ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

Η δήλωση του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου Χρυσοστόμου Β΄ σε μια συνάντηση με μαθητές Λυκείου, ότι στην πραγματικότητα "Οι Τουρκοκύπριοι είναι εξισλαμισθέντες Έλληνες " και κρυπτοχριστιανοί, προκάλεσε σεισμό στο ψευδοκράτος.

 Ο ψευδοπρωθυπουργός των κατεχομένων γεμάτος οργή και τρόμο τόνισε ότι «το να αναφέρεται κάποιος στον Τουρκοκυπριακό λαό ο οποίος αισθάνθηκε πάντοτε τιμή και υπερηφάνεια που ανήκει στο Ύψιστο Τουρκικό Έθνος, αποκαλώντας τους «εξισλαμισθέντες Χριστιανούς ορθόδοξους Ρωμαίικης καταγωγής», είναι τουλάχιστον ξεδιαντροπιά, ασέβεια, ποταπότητα».
Και όμως, όλο αυτό μου θύμισε μια προσωπική εμπειρία, από πρώτο χέρι που λένε. Την δεκαετία του 2000 βρέθηκα δυο φορές με διαφορά ενός χρόνου η μια από την άλλη, στην Δερύνεια που βρίσκεται πάνω από την Αμμόχωστο, στη διαχωριστική γραμμή. Ούτε 500 μέτρα από τη γραμμή της κατοχής βρίσκεται η εκκλησία των Αγίων Πάντων, όπου εργάστηκα στην αγιογράφηση της. Φυσικά, ως απλός βοηθός του αγιογράφου, μιας κι εγώ είμαι μόνο ζωγράφος, Παρόλα αυτά, ο φίλος αγιογράφος μου επέτρεψε να αφήσω και ένα δικό μου έργο εκεί, ένα "μετάλλιο" του αγίου Δημητρίου, μέσα στο ιερό και πάνω από τη δεξιά πύλη, για να μη φαίνεται απέξω, μιας και ήταν κάπως δυτικότροπο και θα αποτελούσε εξαίρεση μέσα στο σύνολο της βυζαντινής εικονογράφησης,
Σε κάθε ξεκίνημα, για δυο-τρεις ημέρες βρισκόμασταν στην εκκλησία έχοντας την επίβλεψη ενός ντόπιου συνεργείου που θα έστηνε τις εσωτερικές σκαλωσιές μιας και θα εργαζόμασταν ψηλά κοντά στον τρούλο. Το συνεργείο ήταν ενός Έλληνα Κύπριου εργολάβου και είχε δυο Τουρκοκύπριους εργάτες αρκετά συμπαθητικούς. Τους παρατηρούσα καθώς έστηναν τις σκαλωσιές και αναλογιζόμουν πως να ένιωθαν όντες μουσουλμάνοι, να βρίσκονται μέσα σε μια χριστιανική εκκλησία. Στα διαλείμματα έβγαινα για κάνα τσιγάρο έξω από το ναό και κοίταζα στο χαμήλωμα του κάμπου δίπλα στην σμαραγδένια θάλασσα την πόλη φάντασμα της Αμμοχώστου. Ανάμεσα στο πράσινο των ελιών, μου τραβούσαν και πονούσαν το βλέμμα σαν κατακόκκινες χαρακιές οι διάσπαρτες τουρκικές σημαίες.
Σε ένα από αυτά τα διαλείμματα κάθισα δίπλα στους Τουρκοκύπριους και άνοιξα κουβέντα. Ο ένας ήξερε αρκετά ελληνικά. Τον ρώτησα αυτό που είχα αναλογιστεί. Πως ένιωθε όντας μουσουλμάνος μέσα σε μια εκκλησία; Μου απάντησε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα και πως του άρεσε. Πρόσθεσε μάλιστα με χαμόγελο το οποίο εξέλαβα ως υπονοούμενο, ότι στο χωριό, στο σπίτι του, έχει και αυτός την εικόνα της Μαρίας, της Παναγίας.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Γ.Γ.Γ.

τοστειλε το mail