Ακόμη και τώρα, τόσες
ώρες μετά δεν έχουμε καταλάβει τι ήθελε να πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης
αναφερόμενος στα…ελαιοτριβεία της Κρήτης;
«Δεν θα είμαστε ανταγωνιστικοί στον πρωτογενή τομέα αν δεν συνεργαστούμε, δεν μεγαλώσουμε, αν δεν τονώσουμε τα συνεταιριστικά σχήματα που θα διέπονται από αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια. Πρέπει να τα προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Και φορολογικά. Δεν γίνεται στην Κρήτη να έχουμε τριψήφιο αριθμό ελαιοτριβείων με μικρές μονάδες που θα ψαχνουν να βρουν τον ρόλο τους…
Είναι δυνατόν ο Μητσοτάκης να μην γνωρίζει ότι εάν ο ελαιόκαρπος δεν αλεστεί μέσα σε λίγες ώρες από τη συλλογή του η ποιότητα του λαδιού πάει περίπατο; Μα φυσικά το γνωρίζει. Και αν δεν το γνωρίζει αυτός, το γνωρίζουν σίγουρα οι σύμβουλοι του που τον έβαλαν να πει αυτή την ασυναρτησία. Της οποίας φυσικά η σκοπιμότητα είναι ξεκάθαρη.
Μονοπωλιακές καταστάσεις στα ελαιοτριβεία, ώστε ο παραγωγός να συνθλίβεται στις απαιτήσεις γνωστών πολυεθνικών. Από τις οποίες κάποιοι πολιτικοί δέχονται χορηγίες εκατομμυρίων. Μέσω διαφημιστικών εταιριών. Σύντομα στις οθόνες σας…...
«Δεν θα είμαστε ανταγωνιστικοί στον πρωτογενή τομέα αν δεν συνεργαστούμε, δεν μεγαλώσουμε, αν δεν τονώσουμε τα συνεταιριστικά σχήματα που θα διέπονται από αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια. Πρέπει να τα προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Και φορολογικά. Δεν γίνεται στην Κρήτη να έχουμε τριψήφιο αριθμό ελαιοτριβείων με μικρές μονάδες που θα ψαχνουν να βρουν τον ρόλο τους…
Είναι δυνατόν ο Μητσοτάκης να μην γνωρίζει ότι εάν ο ελαιόκαρπος δεν αλεστεί μέσα σε λίγες ώρες από τη συλλογή του η ποιότητα του λαδιού πάει περίπατο; Μα φυσικά το γνωρίζει. Και αν δεν το γνωρίζει αυτός, το γνωρίζουν σίγουρα οι σύμβουλοι του που τον έβαλαν να πει αυτή την ασυναρτησία. Της οποίας φυσικά η σκοπιμότητα είναι ξεκάθαρη.
Μονοπωλιακές καταστάσεις στα ελαιοτριβεία, ώστε ο παραγωγός να συνθλίβεται στις απαιτήσεις γνωστών πολυεθνικών. Από τις οποίες κάποιοι πολιτικοί δέχονται χορηγίες εκατομμυρίων. Μέσω διαφημιστικών εταιριών. Σύντομα στις οθόνες σας…...
2 σχόλια:
"Τι ήθελε να πει ο ποιητής" με αυτό: «Δεν θα είμαστε ανταγωνιστικοί στον πρωτογενή τομέα αν δεν συνεργαστούμε, δεν μεγαλώσουμε, αν δεν τονώσουμε τα συνεταιριστικά σχήματα που θα διέπονται από αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια. Πρέπει να τα προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Και φορολογικά.»
Ότι η "μαγική λύση" για να είμαστε ανταγωνιστικοί (να πουλάμε φτηνότερα τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές) είναι αυτό που λέει ο αρθρογράφος: "Μονοπωλιακές καταστάσεις, ώστε ο παραγωγός να συνθλίβεται στις απαιτήσεις γνωστών πολυεθνικών. Από τις οποίες κάποιοι πολιτικοί δέχονται χορηγίες εκατομμυρίων. Μέσω διαφημιστικών εταιριών."
Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι θα πιέζεται διαρκώς προς τα κάτω το ελληνικό εισόδημα με αποτέλεσμα ακόμα και την εγκατάλειψη της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας που θα πάει στα χέρια μεγάλων εταιριών, κυρίως ξένης προέλευσης όπως έχει γίνει ήδη στις περισσότερες χώρες.
Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι παραγωγοί είναι καταχρεωμένοι, και η περιουσία τους υποθηκευμένη στις Τράπεζες οι οποίες είναι σχεδόν εξ΄ολοκλήρου δεσμευμένες από τον ESM τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ρευστότητας των δανειστών που συνεχώς τις τροφοδοτεί με χρήμα κρατώντας φυσικά τις δικές του εγγυήσεις (τα "περιουσιακά στοιχεία" των Τραπεζών, δηλ. την ελληνική γη).
Η Ελλάδα είχε 2 βασικά εθνικά "προϊόντα", τον τουρισμό, και την (εκλεκτής ποιότητας) γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Έπρεπε να στηριχτεί σε αυτά, με έμφαση στην ποιότητα. Της στέρησαν το νόμισμά της, τη δύναμή της.
Οι γύρω από μας χώρες είναι οι λεγόμενοι "φτηνοί προορισμοί". Συγκυριακά έχουμε τουρισμό τα τελευταία χρόνια λόγω "αραβικής άνοιξης" και πολέμου στη Συρία. Όμως συμπιέζεται διαρκώς το εισόδημα σε αυτόν τον τομέα.
Όσον αφορά την γεωργία αρκεί να δούμε τις αξίες π.χ. ενός ημερομισθίου στην Ελλάδα που είναι 25-30 ευρώ (όταν στην Τουρκία και στην Αίγυπτο είναι 3 δολάρια δηλ. περίπου 3 ευρώ), αλλά και το κόστος των υπόλοιπων απαραίτητων πραγμάτων που είναι επίσης πολλαπλάσιο στην Ελλάδα (αφού επιβαρύνεται με ένα ΦΠΑ 24% και μάλιστα σε 2-3 στάδια, δηλ. από αυτόν που κάνει την εισαγωγή στην Ελλάδα, από αυτόν που έχει σε αποκλειστικότητα την τοπική διανομή κατά γεωγραφική περιφέρεια, και στο τέλος από αυτόν που κάνει την τελική λιανική πώληση), για να καταλάβουμε την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Η Μέρκελ έβαλε όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο "στην πρέσα", μας φόρτωσε με μνημόνια, ενώ γνώριζε ότι τα δικά μας ελλείμματα ήταν τα δικά τους πλεονάσματα (η "κατανάλωση" του Νότου τις "χρυσές δεκαετίες" κατευθύνθηκε στις βιομηχανίες αυτοκινήτων και μηχανημάτων, στις βιομηχανίες οικοδομικών υλικών κ.α. του Βορά κυρίως της Γερμανίας)..
και επιπλέον χρηματοδοτεί συνεχώς (επιδοτεί) Γερμανούς επιχειρηματίες ώστε να δημιουργούν τεράστιες γεωργικές επιχειρήσεις σε Τουρκία, σε Μαρόκο Τυνησία (και άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής).
Οι Ισπανοί παραγωγοί βλέπουν να περνάνε μπροστά τους τα φορτία με τα αγροτικά προϊόντα από τις χώρες της Β.Αφρικής σε εξευτελιστικές τιμές και να κατευθύνονται προς την Ευρώπη. Εξευτελιστικές γιατί τα ημερομίσθια είναι στον πάτο δεν υπάρχει υποχρέωση για πιστοποίηση σε αυτές τις χώρες, όπως απαιτείται πλέον σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., τα φυτοπροστατευτικά που χρησιμοποιούνται είναι ελάχιστα, ενώ στην Ε.Ε. πολλά και πανάκριβα.
Πως να υπάρξει ανταγωνισμός; Αυτή είναι η "αλληλεγγύη" της Ε.Ε. ανάμεσα στα μέλη της.
Ο Κ. Μητσοτάκης ανήκει στη γενιά των πολιτικών των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων κολλεγίων και έχει μια συγκεκριμένη "φιλοσοφία" και νοοτροπία, την γνωστή της παγκοσμιοποίησης..
Ο Τραμπ στην ομιλία του στον ΟΗΕ είπε κάποια πράγματα εναντίον όλων αυτών, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Η παγκόσμια κυριαρχία έχει σχεδόν φύγει πια από τους πολιτικούς και έχει περάσει στους κολοσσούς της Wall Street και τους μεγάλους Τραπεζίτες.
Στη Γερμανία ξέρουμε ότι η εκάστοτε κυβέρνηση "εκλέγεται" από το βιομηχανικό σύμπλεγμα (όπως και στην Αμερική κυρίως από το στρατιωτικό). Είναι φυσικό ότι πάντα θα προωθούνται συγκεκριμένα συμφέροντα.
Η κατάληξη όλων αυτών είναι ο απόλυτος έλεγχος του παγκόσμιου πλούτου και κατ΄επέκταση του κόσμου από συγκεκριμένους ανθρώπους. Γι αυτό έχουν στραγγαλίσει τους λαούς και δεν τους αφήνουν να ανασάνουν. Πρέπει τα πράγματα να φτάσουν κάπου, ώστε σχεδόν να "ικετεύουμε" για την επιβίωσή μας. Για τους γνωστούς λόγους και τη γνωστή κατάληξη..
Δημοσίευση σχολίου