Ιδού τι φοβάται πιο πολύ ο Ερντογάν!

Η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας έχει κι ένα καλό.
Κατέστρεψε τις ψευδαισθήσεις και τα φιλειρηνικά φούμαρα που πούλαγαν επί δεκαετίες οι πουρκουάδες της Αριστεράς και του ευρωπαϊκού φιλελέδικου επαρχιωτισμού. Ομολογώ ότι το βρίσκω διασκεδαστικό να διαβάζω πως έχει μυρίσει μπαρούτι ακόμη και στον Πρετεντέρη, στο Liberal και κάτι άλλους ντιλεντάντηδες, που οι παππούδες τους φορούσαν γουρνοτσάρουχα και αυτοί επί χρόνια υποδύονταν τις Αντουανέτες μιας ανύπαρκτης αστικής τάξης, όπου σε κάθε καθήκον προπαγάνδιζαν μόνο την όπισθεν.  

Υπέρ του Σχεδίου Ανάν Ι και ΙΙ, υπέρ της «συμβιβαστικής» επίλυσης του Σκοπιανού, υπέρ των διαπραγματεύσεων με τους χασάπηδες δουλεμπόρους και τρομοκράτες της Αγκυρας, όπως να ‘ναι, για ό,τι κι αν είναι. Ήρθε λοιπόν ο Ερντογάν, ο οποίος σκοτώνει και εξευτελίζει χιλιάδες χιλιάδων δικούς του πολίτες, βουτηγμένος στα σκατά της τρομοκρατίας και της παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας ως τη μύτη, ένιωσαν την κλοτσιά στο τρυφερό ποπουδάκι τους και τη βρόμικη ανάσα του, που μυρίζει παστουρμά και Γενοκτονία, και ήρθαν λίγο στα ίσα τους.
Ο Λόχος Προπαγάνδας της ψευτοελίτ, που κάποτε μοίραζε αφειδώς ειρωνεία και ταμπέλες στους «υπερπατριώτες», με τη μόνιμη ερώτηση-επωδό «Δηλαδή τι θέλετε, πόλεμο;», με δέος αντιλαμβάνεται πια ότι τους εχθρούς δεν τους διαλέγεις, σε διαλέγουν και πως ενίοτε τον πόλεμο μπορεί να τον θέλει και να σου τον επιβάλει ο αντίπαλος.
Υπάρχουν βεβαίως ακόμη εκπρόσωποι του «μετώπου λογικής» που ψελλίζουν «οι υδρογονάνθρακες φτάνουν για όλους, ας τους μοιραστούμε με αντάλλαγμα την ειρήνη, να μη σκοτωθούν τα παιδιά μας για πετρέλαια, φυσικό αέριο και ξερόβραχα». Αυτοί είναι άλλο είδος ηλιθίων, που ενδημεί ανέκαθεν στον δημόσιο βίο. Οι ίδιοι που θέλανε να μην αντισταθούμε στους Ιταλούς και τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ίδιοι που εγκατέλειψαν την Κύπρο και τους μαχητές της στον «Αττίλα» Ι και ΙΙ. Οι ίδιοι που σήμερα μιλάνε για διάλογο, υποχωρήσεις, δίνουν δίκια στην Τουρκία και μιλούν για «συνεκμετάλλευση» και θέλουν ό,τι και οι προδότες και δωσίλογοι του 1940-1944, με το know how του 1922, του Πλαστήρα, του Πάγκαλου και του Γονατά: ντουφέκι. Αυτοί είναι οι «Τούρκοι εσωτερικού».
Πολλοί πάντως που πριν, ειδικά στο Κυπριακό, τους θυμάμαι σκυφτούς να αναπαράγουν τις ύβρεις και ελεεινολογίες κατά ενός αληθινού Εθνάρχη, του Τάσσου Παπαδόπουλου, τώρα αντιλαμβάνονται έκπληκτοι ότι δεν συνορεύουμε προς Ανατολάς με το Λουξεμβούργο και προς Βορρά με τον Άγιο Μαρίνο, το Μονακό και τη Φλάνδρα.
Θα πω δε ότι είναι ωραίες οι δηλώσεις αλληλεγγύης από εταίρους μας στην Ε.Ε., ο τσαμπουκάς του Λίβυου Ναυάρχου, που όμως δεν ξέρω αν έχει αληθινό πολεμικό ναυτικό στις διαταγές του, αλλά θα σας αποκαλύψω δυο βαθιά κρυμμένα από την ψευτοελίτ μας μυστικά, τα οποία όμως γνωρίζει και ο τελευταίος βοσκός στην Πίνδο, εάν διαβάζει πού και πού εφημερίδες στο καφενείο ή οκλαδόν κάτω από κάνα πουρνάρι τις τελευταίες δεκαετίες:
Πρώτον, ουδέποτε στην Ιστορία βυθίστηκε πλοίο, πολεμικό ή μη, από δηλώσεις, ψηφίσματα και ανακοινώσεις. Ακόμη κι αν ζούσε ο Δημοσθένης ή αναλάμβανε μια θειά μου, που η γλώσσα της είναι ψυχολογικό φονικό όπλο, δεν θα μπορούσαν να βυθίσουν ούτε φουσκωτό φλαμίνγκο σε πλαζ.
Δεύτερον, οι Τούρκοι δεν φοβούνται δηλώσεις, καταδίκες από διεθνή όργανα, μουτράκια κ.λπ. Ρωτήστε την Κύπρο. Μιλάμε για το κράτος που έχει κάνει ατιμώρητο τρεις Γενοκτονίες, των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων, που σφάζει τους Κούρδους δεκαετίες, που έχει εισβάλει και κατέχει την Κύπρο, που εισέβαλε στη Συρία, όπου όπως στην Κύπρο και παντού, όπου πολέμησε έκανε εγκλήματα πολέμου.
Θα σας πω τι φοβούνται οι Τούρκοι. Φοβούνται τους Έλληνες πιλότους των μαχητικών μας, τους Α/Α πυραύλους και τα πυροβόλα τους, όταν οι αετοί μας τους «παίρνουν την ουρά» και τους κλειδώνουν στα ραντάρ των οπλικών συστημάτων τους και τους το κάνουν κάθε μέρα στις αναχαιτίσεις, όταν εσείς κοιμάστε, πίνετε καφέ, καυλαντίζετε στο facebook ή δουλεύετε.
Οι Τούρκοι φοβούνται τους πυραύλους Scalp, με βεληνεκές τουλάχιστον 500 χλμ., που μπορούν να κάνουν τις υποδομές τους, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια τους σαν «δρόμο που του περνάνε καλώδια» και τις γέφυρες στον Βόσπορο μπάζα για υποθαλάσσιο πάρκο καταδύσεων. Κι έχουμε μπόλικους. Οι Τούρκοι και όλα τα Π.Ν. του κόσμου τρέμουν το καλύτερο ναυτικό όπλο, που όπως και τον Scalp το έχουν φτιάξει οι Γάλλοι, που έχει στείλει στον βυθό πολλά πλοία και που εάν το Παρίσι είχε συνεχίσει τις παραδόσεις στους Αργεντινούς, τα Φόκλαντ θα ήταν σήμερα Μαλβίνες, τους Exocet. Από αυτούς κι αν έχουμε πολλούς.
Οι Τούρκοι φοβούνται τις τορπίλες των υποβρυχίων μας, που ακόμη έχουμε περισσότερα, τα καλύτερα συμβατικά υποβρύχια στον κόσμο. Φοβούνται τα πολυπληθή άρματα μάχης μας στον Έβρο, όπου εμείς έχουμε πίσω φυσικές γραμμές άμυνας. Πέρα όμως από το ποτάμι, εάν τα Μεμέτια σπάσουν, είναι ταψί, ατέλειωτος κάμπος και επόμενο εμπόδιο της επέλασης του σύγχρονου ατσάλινου ιππικού μας είναι ο Βόσπορος και η Πόλη. Και βαθιά μέσα τους οι Τούρκοι, που πάντα «διαπρέπουν» ενάντια σε γυναικόπαιδα, αμάχους, τραυματίες και αιχμαλώτους, είναι δειλοί, χέστες κι έχουν έναν αταβιστικό φόβο για τον Έλληνα Στρατιώτη.
Δεν ξεχνούν ότι κάποτε φτάσαμε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα, αφού επί έναν αιώνα, ξεκινώντας από τον Προύθο και τον Μοριά, τους πήγαμε κωλοφεράτζα ως πίσω στην Ασία. Και όλο αυτό ενώ ανοήτως και καταστροφικώς ταυτόχρονα τρωγόμασταν σαν τα σκυλιά μεταξύ μας. Φαντάσου να ήμασταν ενωμένοι.
Και φυσικά οι Τούρκοι δεν ξεχνούν ποτέ ότι πίσω τους έχουν δεκάδες εκατομμύρια Κούρδους, το μεγαλύτερο Έθνος χωρίς κράτος, που καραδοκούν για μια καλή ευκαιρία. Για όλους αυτούς τους λόγους και επειδή η Τουρκία είναι ένα τεχνητό πολυεθνικό μόρφωμα, είναι τόσο σιγουρατζήδες που θέλουν να ποντάρουν στη ρουλέτα αφού έχει σταματήσει η μπίλια, διότι δεν μπορούν να απορροφήσουν και να αντέξουν μια μεγάλη ήττα.
Αυτά όλα να τα θυμάστε όταν ψελλίζουν τις ηττοπαθείς βρομιές τους οι Απόστολοι του Μαρασμού από δεξιά ή αριστερά. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, παρά τα προβλήματα που έφερε η κρίση, έχουν ακόμη απόθεμα ισχύος για να καταστρέψουν το ναυτικό, την αεροπορία και τις υποδομές της Τουρκίας δυο φορές και μία ρέστα.
Και κρατήστε αυτό: πριν από μερικά χρόνια, όταν έγινε η πρώτη κοινή άσκηση της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ με τη δική μας, ο Α/ΓΕΑ του Ισραήλ, εντυπωσιασμένος, είπε στον Έλληνα ομόλογό του για τους πιλότους μας: «Αυτοί οι χειριστές μπορούν να πάρουν την πλήρη αεροπορική υπεροχή από τους Τούρκους μέσα σε δυο μέρες». Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους πιλότους μας…
Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη