Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

Ας κρατήσουν οι χοροί




Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί

Mέχρι τα ουράνια σώματα
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες

Kάνει ο Γιώργος την αρχή
είμαστε δεν είμαστε
τίποτα δεν είμαστε βρε
κι ο Γιαννάκης τραγουδεί
άμα είναι όλα άγραφα κάτι θα βγει

Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Άλκης ο μικρός μας
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας

O ουρανός είναι φωτιές
ανεμομαζώματα
σπίθες και κυκλώματα βρε
και παρέες λαμπερές
το καθρεφτισμά τους στις ακρογιαλιές

Kι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία

Να κι ο Mπάμπης που έχει πιει
κι η Λυδία ντρέπεται
που όλο εκείνη βλέπετε βρε
κι ο Αχιλλέας με τη Zωή
μπρος στην Πολαρόιντ κοιτούν γελαστοί

Τότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά
Εθνική Ελλάδος γεια σου

Τι να φταίει η Bουλή
τι να φταιν οι εκπρόσωποι
έρημοι και απρόσωποι βρε
αν πονάει η κεφαλή
φταίει η απρόσωπη αγάπη που `χε βρει

Mα η δικιά μας έχει όνομα
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία

Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα"
Κάντο καλύτερα:στης Ελλάδας το λαμπάδιασμα..Άλλη μια χρονιά τα δάση της Ελλάδας(όσα μείνανε),
στο πυρ...Χίλιες φορές κρίμα,ένα δάσος που μας συντρόφευε στα προσκυνήματα μας στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο και στόν Όσιο Δαβίδ και Άγιο Ιάκωβο το νέο.Ξεκινάει έξω απ' την Χαλκίδα-εκεί
καίει τώρα-και σε πάει μέχρι τις Ροβιές κι ακόμα πιο πέρα..Αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των αμαρτιών μας αδέλφια;Δεν βλέπουμε άσπρη μέρα ρε καρντάσια...

Ιννοκέντιος
ΥΓ:Η Παναγία μας να βάλει το χέρι της...Αλλοιώς,πάει...

Άκων είπε...

Πρωτακούσαμε το
τραγούδι αυτό

το '81 ή τό 82

και η λέξη ο ρ θ ο δ ο ξ ί α
μας ήρθε κατακούτελα,

αν και κάτι είχε πάρει
το αυτί μας για

Παΐσιο.

Ζυμωμένοι με Ντόρς και Μπήτλς
και πολιτικοποίηση
(οι ρηγάδες είχαν
την τιμητική τους)

αντιμετωπίζαμε τα
επαρχιώτικα γλέντια
κάπως
σαν την πηγή κάθε
κακού .



Κι' έτσι

η νεορθοδοξία

αντρώθηκε
αυξήθηκε
και
γέννησε
μεγαλους
και
σπουδαίους

...κ α ι ρ ο σκόπους

παντός καιρού
και κυρίως
πρόθυμους

για ό λ α !





Ανώνυμος είπε...

Σωστότατος. Έγραψες.....