Οι σάπιοι του 20ού αιώνα προσπάθησαν να αφανίσουν τον Ελληνισμό στερώντας τον λαό από στόχους, λόγους ύπαρξης
Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού» (Ματθ. Δ΄ 4). Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με άρτο, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού, είπε ο Χριστός απαντώντας στον πειρασμό στον οποίο τον υπέβαλε ο διάβολος μετά τη 40ήμερη νηστεία του στην έρημο. Ο διάβολος είχε πει στον Χριστό αν πεινάει να μετατρέψει τις πέτρες σε άρτους για να λάβει αυτή την απάντηση με το πολυεπίπεδο νόημα.
Το έθνος των Ελλήνων νήστευσε από ελευθερία όχι 40 ημέρες αλλά 400 χρόνια. Λευτερώθηκε το 1821, αλλά ήλθαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ψευδοπροφήτες και μικροδιάβολοι να μας στρέψουν την προσοχή μόνο στον άρτο, στο υλικό και όχι στο πνευματικό περιεχόμενο του βίου. Μεγάλος αντίπαλος των μικρών αναστημάτων ήταν η Μεγάλη Ιδέα, η οποία είναι η μόνη που εμπεριέχει σπέρματα θείας δικαιοσύνης, μια και αφορά την επιστροφή του Ελληνισμού στις ιστορικές εστίες του. Τίποτα δικαιότερο από την παλιννόστηση στα πάτρια εδάφη και την επιστροφή των κλεμμένων στα χέρια των νόμιμων κτητόρων.
Η Μεγάλη Ιδέα επλήγη καίρια το 1922 και οι έρποντες και λείχοντες τα υποδήματα ξένων προσπαθούν να την αντικαταστήσουν με ψοφοδεή, προδοτικά κελεύσματα του στιλ «δεν διεκδικούμε τίποτα», «συμμόρφωση», «ψυχραιμία» και «έντιμος συμβιβασμός», ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγνώριση από μέρους μας ότι καλώς μας γενοκτόνησαν και καταλήστευσαν την άυλη και υλική περιουσία μας.
Στη χώρα, όπου δεν κατοικεί πλέον η Μεγάλη Ιδέα, ο πατριωτισμός καταγγέλλεται ως φασισμός, η ευσέβεια ως φανατισμός, οι παραδόσεις ως αναχρονισμός και η Ελλάδα ως... ανύπαρκτη.
Η χώρα μικραίνει γιατί μίκρυνε το πνευματικό και το ιδεολογικό της υπόβαθρο. Σε αυτόν τον νεοταξικό πολτό που σχεδιάζεται και υλοποιείται όλοι έχουν χώρο και ρόλο στην Ελλάδα εκτός των Ελλήνων.
Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εκείνοι που μιλούσαν μόνο για ψωμί το έκλεψαν από το στόμα των Ελλήνων, το πούλησαν και κατέθεσαν τις εισπράξεις σε τράπεζες του εξωτερικού.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου