Τι νοιώθεις όταν βλέπεις αυτήν
την γυναίκα;
Αυτό το αφτιασίδωτο,
δωρικό πρόσωπο, το βλέμμα
που φτάνει μέχρι την καρδιά
σου και σε διαβάζει σαν
ανοιχτό κιτάπι, το δυνατό
χαμόγελο που σου λέει:
δεν φοβάμαι τίποτε.
Σαν τι
θα μπορούσε να μου συμβεί
και να μην τα βγάλω πέρα;
Την κοίταξες καλά; Είδες αυτά τα χέρια της;
Δες την καλά! Φαντάζεσαι
κάτι να μπαίνει εμπόδιο
στο διάβα της;
Σαν αυτήν εδώ την Κυρά ήταν και οι γυναίκες του Έπους του 1940. Μήπως ήταν άλλες;
Αυτές τις γυναίκες προσκυνώ... και μπροστά τους και το όνομά μου ακόμη, το γράφω με γράμμα μικρό...
Σταυρίνα λαμπαδάρη
θα μπορούσε να μου συμβεί
και να μην τα βγάλω πέρα;
Την κοίταξες καλά; Είδες αυτά τα χέρια της;
Δες την καλά! Φαντάζεσαι
κάτι να μπαίνει εμπόδιο
στο διάβα της;
Σαν αυτήν εδώ την Κυρά ήταν και οι γυναίκες του Έπους του 1940. Μήπως ήταν άλλες;
Αυτές τις γυναίκες προσκυνώ... και μπροστά τους και το όνομά μου ακόμη, το γράφω με γράμμα μικρό...
Σταυρίνα λαμπαδάρη
1 σχόλιο:
Πολύ ωραίο κ. Σταυρίνα!
Τέτοιες γυναίκες είναι είδος υπό εξαφάνιση πλέον, δυστυχώς.
Μη σπάσει το ακριβοπληρωμένο νυχι... μην υπάρξει φυσική άσπρη τρίχα... και φυσικό πανέμορφο πρόσωπο... Αντί για εργόχειρο, το τσιγάρο και το τάμπλετ;
Που πήγαν τα γυναικεία μαλλιά (γιαγιάδες τα ξυρίζουν πλέον), οι σεμνές φούστες και τα φορέματα; χάος...
Δημοσίευση σχολίου