(Ο Άγιος Παΐσιος για τον Άγιο Σπυρίδωνα και το άφθαρτο λείψανό του)
- Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνει άφθαρτο το Λείψανό Του;
- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα...
Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι.
Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός!
Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία,
και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό...
έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο!
(Γέροντος
Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον
«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110)
Ενα άλλο δε συγκλονιστικό γεγονός, αποδίδει εξαιρετικά τα λεγόμενα του Αγίου γέροντα.
Βιογραφία: Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια)
της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως
γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και
μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι
βοσκός.
Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του.
Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους
οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή
την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης
χήρων και ορφανών.
Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα,
όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων
αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.
Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι,
υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος
Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν,
τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ'
2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο,
διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα.
Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η
επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν
επίσκοπο.
Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής
ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας
(Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και
αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης.
Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν
έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα
κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός»
και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας
είχε ψηθεί αυτό.
Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ»,
έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και
όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο
το χώμα που απέμεινε.
Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου