"ζηλών εζήλωκα τω Κυρίω παντοκράτορι, ότι εγκατέλειπον σε οι υιοί Ισραήλ και υπολέλειμμαι εγώ μονώτατος"...

Ο άγιος Κύριλλος ο Αλεξανδρείας, ο πληγωμένος και κατασυκοφαντημένος άγιος, τον οποίο ψευδάδελφοι και ψευδοπροφήτες ονόμασαν "θηρίο και καταστροφή" και για τον ζήλο της πίστης "φαραώ γινόμενον" και του φόρτωσαν όλα τα εγκλήματα του κόσμου και την αυτουργία για τις ταραχές της εποχής του.Ο μοναδικός λόγος; Δεν υπέκυψε στην εξουσία, δεν υποχώρησε στην ορθοδοξία και δεν ανέχτηκε με υποκριτική αβρότητα τον πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας για το χατήρι της ανεκτικότητας και της παθητικής ειρήνης.

Εικονίζεται με τους Ιεράρχες του Βήματος να φέρει ειλητάριον στο οποίο είναι γεγραμμένη η ομολογία της Θεοτόκου Μαρίας "Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου Υπερευλογημένης Θεοτόκου...".

Στην ασκητική του εξαϋλωμένη φιγούρα αποτυπώνεται η αγγελική του βιοτή για την οποία αξιώθηκε την θεωρία των υψηλών και είναι λες εσταυρωμένη και πάσχουσα "όλη η ανημπόρια του κόσμου".

Απεικονίζεται σύννους, γεμάτος από τις έγνοιες και τα βάσανα της Εκκλησίας.Στο βλέμμα του διακρίνεται πότε όλη η έκθαμβη κατανόηση για τα χριστολογικά μυστήρια, αυτόπτης στα ανεξιχνίαστα της θεολογίας και πότε ένας πύρινος ζήλος και ένα αβάσταχτο παράπονο για την μοναξιά του στον κλύδωνα του κόσμου.Έχει " στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης, εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης...".

Όλο του το είναι φωνάζει σιωπηλά με σπαραγμό: "ζηλών εζήλωκα τω Κυρίω παντοκράτορι, ότι εγκατέλειπον σε οι υιοί Ισραήλ και υπολέλειμμαι εγώ μονώτατος"...