Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
6 σχόλια:
Όμορφο παραμύθι. Μου άρεσε πολύ και αυτό με τη μικρή γοργόνα που ήθελε να αποκτήσει πόδια για να πάει στον αγαπημένο της.
"Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, καθώς ντυνόταν, κοίταξε έξω από το παράθυρό του. Δεν μισούσε πια τον Χειμώνα, γιατί ήξερε ότι απλώς η Άνοιξη ήταν κοιμισμένη και τα λουλούδια ξεκουράζονταν. Ξαφνικά, έτριψε με έκπληξη τα μάτια του.
Ήταν στ' αλήθεια ένα υπέροχο θέαμα.
Στην πιο μακρινή γωνιά του κήπου ήταν ένα δέντρο σκεπασμένο ολόκληρο με όμορφα, άσπρα μπουμπούκια.
Από τα χρυσά κλαδιά του κρέμονταν ασημένιοι καρποί και από κάτω τους το αγόρι που είχε αγαπήσει τόσο πολύ.[..]
"Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;" Πάνω στις παλάμες του παιδιού υπήρχαν σημάδια από δυο καρφιά και τα ίδια σημάδια φαίνονταν πάνω στα μικρά του πόδια. " Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει; Πες μου, κι εγώ θα πάρω το μεγάλο σπαθί μου και θα τον σκοτώσω", φώναξε ο γίγαντας.
"Όχι", απάντησε το παιδί,"γιατί αυτές είναι οι πληγές της αγάπης!"
"Ποιος είσαι;" ρώτησε ο γίγαντας. Ένα αλλόκοτο δέος τον πλημμύρισε και γονάτισε μπροστά στο παιδί.
Και το παιδί χαμογέλασε στον γίγαντα, λέγοντας του:"Με άφησες κάποτε να παίξω στον κήπο σου, σήμερα θα έρθεις στον δικό μου κήπο, τον παράδεισο."
Ο εγωιστής γίγαντας
Όσκαρ Ουάιλντ
9.56 Πάντα έκλαιγα στα παιδικά μου χρόνια όταν διάβαζα αυτό το παραμύθι..
Ευχαριστώ που μας το θύμισες..
ευχαριστώ. πιο πολύ να ευχαριστείς τον τρελλογιάννη..που μας αφήνει να βολτάρουμε..στον όμορφο κήπο του
Το αγαπημενο μου....τοχω διαβασει στα παιδια μου δεκαδες φορες!!!
11.40 Nαι, τον ευχαριστώ τον καλό μας "γίγαντα"-Τρελογιάννη με τον όμορφο κήπο με τα πολλά λουλούδια-πνευματικά απανθίσματα..
Δημοσίευση σχολίου