«Τέτοιο το μαντρί, τέτοιο και το τυρί»

«Πάντα χρειάζεται μισή φέτα όνειρο και λίγες θρούμπες ουτοπίες για να βαδίζεις έστω πάνω στα κύματα»

 Τάσος Κουράκης, αντιπρόεδρος της Βουλής,
βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και ποιητής

Νομίζω στους παραπάνω στίχους – «ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς» – συμπυκνώνεται όλη η κοσμοθεωρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιχειρώντας, με πρόδηλη, έντονη και ζωηρά την συγκίνησή μου, μια αποκρυπτογράφηση των στίχων του κ. αντιπροέδρου της Βουλής, θα αποτολμούσα να γράψω τα εξής: Για να σταθείς όρθιος στην πολυκύμαντη ζωή, στο πέλαγος του βίου, «πάντα χρειάζεσαι» μισή φέτα: τυρί; ψωμί με βούτυρο; χαλβά «μακεδονικό»; Δεν το διευκρινίζει ο ποιητής, αλλά εννοεί φέτα τυρί μάλλον και λίγες, ευάριθμες θρούμπες. Θρούμπα είναι η ελιά που πέφτει από το δέντρο, η χαμάδα όπως αλλιώς λέγεται. Εδώ διακρίνω μια «προφητική» διάσταση στον στίχο. Οι θρούμπες συνοδεύουν την λέξη «ουτοπίες». Η ουτοπία, ως λέξη, πλάστηκε από τον Άγγλο πολιτειολόγο Τ. Μορ (1480-1553). Αναφέρεται σ’ ένα φανταστικό νησί, την Ουτοπία, (ου+τόπος) και την ζωή των κατοίκων της. Στο έργο του αυτό ο Άγγλος φιλόσοφος επαναλαμβάνει την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, που πολλούς φραγκοφιλόσοφους σαγήνεψε.
Τώρα. Οι θρούμπες πέφτουν «χάμω» που λένε οι νότιοι. Ουτοπία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σύστημα ανεπίδεκτο πραγματοποιήσεως, φαντασιολογία, κούφιο καρύδι. Οι ιδέες του, οι ιδεοληψίες του μοιάζουν με θρούμπες πεσμένες στο χώμα. Αν και έδωσε λίγες, μισές φέτες τυρί-παροχές, εν τούτοις κατακρημνίστηκε η ουτοπία. Όχι μόνο δεν βάδισε πάνω στα κύματα, αλλά βούλιαξε στα λασπόνερα, στου «Βάλτου τα Μυστικά». Ομολογώ ότι ενώπιον της ιλιγγιώδους βαθύνοιας των στίχων βρίσκω δυσκολίες και παραπέμπω σ’ αυτό που έλεγε ο γνωστός Γάλλος ποιητής Πολ Βαλερύ. Όταν τον ρώτησαν τι σκεφτόταν, όταν έγραφε το περίφημο ποίημά του «Το παραθαλάσσιο νεκροταφείο», πολλά χρόνια αργότερα, απάντησε. «Τότε το ήξεραν ο Θεός και η ψυχή μου. Τώρα μόνο ο Θεός…».
Νομίζω την ίδια απάντηση θα λάβουμε και από τον παγκοσμίας εμβέλειας ποιητή κ.  Κουράκη. Οι θρούμπες και τα τυριά, φανερώνουν την άποψη της ουτοπίας του ΣΥΡΙΖΑ για τον άνθρωπο. Στομάχια, κοιλιές και άντερα, αυτό είναι ο άνθρωπος. Τι να περιμένεις από άθεους εθνομηδενιστές; 
Ο με ημερομηνία λήξεως προδότης της Μακεδονίας, ο κ. Τσίπρας, νόμιζε ότι με λίγες θρούμπες και φέτες -προεκλογικά επιδόματα – θα συνεχίσει την πνευματική και υλική λεηλασία της πατρίδας μας. Η πανωλεθρία του, που θα συνεχιστεί, οφείλεται σε δύο λόγους.
Πρώτα η Μακεδονία. Δεν θα πω τίποτε. Η λέξη προδότης τα λέει όλα. Η ιστορία έτσι θα τον καταγράψει και αυτόν και όλους τους κυβερνητικούς του συντρόφους. Οκτώ στους δέκα Έλληνες την χαρακτηρίζουν προδοσία και αυτός καμαρώνει και επαίρεται για το ξεπούλημα. «Τέτοιο το μαντρί, τέτοιο και το τυρί» που λέει και ο λαός. (Η φέτα του Κουράκη).
Υπάρχει και δεύτερος λόγος εξίσου σοβαρός. Η έξαρση της εγκληματικότητας, της ανομίας η περιρρέουσα ατιμωρησία και το -απόρροια των δύο – αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών. Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν έχει πέσει θύμα κάποιας εγκληματικής πράξης, κυρίως κλοπής. (Ο γράφων δύο φορές). Βεβαίως, κατά την κυβέρνηση, η εγκληματικότητα ελέγχεται και μειώνεται. Τα γνωστά ψεύδη.
Πρόσφατα, 5 Ιουνίου, η εφ. «ΤΑ ΝΕΑ», σε άρθρο της έγραψε: «Η ΕΛ.ΑΣ διαγράφει και κρύβει ετησίως 100.000 εγκληματικές πράξεις και ανάμεσα σε αυτές κλοπές καταμεσής του δρόμου, αρπαγές τσαντών και άλλες που τις παρουσιάζει σαν τυχαίες απώλειες για να δείξει ότι περιορίζεται το έγκλημα». (Προσωπικά δεν τις κατήγγειλα. Τι ψάχνεις να βρεις; Εδώ χάνονται άνθρωποι, για βαλίτσες και τσάντες θα στενοχωριόμαστε;).  Αυτά, λίγο – πολύ, όλοι μας τα ξέρουμε και τα βιώνουμε. Και όσοι έχουμε γέροντες γονείς στα χωριά, ξέρουμε τον τρόμο τους, την αγωνία τους, κυρίως τις νύχτες. Κλειδαμπαρώνονται οι άνθρωποι και μακαρίζουν την «συντροφική» κυβέρνηση,  για το έξοχο επίτευγμά της στο θέμα της προστασίας του πολίτη, όπως ευφημιστικώς ονομάζεται. (Και δεν καταλογίζω ευθύνες στην ΕΛ.ΑΣ. Αστυνομικός μάχιμος στην Θεσσαλονίκη μου έλεγε αγανακτισμένος για την περίπτωση αλλοδαπού που τον συνέλαβε 6 – 7 φορές. Τους πιάνουν, δεν τους καίγεται καρφί, γιατί ξέρουν ότι θα βγουν τάχιστα. Αν είναι ‘’πρόσφυγας και μετανάστης’’ σχεδόν του ζητούν συγγνώμη για την ταλαιπωρία της συλλήψεως. Καιροφυλακτούν οι επαγγελματίες αντιρατσιστές, ποιος αστυνομικός θέλει να μπλέξει…
Η λαθρομετανάστευση, αν ξύσουμε τις ‘’προοδευτικές’’ παλαβομάρες και την κρούστα υποκρισίας που τις συνοδεύει, υποκρύπτει το εξής: μία κοινωνία σε παρακμή, έλκει εισβολείς, οι οποίοι εγκαθίστανται χωρίς να συναντήσουν καμμιά αντίσταση).
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όλοι το ξέρουν.
Πολλοί σπουδάσαμε σε αυτό. Όαση πράσινου εν μέσω τσιμέντου. Ποιος τολμά όμως να το διαβεί μετά την δύση του ηλίου; Το πανεπιστήμιο παραδίνεται στους…. επιστήμονες του εγκλήματος, οι οποίοι έχουν τόσο αποθρασυνθεί που «χτυπούν» πια αδιακρίτως. Και δεν μιλώ μόνο για ναρκωτικά, αλλά – όσοι έχουμε κορίτσια που σπουδάζουν, το κατανοούμε καλύτερα – για τους κτηνωδέστατους εγκληματίες, τους βιαστές.
Είναι δυνατόν μες στο πανεπιστήμιο, μέρα μεσημέρι, να περπατά φοιτήτρια πηγαίνοντας στην σχολή της και να της επιτίθενται με προστυχιές, σε σπαστά ελληνικά, οι γνωστοί «λιαστοί» της κυρά- Τασίας, η οποία πρόσφατα τακτοποίησε και αυτή την κόρη της στη Βουλή; (Ευτυχώς θα γλιτώσουμε από την θλιβερή και αντιπαθέστατη παρουσία της). Είναι δυνατόν να πηγαίνει φοιτήτρια στην τουαλέτα της σχολής της – στον 3^ο όροφο παρακαλώ – και να την ακολουθεί «σκούρος αλλοδαπός», ο οποίος προσπάθησε να μπει στην τουαλέτα και ευτυχώς το κορίτσι που πρόλαβε να κλειδώσει; (Ακόμη προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ!!).
Αν δεν είχαμε αυτό «το φοβερό σκουπιδαριό», που 4 – 5 χρόνια μαγαρίζει την χώρα, που «επάχυνε» τα φαινόμενα ανομίας τύπου Ρουβίκωνα, το ΑΠΘ θα ήταν παιδική χαρά, με κατάλληλο φωτισμό και αστυνόμευση, ώστε να πηγαίνει η Θεσσαλονικιά μάνα με τα καροτσάκια της και παιδάκια της, τα δειλινά, και να σεργιανίζει ξέγνοιαστη στους χώρους του.
Και καλό θα ήταν ο κ. Κουράκης, βουλευτής – φευ! – Θεσσαλονίκης, αντί να καταπιάνεται με τυριά, μυτζήθρες και θρούμπες, να φρόντιζε τα του καθημερινού βίου των συμπολιτών του.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς