε ηλικία όμως επτά χρόνων (1870) χάνει τον πατέρα του και λίγο αργότερα η Χαρίκλεια Καβάφη φεύγει με τα παιδιά της για το Λίβερπουλ, όπου θα μείνουν επί έξι χρόνια.
Αργότερα θα επιστρέψουν στην Αλεξάνδρεια (1878), για τρία χρόνια αλλά το 1882, εξαιτίας της εθνικής επανάστασης του Αραμπί, η μητέρα του ξαναπαίρνει τα παιδιά της και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου φιλοξενούνται από τον πατέρα της Γιωργάκη Φωτιάδη. Εκεί ο Καβάφης θα ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εκεί εμφανίζονται και οι πρώτες συστηματικές του προσπάθειες να επιδοθεί στην τέχνη του ποιητικού λόγου.
Όταν η οικογένεια επιστρέφει εκ νέου στην Αλεξάνδρεια (1885) ο Καβάφης διορίζεται στην Υπηρεσία Αρδεύσεων του Υπουργείου Δημοσίων Έργων (1885) όπου θα εργασθεί επί τριάντα χρόνια μέχρι το 1922.
Πέθανε στο Ελληνικό Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας στις 29 Απριλίου 1933, από συμφόρηση σε ηλικία 70 ετών. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο του λάρυγγα γι αυτό και το 1932 χειρουργήθηκε στον Ευαγγελισμό.
Ιστορικό παραμένει το άρθρο του Γρηγορίου Ξενόπουλου στο περιοδικό «Παναθήναια» του έτους 1903, με τίτλο ένας «Ποιητής», με το οποίο αναγνωρίζει, πρώτος αυτός, την ποιητική αξία του Αλεξανδρινού ποιητή. Ίσως κανένας Έλληνας ποιητής δεν υπήρξε τόσο καλός κριτικός αναγνώστης του έργου του όσο ο Καβάφης. Η φράση «ο Καβάφης είναι ποιητής του μέλλοντος», την οποία διοχέτευε εντέχνως στο ευρύτερο κοινό μέσω του στενού περιβάλλοντος των θαυμαστών του, υπαγορευόταν λιγότερο από ματαιοδοξία και περισσότερο από επίγνωση ότι θα ερχόταν η εποχή που η ασύμβατη με τα ποιητικά δεδομένα του καιρού του ποίησή του θα επιβαλλόταν ως μεγάλη ποίηση, όχι μόνο μέσα στο περιορισμένο νεοελληνικό πλαίσιο. Πράγματι η ποίηση του Καβάφη, παρά το γεγονός ότι δεν παραγνωρίστηκε στην εποχή του, αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό του.
ΔΙΑΒΆΖΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ
Ο Σον Κόνερι απαγγέλει την Ιθάκη του Καβάφη
Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου