“Σε περίμενα από καιρό ...”

Είχα χάσει την πίστη μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον ίδιο τον εαυτό μου. Σε αυτή τη δεινή κατάσταση βρέθηκα στο Αργοστόλι, μια νέα γυναίκα, χωρίς στέγη, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά. Τα βήματά μου με οδήγησαν στο ξενοδοχείο “Αρμονία”, του Σπύρου Φωκά. Αφού έμεινα εκεί για ένα διάστημα χωρίς να μπορώ να πληρώνω, ένιωθα ότι η κατάσταση μου δεν μπορούσε παρά να επιδεινωθεί. Και με προάγγελο ένα τρομερό όνειρο,-- είδα τον Χριστό στο Σταυρό με την κορυφή προς τα κάτω--, ακολούθησε το ξέσπασμα του ξενοδόχου.

“Έλεος, δεν πάει άλλο, πρέπει να φύγεις”.

Να φύγω, αλλά πού να πάω; Έξω στο δρόμο;

Ανεξήγητα, σ' εκείνη την απόγνωση, μια δύναμη, σαν ενέργεια μαγνητική, μου έδωσε μιαν ήρεμη ώθηση ή γαλήνια έλξη προς το διπλανό δωμάτιο. Σύρθηκα στο ξένο δωμάτιο που είχε μέσα μια καρέκλα, ένα μπαστούνι, ένα μαύρο ράσο. Αυτό ήταν προφανώς δωμάτιο κάποιου κληρικού. Α ναι, ήξερα ότι ο γιος του ξενοδόχου ήταν ιερέας, ο π. Γεράσιμος Φωκάς. Παρόλο που κανείς δεν τον έβλεπε να περιφέρεται στο ξενοδοχείο, εκείνο το δωμάτιο ήταν φαίνεται πάντα εκεί να τον περιμένει.

Κι αν ερχόταν;

Κούρνιασα σαν κυνηγημένο πουλί. Ένιωθα μιαν απερίγραπτη ασφάλεια και θαλπωρή. Και ως εκ θαύματος, ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου έκανε σαν να μην έβλεπε και δεν μου είπε ξανά να φύγω. Έμεινα εκεί για πολύ καιρό, μέχρι που σαν το βρέφος άρχισα σιγά σιγά να μπουσουλάω, να συναρμολογώ τα σπασμένα κομμάτια του είναι μου, να στέκω ξανά στα πόδια μου. Τελικά ένιωσα ότι μπορούσα να αφήσω το δωμάτιο του π. Γεράσιμου, να βγω έξω, να βρω δουλειά και να νοικιάσω ένα μικρό διαμέρισμα.

Ο χρόνος κυλούσε με τη λαχτάρα μου να βρω πάλι την Πίστη στον Θεό, που ένιωθα να λείπει η θέση της από την καρδιά μου. Και όταν οι πρώτοι σπινθήρες της Πίστης άναψαν μέσα μου, αναζήτησα πνευματικό πατέρα.

Αν και στο δωμάτιο του π. Γεράσιμου Φωκά βρήκα καταφύγιο και προστασία, δίσταζα να τον συναντήσω. Μετά από μήνες με δυσκολία οδήγησα τα βήματά μου στο γραφείο του στη Μητρόπολη. Μόλις μπήκα σήκωσε τα μάτια του, με κοίταξε και είπε:

“Σε περίμενα από καιρό”.

Αρχίζοντας να του μιλώ για το παρελθόν μου, για ό,τι πέρασα, αμέσως κατάλαβα ότι αυτός όλα τα γνώριζε. Η διορατικότητά του άστραφτε στο βλέμμα του. Και όταν με αμηχανία του ανέφερα ότι κατά κάποιο θαυμαστό τρόπο φιλοξενήθηκα στο δωμάτιό του, προστατεύτηκα και σώθηκα, πάλι ο π. Φωκάς με ένα ήρεμο βλέμμα με επιβεβαίωσε ότι όλα τα ήξερε. Χωρίς να με έχει συναντήσει ποτέ ήταν φανερό ότι με βοηθούσε από μακριά, όπως βοηθούσε και τόσους άλλους.

Γιατί; Πώς με επέλεξε χωρίς να με έχει συναντήσει ποτέ;

Ήταν φαίνεται τόσο μεγάλη η αγάπη του, ώστε να φτάνει σε ανθρώπους άγνωστους, που βρίσκονταν σε δεινή θέση, ακόμη κι αν δεν είχαν ζητήσει τη βοήθειά του ποτέ. Η αγάπη του τους περιέβαλλε και υπερνικούσαν τον πόνο,το φόβο, το θυμό.

Ακόμη και μετά τον θάνατό του, όταν ο γάμος μου παρουσίασε προβλήματα, μέσα από φαινομενικές συμπτώσεις, ο π. Γεράσιμος μετέτρεψε την οικογενειακή κρίση από καταστροφική σε ελπιδοφόρα. Και γι αυτό είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων. Σύντομα μας έστειλε ένα νέο πνευματικό για να μας ενισχύσει και με έφερε και σε επαφή με ένα άλλο του πνευματικό παιδί, που υπήρξε καταλύτης ώστε να μοιραστώ την ιστορία μου μαζί σας.

..........................................

Ευχαριστούμε θερμά.

Πήραμε τη μαρτυρία στα Αγγλικά, την μεταφράσαμε και την δημοσιεύουμε. Αξίζει να προσθέσουμε ότι επιβεβαιώνει και εξηγεί αυτό που ο ίδιος ο π. Γεράσιμος σε ανύποπτο χρόνο μάς είπε:

“Μια κοπέλα σε πολύ δύσκολη κατάσταση μένει στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο”.

Τίποτα παραπάνω. Ό,τι όμως έλεγε δεν ήταν τυχαίο ...

τοστειλε το mail