Διαβάζω, παντοῦ καὶ ὁπουδήποτε, γιὰ ληστρικὲς ἐπιδρομὲς τῶν πάντων, ἐγχωρίων καὶ εἰσαγωμένων καθαρμάτων, κατὰ τῶν ἰθαγενῶν. Ὄχι μόνον κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἰθαγενῶν ἀλλὰ κατὰ ὅλων τῶν Εὐρωπαίων ἰθαγενῶν, ἐφ΄ ὅσον, ὡς γνωστόν, ἡ Εὐρώπη μετατρέπεται σὲ μίαν ἀπέραντο ἐπαρχία τῆς …Ἀφρο-Ἀσίας καί, καταληκτικῶς, ἐπικρατεῖ τὸ «ὁ σώζων ἑαυτόν…!!!»…!!!
Ἄλλοτε ὅλη αὐτὴ ἡ ἐπιδρομὴ συμβαίνει …«νομοτύπως» [βλέπε «χρέος», μνημόνια, τράπεζες-τοκογλύφοι, κατασχέσεις κατοικιῶν ἐκ οἱασδήποτε «ἀρχῆς», (ὅπως, π.χ., ἐδῶ, ΔΝΤ, ΑΑΔΕ, ΤΑΙΠΕΔ κλπ κλπ κλπ…!!!)] καὶ ἄλλοτε μὲ …τσαμπουκά, ποὺ κι αὐτός, ἐπὶ τέλους …«νομιμοποιεῖται», πρὸ κειμένου ὄλα τὰ καθάρματα, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος καὶ προελεύσεως, νὰ σιτισθοῦν ἀπὸ τὶς δικές μας σάρκες.
Γιατί;
Μά, τὸ εἴπαμε ἀμέτρητες φορές.
Χρειάζονται ἔνα νέον ἄνθρώπινον εἶδος ποὺ θὰ μποροῦν νὰ διαχειρισθοῦν εὐκολότερα καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἅπαντες οἱ ἰθαγενεῖς παγκοσμίως εἶναι περιττοί! Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς βλέπουμε μόνον τὰ δικά μας καί, σὲ κάποιες περιπτώσεις, τὰ τῆς Εὐρώπης, νὰ ἐνθυμούμεθα διαρκῶς πὼς ἡ μόνη μας διαφορὰ μὲ τοὺς λοιποὺς ἰθαγενεῖς τοῦ πλανήτου εἶναι μόνον τὸ ἐπίπεδον μορφώσεως τοῦ μέσου Εὐρωπαίου.
Κατὰ τὰ ἄλλα κι αὐτοὶ κι ἐμεῖς ἀπειλούμεθα, ἐπισήμως, μὲ ἀφανισμό.
Ἐπεὶ δὴ ὅμως αὐτά, λίγο ἔως πολύ, εἶναι γνωστά, ἂς πᾶμε λίγο παρακάτω.
Εἴπαμε πὼς ὅλοι, κατὰ τὸ γνωστόν: «δρυὸς πεσούσης, πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται…» μᾶς ξεσκίζουν, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους τὶς σάρκες μας, πάντα …«νομοτύπως»!!!
Γιὰ νὰ γ@μοῦν τοὺς ἄφραγκους καλλίτερα
πηγὴ
Κι αὐτὰ εἶναι μόνον τῶν τελευταίων ἡμερῶν διαπιστώσεις. Δίχως ἰδιαιτέρως ζωηρὰ φαντασία μποροῦμε εὔκολα νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς μόνον ἡ …κορυφὴ ἀπὸ τὰ …«παγόβουνα» τῆς ἐγκληματικότητος ἀναφέρεται. (Καί, προσοχή, οὐδέποτε ἐγγίζεται!!!)
Τὸ πραγματικὸ ἔγκλημα, ποὺ μὲ οἰκονομικὰ προσχήματα, διενεργεῖται εἰς βάρος μας ἐπισήμως ἐδῶ καὶ μίαν περίπου δεκαετία, οὐδόλως ἀναφέρεται φυσικά. Ὄλοι μιλοῦν γιὰ «χρέος», γιὰ «δανειστές», γιὰ ὑποθηκευμένες χῶρες καὶ οὐδέποτε γιὰ λαοὺς ἀνδράποδα.
Τελικῶς ἂν καὶ τὸ πραγματικὸ ἔγκλημα εἶναι ἡ ἐξακολούθησις τῆς δουλοποιήσεως τῶν πληθυσμῶν (παγκοσμίως ἀλλὰ τώρα συζητᾶμε γιὰ ἐμᾶς), μὲ …ἀνανεωμένα προσχήματα, ἐν τούτοις ὅλα περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὰ οἰκονομικὰ βιτρινάκια.
Γνωστὰ κι αὐτά, σὲ ἕναν βαθμό.
Αὐτὰ ὅμως ποὺ δὲν εἶναι εὑρέως γνωστὰ εἶναι ἄλλα. Εἶναι αὐτὰ ποὺ οὔτε ὁμολογῶνται καὶ οὔτε διαφημίζονται. Εἶναι αὐτὰ ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν ὀργή, μὲ τὸ μῖσος καὶ μὲ τὸ μὴ …παρέκει τῶν ἀνοχῶν μας, ποὺ σωρεύει μέσα μας ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀναγκαία συστατικά, γιὰ νὰ δράσουν καταλυτικῶς, ὡστὲ νὰ γίνῃ κάτι.
Τί ὅμως;
Καὶ καλά… Ἐμεῖς, ὡς λαός, ἔχουμε πάθη καὶ μίαν …λοβοτομή, ἐδῶ καὶ αἰῶνες.
Ὅμως ἀνεξαρτήτως αὐτῆς τῆς λοβοτομῆς μας ἐδῶ ἀναγνωρίζουμε ἄπαντες (σχεδὸν) πὼς ἡ Ὕβρις ἐπερίσσευσε καὶ πώς, λογικῶς καὶ μόνον, δὲν γίνεται γιὰ πολὺ νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ μᾶς καταδυναστεύῃ.
Θεωρητικῶς (καὶ μόνον!!!) κάπου ἐδῶ γύρω πρέπει νὰ παύσῃ ἐπὶ τέλους ὅλο αὐτὸ τὸ πανηγυράκι… Πῶς ὅμως; Μά, κυρίως, πότε;
(Ἡ περίπτωσις τοῦ νὰ βάλουμε κι ἐμεῖς τὸ χεράκι μας, πρὸς ὥρας, ἀπὸ τὴν πλειοψηφία ἀποκλείεται!!!).
Ὁ κόσμος μας εἶναι ἀλήθεια πὼς καταῤῥέει καὶ πὼς ὅσοι μποροῦν νὰ …ξυλευθοῦν εἶναι ἤδη ἐδῶ, γιὰ νὰ μᾶς …βοηθήσουν νὰ ἀπογυμνωθοῦμε πλήρως, ἀπὸ κάθε …περιττό, πρὸ κειμένου (ἐπὶ τέλους) νὰ ἑστιάσουμε στὰ σημαντικὰ καὶ νὰ ξεκινήσουμε νὰ τὸν κτίζουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ σὲ νέα, ὑγιῆ, θεμέλια.
Εἶναι σὰν νὰ μᾶς συμβαίνῃ μία …φαγοκυττάρωσις, ὅπως ἀκριβῶς σὲ κάθε τί περιττὸ τοῦ κόσμου μας ποὺ ὑβριστικῶς ὑφίσταται καὶ πρέπει νὰ πεθάνῃ.
Κι ἀκριβῶς ὅπως σὲ ὅλο τὸ σύμπαν οὐδὲν περιττόν, ἔτσι κι ἐδῶ, ἡ …φαγοκυττάρωσις ξεκίνησε γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὸ νὰ …«τραφοῦν» τὰ ἀναγκαία ἐκεῖνα κύτταρα, ποὺ θὰ συντελέσουν στὸ νὰ «δομηθῇ» ἕνα ἀπολύτως ἀρμονικό, μὲ τοὺς φυσικοὺς νόμους, περιβάλλον.
Ἡ …φαγοκυττάρωσις τῶν Ἀθηνῶν!!!
Λογικὸ εἶναι βέβαια νὰ μᾶς πονᾷ ὅλη αὐτὴ ἡ κατάστασις, ἀλλὰ καιρὸς εἶναι νὰ τὴν ἀντιληφθοῦμε ὡς ἀναγκαία διαδικασία, ἐφ’ ὅσον ἔχοντας πλέον διαπιστώση πὼς ἡ Ὕβρις ἐπερίσσευσε καί, κατὰ πῶς φαίνεται, μᾶς ἐπιβάλλεται ὡς μονόδρομος, εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον (καί, βεβαίως, δεδομένον) πὼς κάπου θὰ …«σκάση» ὅλο αὐτό.Εἵπαμε, τὸ πῶς, τὸ πότε καὶ τὸ ποῦ δὲν ἔχουν σημασία. Σημασία ἔχει μόνον πὼς ἡ διαδικασία ξεκίνησε.
Προσωπικῶς, ἐδῶ καὶ καιρό, κάτι μεγάλο ἀναμένω. Κάτι πολὺ μεγάλο ποὺ θὰ σχετίζεται μὲ τὴν βιαία ἐπαναφορά μας σὲ ὅρια καὶ θέσεις τέτοιες, μὰ κυρίως ἀρχές, ποὺ νὰ διέπονται μόνον ἀπὸ τὰ ὅσα ἡ Φύσις ἐπιβάλλει. Ὅμως ὅταν ἡ Φύσις «κάνῃ ἐπαναφορά», δὲν τὸ κάνει χαίδεύοντας ἀλλὰ μὲ ἀκρότητες. Αὐτὸ λοιπὸν τὸ κάτι οὐδόλως σχετίζεται μὲ τὰ ὅσα γνωρίζουμε καὶ θὰ μπορούσαμε, θεωρητικῶς, νὰ ἀνθέξουμε ἤ ἔστῳ νὰ διαχειρισθοῦμε ὡς κοινωνία καὶ ὡς ἄτομα. Θὰ λειτουργήση δὲ ὡς …προμήνυμα ἄλλων, μεγαλυτέρων καὶ εὑρυτέρων …«ἐπαναφορῶν», πρὸ κειμένου νὰ ἀρχίσουμε (ἐπὶ τέλους) ὡς Ἀνθρωπότης νὰ κινητοποιούμεθα, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσουμε.
Μὰ αὐτὰ εἶναι δικές μου …θεωρίες καὶ δὲν χρειάζεται νὰ τὶς μοιρασθῶ μαζύ σας, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐπιθυμῶ νὰ εὑρεθοῦν ὑποστηρικτές τους, διότι δὲν ἀναζητῶ ὁπαδούς.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μπορῶ νὰ μοιρασθῶ μαζύ σας εἶναι κάτι ἄλλο, ποὺ θὰ προκύψη ὡς φυσικὴ ἐξέλιξις σὲ αὐτὰ ποὺ ἀντιλαμβάνομαι πὼς ἔπονται.
Καὶ αὐτὸ πού, κατ’ ἐμέ, θὰ προκύψη ὡς φυσικὴ ἐξέλιξις (καί, μάλιστα, ἰδιαιτέρως σύντομα!!!), εἶναι ἔνα: «αὐτὸς ποὺ μᾶς σκάβει τὸν λάκκο, πρῶτος μέσα στὸν λάκκο θὰ πέση…!!!».
Τὸ ὄνειρό μου λοιπὸν (τὸ ἀπολύτως προσωρινό), ἀλλά, κατ’ ἐμὲ φυσικὸν ἐπόμενον τῶν σημερινῶν βιαίων συνθηκῶν, ποὺ μᾶς ἐπιβάλλονται, εἶναι πὼς ὄλοι αὐτοὶ ποὺ μᾶς ἔσκαψαν τὸν λάκκο, μαζὺ μὲ τοὺς παρατρεχαμένους τους, τὶς στρατιὲς τῶν τρωκτικῶν τους καὶ τὶς στρατιὲς τῶν ἀκολούθων τους, θὰ εὑρεθοῦν μὲ τὸ …μακρύτερο ἀπὸ τὰ τρία συντόμως.
Τόσο συντόμως ποὺ τελικῶς ἀκόμη καὶ ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς πονοῦν ὑπερβολικῶς ἀπὸ τὶς σημερινὲς συνθῆκες, διότι ἔχουν ἀπωλέση (ἐπισήμως) τὰ πάντα, θὰ καταφέρουν νὰ χαμογελάσουν ἀνακουφισμένοι. Ὅσο δὲ μεγαλύτερο πόνο ἔχουν προκαλέση, τόσο μεγαλύτερο πόνο θὰ δοκιμάσουν.
Φιλονόη
Υ.Γ. Ὄχι, στὸν βίαιο πλανήτη μας δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη. Ὑπάρχει ὅμως, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς του, ἕνας καὶ μόνον Νόμος, γιὰ ὅλα τὰ ἔμβια ὄντα. Κι αὐτὸς ὁ ἕνας καὶ μόνον Νόμος ὑπαγορεύει, σὲ ὅλους μας, συγκεκριμένα ὅρια καὶ ἀρχές. Ὅταν λίγο ξεφεύγουμε ἀπὸ αὐτὰ ἴσως καὶ νὰ γλυτώσουμε. Ὅταν ὅμως πολὺ ξεφεύγουμε, τότε πληρώνουν δίκαιοι καὶ ἄδικοι, διότι ἡ Φύσις δὲν ἔχει συναισθήματα, ἀλλὰ κανόνες.
