Ένα κορίτσι, μικροπαντρεμένο, ταξιδεύει από το Αϊδίνι στην Ελλάδα με τη μητέρα και τις δύο της κόρες. Στο πλοίο του ξενιτεμού παίρνει απόφαση να μην αφήσει τη ζωή να την προσπεράσει, αλλά να τη ζήσει, όπως θέλει. Και τη ζει! Γράφει ακατάπαυστα σε ό,τι πιάνει το μελάνι, από χαρτοπετσέτες και κουτιά από τσιγάρα μέχρι υπόλοιπα λογαριασμών. Καπνίζει, ερωτεύεται με πάθος, χαρτοπαίζει με θράσος σε πολυτελή σαλόνια, αλλά και σε παράνομα υπόγεια. Μία δασκάλα που γίνεται ηθοποιός στα μπουλούκια και στο θέατρο, μία ποιήτρια που γίνεται η μεγαλύτερη Ελληνίδα στιχουργός του λαϊκού τραγουδιού. Συνεργάζεται με όλες τις διάσημες μουσικές προσωπικότητες της χώρας, από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Καλδάρα, ως τον Μανώλη Χιώτη, τον Αντώνη Ρεπάνη και τον Μάνο Χατζιδάκι, υψώνοντας θαρραλέα ανάστημα, σε έναν σκληρό και τυπικά ανδροκρατούμενο κόσμο.
σχόλιο :Δεν συνιστάτε για «θρησκευάμενους»!
9 σχόλια:
Ωραια πρότυπα προβαλετε
Να πας την δεις θα ωφεληθείς!
Γι'αυτούς
που σαν τον
Απ.Παύλο αναφωνούν
"κάνω αυτά που δεν θέλω"
οχι π α ρ α δ ο μ έ ν ο ι
στα πάθη τους
αλλά
α ν α λ ο γ ι ζ ό μ ε ν ο ι
οτι
άνευ
Αυτού
"ου δύνασθαι
ποιείν
ουδέν" ;
Να πάμε ή θα βαρεθούμε
από τα ζαχαρωμένα
...συνήθη νοήματα;
Ο Θεός αγαπάει
τους αμαρτωλούς
μ ε τ α ν ι ω μ έ ν ο υ ς
κι αμετανόητους
(ακόμη και τους
...υποκριτές φαρισαίους)
και είναι αυτή η ί δ ι α
α γ ά π η που γίνεται
γιά τους μέν
παράδεισος και φ ώ ς
για τους δε
κόλαση και σκότος!
δεν γνωρίζουμε εάν όντος η στιχουργός ήταν αυτή που παρουσιάζετε αλλά είναι πολύ καλή δουλειά καλιτεχνινκα και βγάζει πολύ πόνο και αληθινή αναζήτηση.
Θαρουμε, λίγο πριν την Μετάνοια...
Σήμερα η πλειοψηφία των Ελληνίδων σαν αυτήν είναι. Όντως πολύ μπροστά απ'την εποχή της...
Το ιδεολογικό εκκρεμές
προτείνει, εναλλάξ κι ασταμάτητα τον
δ ι π ο λ ι σ μ ό ώς
...μονόδρομο(!)
Ζαχαρωμένα κοριτσόπουλα
μέσα στο ρόζ, από τη μιά,
αλανιάρες -όλα τα σφάζω
όλα τα μαχαιρώνω- από την
άλλη
Σ'έναν αγώνα επιβίωσης,
αλληλοσυγγρουώμενων
ατομκών ε π ι δ ι ώ ξ ε ω ν,
το πράγμα φαντάζει φυσιολογικό (όλοι έτσι
κάνουν...).
Υπάρχει λύση.
"Η βασιλική οδός" που έλεγ'ένας Άγιος γέροντας.
Κι αν δείχνει επικίνδυνη
-επί ξυρού ακμής-
ξέρουμε οτι δεν θα ειμαστε π ο τ έ μόνοι μας!
Προσωπικά χίλιες φορές προτιμώ τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου παρά τους άλλους, που τα ξέρουν όλα χωρίς κόστος. Και στο φινάλε αν βρεθείς σ'αυτόν τον κόσμο τι αξία έχει να περπατήσεις σε μεγάλες λεωφόρους, τι αξία έχει να ντυθείς σαν βασιλιάς αν δεν έχεις χορέψει πρώτα στο χείλος του τίποτα, παίζοντας τα όλα αν χρειαστεί γι αυτόν τον χορό. Και μάλλον τότες, αν το κάνεις αυτό δεν θα ενδιαφέρεσαι για καμιά λεωφόρο και κανένα φανταχτερό πανωφόρι. Θα πηγαίνεις πάντα από τα μονοπάτια να δεις και κανένα λουλούδι να μυρίσεις κανέναν ανθό, να ακούσεις τα πουλιά και να νιώσεις το τραγούδι του ανέμου.
Ευχαριστούμε για την ταινία!
Π
ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ''ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ''.
Δημοσίευση σχολίου