Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

Στίχοιμα - Σιωπηλό (Θάλασσα)




 Στίχοι: Οι άνθρωποι που δε μιλάνε άκουσαν ψέματα/μοιάζουν με τίγρεις πίσω από συρματοπλέγματα/και οι άνθρωποι που δε μιλάνε νιώσανε άβολα/κοιτούν περίεργα και σκέφτονται παράλογα/όλοι εκείνοι που σωπάσανε κουράστηκαν/σε κάποιον έρωτα πνίγηκαν και ξεβράστηκαν/γίνανε στίχοι σε βιβλία που δε διαβάστηκαν/ σαν στρατιώτες έπεσαν και σαν παιδιά γελάστηκαν/οι άνθρωποι που δε μιλάνε πάντα απέχουνε/και όταν ανοίγει η κάμερα απ’ την άλλη τρέχουνε/σαν τα δελφίνια μόνο οι ράχες τους εξέχουνε/σχίζουνε τον αφρό και στον βυθό επιστρέφουνε/οι άνθρωποι που δε μιλάνε απλά πληγωθήκαν /γίνανε κάστρα και στα κάστρα μέσα χωθήκαν/γίνανε άστρα και στα άστρα απογειωθήκαν/γίνανε σύννεφα με σύννεφα ενωθήκαν/σέβομαι ανθρώπους που να μη μιλάνε διάλεξαν/σέβομαι αυτούς που ζήσαν μονοί τους και άντεξαν/οι άνθρωποι που δεν μιλούν βρήκαν την άκρη τους/μιλάν πολύ αλλά μιλάν μόνο στην πάρτη τους

Αυτοί οι άνθρωποι μιλούν μόνο στην πάρτη τους/ψάχνουνε όνειρα σκυφτοί πάνω απ’ τον χάρτη τους/και σημειώνοντας λιμάνια με το δάκρυ τους/μες τα κουβάρια ψάχνουνε να βρουν την άκρη τους/και ίσως και να νομίζουν πως μπορούν και μονοί τους /ερωτευμένοι με την καύλα και την γνώμη τους/περιστρεφόμενοι σαν άλογα στο αλώνι τους/σκοτώνουν πύργους για να σώσουν ένα πιόνι τους

Αν δεις ανθρώπους σιωπηλούς μοιάζουν ναυάγια/αδειάζουν την ψυχή γεμίζοντας τετράδια/και τα υπογράφουνε με ξένα πάντα ονόματα/και σε ερωτεύονται σε πλοία και καταστρώματα/αυτοί οι άνθρωποι αγαπήσανε βιώματα/στάχτη από στάχτη και από χώματα σε χώματα/ο χρόνος τους κρατάει όσο κρατούν τα σώματα/μα αυτοί τον ξεγελούν με λόγια και με χρώματα/και δραπετεύουνε με δίσκους και με σχέδια/από τον φόβο και αντιλήψεις ναρκοπέδια/και όσο λατρέψανε τον τρόπο που τους φίλαγες/τόσο εκδικήθηκαν τον τρόπο που τους μίλαγες/δεν εκτιμάμε τίποτα ποτέ όταν το χούμε/για αυτό και ξεχειλώνουν όλα αυτά που νιώθουμε/τραβάμε την αγάπη και ύστερα τη σπρώχνουμε/θέλουμε δίπλα μας ανθρώπους για να διώχνουμε/οι άνθρωποι που δεν μιλούν σιωπήσαν πρόσφατα/γιατί πιστέψανε σε λόγια ανυπόστατα/οι άνθρωποι που δεν μιλούν γίνανε όστρακα/φτιάχνουνε κόσμους και πετάνε με αερόστατα

Δεν υπάρχουν σχόλια: