Νοέμβριος ήταν και τότε

Στο μάκρος του δρόμου τα φύλα πεθαίνουν
Κι απάνω στα φύλα τα δάκρυα σωπαίνουν
Νοέμβριος ήταν και τότε
Ποιος χρόνος αλήθεια και πότε

Εσύ το λησμόνησες πια
μα εγώ καθώς πέφτουν τα φύλα
ξανά με βαθειά ανατριχίλα
θυμάμαι χαμένα φιλιά...

Νοέμβριος ήταν και τότε

ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
Εσύ το λησμόνησες πια χαμένα φιλιά
και κίτρινα φύλα παντού ερημιά.
Τα φύλα πεθαίνουν στου δρόμου τα μάκρη

Τα δάκρυα σωπαίνουν στων φύλων την άκρη
Νοέμβριος ήταν αλήθεια
που μου 'φερες τα παραμύθια
του κόσμου με μια σου ματιά...