– Ό,τι πει η Αγία Παρασκευή, θα σας το πω!
Αυτή
γεννήθηκε το 1877 και το επώνυμό της ήταν Πέτρου-Κύπτη. Ήταν πτωχή μα
τίμια γυναίκα που την αξίωσε ο Θεός μετά από γάμου κοινωνία να αποκτήσει
τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια, το Σταύρο, τον Τρύφωνα και το Θεόδωρο
καθώς και μια κόρη, την Ελένη.
Αυτή την ενάρετη Χρυσή με τη σταθερή προσήλωση στις έλληνορθόδοξες παραδόσεις διάλεξε στήν ηλικία των πενηνταέξη της χρόνων ή Αγία Όσιομάρτυς Παρασκευή, για νά την καταστήσει πιστή τις θεραπαινίδα.
Αυτήν έπέλεξε ή θαυματουργή Αγία, για νά φανερώσει τον κρυμμένο στη γη πνευματικό θησαυρό του παλιού Μοναστηριού της με τήν πήλινη εικόνα της και αλλα τιμαλφή άντικείμενα. Χίλια εξακόσια χρόνια, όπως, τής είπε, αυτά κρύβονταν θαμμένα στους λαγάνες τής γης, στη θέση «Βακούφικα», εκεί πού οι ποιμένες έβοσκαν τα ποίμνιά τους ανάμεσα στά χωριά Φούφα και Μηλοχώρι.
Ό πανδαμάτορας χρόνος, οί φυσικες καταστροφές καί οί επιδρομές ληστών είχαν μετατρέψει τό Μοναστήρι τής Άγιας Παρασκευής σέ έρείπια και αυτά ήταν χωσμένα μεσα στή γή από τήν επισώρευση ογκολίθων καί χωμάτων. Όταν τελείωσε τις αποκαλύψεις, προς την Γερόντισσα Χρυσή ή Αγία Παρασκευή την προσέταξε να βοηθήσει στην εύρεση αυτού τού θησαυρού ή ταπεινή Γερόντισσα έσκυψε το κεφάλι, όπως ή Παναγία μας εμπρός στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, και της ειπε «Γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ. Α ΜΗ).
Αξίζει εδώ νά σημειωθεί ότι ό δεύτερος γιοςτης Χρυσής, ό Τρύφωνας, είχε τυφλωθεί, άλλά ή μητέρα του πίστευε ακράδαντα στό Θεό, ότι θά θεραπευτεί. Πήγε, λοιπόν, στη στη θέση «Βακούφικα», εκεί πού σήμερα είναι κτισμένο τό Μοναστήρι τής Αγίας Παρασκευής, καί όπου υπήρχε άπό παλιά άγιασμα αγνώστου ως τότε Αγίου καί γέμισε ένα κανατακι. Τό έφερε στο καλύβι της καί είπε στη νύφη της, τή γυναίκα του Σταύρου, ότι επειδή εκείνη θά ήταν στην Εκκλησία λόγω Κυριακής, να ρίξει στον Τρύφωνα, για να πλυθεί από το νερό πού έφερε, όταν εκείνος ξυπνήσει.
Όταν πράγματι ξύπνησε αύτός και τού έριξε ή νύφη του νερό, για να πλυθεί, αμέσως άρχισε να φωνάζει:
– Βλέπω, βλέπω!
Το ίδιο βράδυ παρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή στον ύπνο τής Γερόντισσας Χρυσής και τής είπε:
-Εγώ θεράπευσα το γιό σου, τον Τρύφωνα. Γι` αυτό θέλω νά πας στον Πρόεδρο τού χωριού σου , νά σού δώσει εργάτες, νά σκάψεις και νά βρεις τά θεμέλεια τής Εκκλησίας μου, πού είναι θαμμένη στη γή.
Υποχρεωμένη καθώς ήταν ή Γερόντισσα στη γιάτρισσα τού γιου της, πήγε τό επόμενο πρωί με φόβο και σεβασμό, και επισκέφτηκε τον Ιερέα τού χωριού π. Ευάγγελο, καθώς και τόν Πρόεδρο τού Παλαιοχωρίου – Φούφα Θωμά Κ. και τούς εξιστόρησε την επίσκεψη.
Πηγε και στους δύο, για νά τούς πιέσει μαζί να άναλάβουν πρωτοβουλία, νά καλέσουν τούς κατοίκους τού χωριού σε παγγενιά, ώστε νά πραγματοποιήσουν αυτά πού τής περιέγραψε η Αγία. Με δόση, όμως, πειθώ και αν προσπάθησε ή πτωχή και πονεμένη χήρα νά τούς περιγράψει αυτά πού τής είπε ή Αγία Παρασκευή αυτοι δεν πίστεψαν. Μάλιστα ό Πρόεδρος την ειρωνεύθηκε λέγοντας:
-Γιατί δεν φανερώθηκε σ εμένα ή Αγία που έχω οικονομική επιφάνεια μεγάλη και εξουσία, αλλά παρουσιάσθηκε σ’ εσένα την άσημη και πτωχή; ’Έκανε λάθος επιλογή. Άμα θέλει ή Αγία ας έλθει σ εμένα!
Μετά άπο αύτή την άρνηση ή Γερόντισσα επέστρεψε στήν καλύβη της ντροπιασμένη και ταραγμένη. Φοβόταν μήπως την περάσουν τρελή ή φαντασιόπληκτη!
Τό επόμενο βράδυ ή Αγία Παρασκευή ξαναεπισκέφθηκε τή Γερόντισσα.
Άνοιξε τά παραθυρόφυλλα και της παρουσιάσθηκε. Εκείνη με συντριβή έσκυψε και έβαλε με ταπείνωσή κεφάλι της ανάμεσα στα πόδια της Αγίας περιμένοντας νέες της οδηγίες. Ή Αγία με επιτακτικό τρόπο της ζήτησε να ξαναπάει στον Πρόεδρο του Φούφα, ό όποιος και πάλι την ειρωνεύτηκε.
Υπάκουη στην Άγια Παρασκευή
Αυτή την ενάρετη Χρυσή με τη σταθερή προσήλωση στις έλληνορθόδοξες παραδόσεις διάλεξε στήν ηλικία των πενηνταέξη της χρόνων ή Αγία Όσιομάρτυς Παρασκευή, για νά την καταστήσει πιστή τις θεραπαινίδα.
Αυτήν έπέλεξε ή θαυματουργή Αγία, για νά φανερώσει τον κρυμμένο στη γη πνευματικό θησαυρό του παλιού Μοναστηριού της με τήν πήλινη εικόνα της και αλλα τιμαλφή άντικείμενα. Χίλια εξακόσια χρόνια, όπως, τής είπε, αυτά κρύβονταν θαμμένα στους λαγάνες τής γης, στη θέση «Βακούφικα», εκεί πού οι ποιμένες έβοσκαν τα ποίμνιά τους ανάμεσα στά χωριά Φούφα και Μηλοχώρι.
Ό πανδαμάτορας χρόνος, οί φυσικες καταστροφές καί οί επιδρομές ληστών είχαν μετατρέψει τό Μοναστήρι τής Άγιας Παρασκευής σέ έρείπια και αυτά ήταν χωσμένα μεσα στή γή από τήν επισώρευση ογκολίθων καί χωμάτων. Όταν τελείωσε τις αποκαλύψεις, προς την Γερόντισσα Χρυσή ή Αγία Παρασκευή την προσέταξε να βοηθήσει στην εύρεση αυτού τού θησαυρού ή ταπεινή Γερόντισσα έσκυψε το κεφάλι, όπως ή Παναγία μας εμπρός στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, και της ειπε «Γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ. Α ΜΗ).
Αξίζει εδώ νά σημειωθεί ότι ό δεύτερος γιοςτης Χρυσής, ό Τρύφωνας, είχε τυφλωθεί, άλλά ή μητέρα του πίστευε ακράδαντα στό Θεό, ότι θά θεραπευτεί. Πήγε, λοιπόν, στη στη θέση «Βακούφικα», εκεί πού σήμερα είναι κτισμένο τό Μοναστήρι τής Αγίας Παρασκευής, καί όπου υπήρχε άπό παλιά άγιασμα αγνώστου ως τότε Αγίου καί γέμισε ένα κανατακι. Τό έφερε στο καλύβι της καί είπε στη νύφη της, τή γυναίκα του Σταύρου, ότι επειδή εκείνη θά ήταν στην Εκκλησία λόγω Κυριακής, να ρίξει στον Τρύφωνα, για να πλυθεί από το νερό πού έφερε, όταν εκείνος ξυπνήσει.
Όταν πράγματι ξύπνησε αύτός και τού έριξε ή νύφη του νερό, για να πλυθεί, αμέσως άρχισε να φωνάζει:
– Βλέπω, βλέπω!
Το ίδιο βράδυ παρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή στον ύπνο τής Γερόντισσας Χρυσής και τής είπε:
-Εγώ θεράπευσα το γιό σου, τον Τρύφωνα. Γι` αυτό θέλω νά πας στον Πρόεδρο τού χωριού σου , νά σού δώσει εργάτες, νά σκάψεις και νά βρεις τά θεμέλεια τής Εκκλησίας μου, πού είναι θαμμένη στη γή.
Υποχρεωμένη καθώς ήταν ή Γερόντισσα στη γιάτρισσα τού γιου της, πήγε τό επόμενο πρωί με φόβο και σεβασμό, και επισκέφτηκε τον Ιερέα τού χωριού π. Ευάγγελο, καθώς και τόν Πρόεδρο τού Παλαιοχωρίου – Φούφα Θωμά Κ. και τούς εξιστόρησε την επίσκεψη.
Για τίς αποκαλύψεις της Αγίας Παρασκευής
Πηγε και στους δύο, για νά τούς πιέσει μαζί να άναλάβουν πρωτοβουλία, νά καλέσουν τούς κατοίκους τού χωριού σε παγγενιά, ώστε νά πραγματοποιήσουν αυτά πού τής περιέγραψε η Αγία. Με δόση, όμως, πειθώ και αν προσπάθησε ή πτωχή και πονεμένη χήρα νά τούς περιγράψει αυτά πού τής είπε ή Αγία Παρασκευή αυτοι δεν πίστεψαν. Μάλιστα ό Πρόεδρος την ειρωνεύθηκε λέγοντας:
-Γιατί δεν φανερώθηκε σ εμένα ή Αγία που έχω οικονομική επιφάνεια μεγάλη και εξουσία, αλλά παρουσιάσθηκε σ’ εσένα την άσημη και πτωχή; ’Έκανε λάθος επιλογή. Άμα θέλει ή Αγία ας έλθει σ εμένα!
Μετά άπο αύτή την άρνηση ή Γερόντισσα επέστρεψε στήν καλύβη της ντροπιασμένη και ταραγμένη. Φοβόταν μήπως την περάσουν τρελή ή φαντασιόπληκτη!
Τό επόμενο βράδυ ή Αγία Παρασκευή ξαναεπισκέφθηκε τή Γερόντισσα.
Άνοιξε τά παραθυρόφυλλα και της παρουσιάσθηκε. Εκείνη με συντριβή έσκυψε και έβαλε με ταπείνωσή κεφάλι της ανάμεσα στα πόδια της Αγίας περιμένοντας νέες της οδηγίες. Ή Αγία με επιτακτικό τρόπο της ζήτησε να ξαναπάει στον Πρόεδρο του Φούφα, ό όποιος και πάλι την ειρωνεύτηκε.
Ξανά,
γιά τρίτη φορά, παρουσιάστηκε ή Αγία Παρασκευή στη Γερόντισσα και την
προσέταξε αυτή τή φορά νά πάει στον Πρόεδρο του Μηλοχωρίου, τό
Μπάρμπα-Ζάχο Μπαλαχτζή. Ύπακούοντας ή Γερόντισσα πήγε του εξιστόρησε
αυτά
που είχε ζήσει τις τελευταίες ήμερες και τον πήγε στήν περιοχή που της
είχε υποδείξει ή Αγία με λεπτομέρειες εκείνος, παρακινούμενος άπό θεία
έμπνευση, υποσχέθηκε να την βοηθήσει, γιά να αποκαλυφθούν τάιερά
αντικείμενα άπό τό κατεστραμμένο Μοναστήρι.
Η Γερόντισσα τούς είπε ότι εάν δεν βρεθεί τίποτα και τους κουράσει χωρίς αποτέλεσμα, δεχόταν να την αποκεφαλίσουν και να τη θάψουν στο μέρος της ανασκαφής. Ορισμένοι ετοίμαζαν ξύλα, για να την κτυπήσουν για τα μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της
Η Γερόντισσα Χρυσή μαζί με τον Πρόεδρο του Μηλοχωρίου, το Μπάρμπα-Ζάχο Μπαλαχτζή πήγαν πρώτα στο Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Ιωακείμ και μετά στην αστυνομία. Από τον πρώτο εξασφάλισαν την ευλογία για τις ενέργειές τους και από τη δεύτερη την άδεια ανασκαφής. Την επόμενη αμέσως ημέρα χωρίς χρονοτριβή μαζί με άλλους Μηλοχωρίτες μετέβησαν στο σημείο που είχε υποδείξει η Αγία Παρασκευή και άρχισαν να σκάβουν. Με λεπτομέρεια η Αγία είχε υποδείξει την ακριβή οριοθέτηση του παλιού Καθολικού του Μοναστηριού με τα ιερά αντικείμενα κοντά σε μια ανθισμένη τριανταφυλλιά, ανάμεσα στα βάτα. Η περιοχή βρίσκεται στους πρόποδες βουνού που από πίσω του βρίσκεται η Κλεισούρα με το Μοναστήρι της Παναγίας μας, στο οποίο ασκήτεψε η γειτόνισσα Οσία Σοφία.
Η έκταση τού Μοναστηριού και τού Αγιάσματος ήταν ιδιοκτησία ενός Οθωμανού πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αυτός είχε πραγματικά τιμωρηθεί από την Αγία για ασέβεια του, γιατί είχε περιφράξει τό άγιασμα ώστε να μήν πηγαίνουν οί Χριστιανοί καί του χαλούν τον κήπο. Τότε παρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή καί τον απείλησε ότι θά τον τιμωρησει αν δεν ανοίξει τό άγιασμα γιά τούς Χριστιανούς, πράγμα τό οποίο έγινε. Τότε εκείνος αναγκάστηκε νά ανοίξει γιά τούς Χριστιανούς τό άγιασμα.
Στις άρχές ή τά μέσα Ιουνίου του 1932 σύσσωμοι οι κάτοικοι τού Μηλοχωριου μαζί μέ τόν Ιερέα τους π. Παναγιώτη Παπαδόπουλο, ό όποιος προπορευόταν, και μέ τους νέους πού κρατούσαν εξαπτέρυγα, λαμπάδες θυμιατά, ανηφόρισαν το δρόμο προς τον Αγιασμένο λόφο. Ή Γερόντισσα Χρυσή πήγαινε πρώτη σκυφτή και αμίλητη, άλλά νοερά προσευχόμενη, και έδειχνε τον δρόμο, μέχρι πού
Έφτασαν στά διακριτικά σημεία πού της είχε υποδείξει ή Αγία, την τριανταφυλλιά ανάμεσα στα βάτα. Εκεί χάραζε μόνη της τά όρια της η ανασκαφής μέ τό δεξί της πόδι μπροστά στις σταυροκοπούμενες γυναίκες και τούς προσευχομένους γέροντες. Δεν έλλειπαν, βέβαια, και κάποιοι υλιστές και ορθολογιστές, οι όποιοι ειρωνεύονταν και διασκέδαζαν σέ βάρος της δυστυχισμένης, καθώς έλεγαν, Χαρίσως. Ορισμένοι, μάλιστα, ετοίμαζαν και ξύλα, γιά να την κτυπήσουν γιά τά μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της.
Εκπλήρωση επιθυμίας – Ανακάλυψη του μοναστηριού και της εικόνας
Η Γερόντισσα τούς είπε ότι εάν δεν βρεθεί τίποτα και τους κουράσει χωρίς αποτέλεσμα, δεχόταν να την αποκεφαλίσουν και να τη θάψουν στο μέρος της ανασκαφής. Ορισμένοι ετοίμαζαν ξύλα, για να την κτυπήσουν για τα μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της
Η Γερόντισσα Χρυσή μαζί με τον Πρόεδρο του Μηλοχωρίου, το Μπάρμπα-Ζάχο Μπαλαχτζή πήγαν πρώτα στο Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Ιωακείμ και μετά στην αστυνομία. Από τον πρώτο εξασφάλισαν την ευλογία για τις ενέργειές τους και από τη δεύτερη την άδεια ανασκαφής. Την επόμενη αμέσως ημέρα χωρίς χρονοτριβή μαζί με άλλους Μηλοχωρίτες μετέβησαν στο σημείο που είχε υποδείξει η Αγία Παρασκευή και άρχισαν να σκάβουν. Με λεπτομέρεια η Αγία είχε υποδείξει την ακριβή οριοθέτηση του παλιού Καθολικού του Μοναστηριού με τα ιερά αντικείμενα κοντά σε μια ανθισμένη τριανταφυλλιά, ανάμεσα στα βάτα. Η περιοχή βρίσκεται στους πρόποδες βουνού που από πίσω του βρίσκεται η Κλεισούρα με το Μοναστήρι της Παναγίας μας, στο οποίο ασκήτεψε η γειτόνισσα Οσία Σοφία.
Η έκταση τού Μοναστηριού και τού Αγιάσματος ήταν ιδιοκτησία ενός Οθωμανού πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αυτός είχε πραγματικά τιμωρηθεί από την Αγία για ασέβεια του, γιατί είχε περιφράξει τό άγιασμα ώστε να μήν πηγαίνουν οί Χριστιανοί καί του χαλούν τον κήπο. Τότε παρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή καί τον απείλησε ότι θά τον τιμωρησει αν δεν ανοίξει τό άγιασμα γιά τούς Χριστιανούς, πράγμα τό οποίο έγινε. Τότε εκείνος αναγκάστηκε νά ανοίξει γιά τούς Χριστιανούς τό άγιασμα.
Στις άρχές ή τά μέσα Ιουνίου του 1932 σύσσωμοι οι κάτοικοι τού Μηλοχωριου μαζί μέ τόν Ιερέα τους π. Παναγιώτη Παπαδόπουλο, ό όποιος προπορευόταν, και μέ τους νέους πού κρατούσαν εξαπτέρυγα, λαμπάδες θυμιατά, ανηφόρισαν το δρόμο προς τον Αγιασμένο λόφο. Ή Γερόντισσα Χρυσή πήγαινε πρώτη σκυφτή και αμίλητη, άλλά νοερά προσευχόμενη, και έδειχνε τον δρόμο, μέχρι πού
Έφτασαν στά διακριτικά σημεία πού της είχε υποδείξει ή Αγία, την τριανταφυλλιά ανάμεσα στα βάτα. Εκεί χάραζε μόνη της τά όρια της η ανασκαφής μέ τό δεξί της πόδι μπροστά στις σταυροκοπούμενες γυναίκες και τούς προσευχομένους γέροντες. Δεν έλλειπαν, βέβαια, και κάποιοι υλιστές και ορθολογιστές, οι όποιοι ειρωνεύονταν και διασκέδαζαν σέ βάρος της δυστυχισμένης, καθώς έλεγαν, Χαρίσως. Ορισμένοι, μάλιστα, ετοίμαζαν και ξύλα, γιά να την κτυπήσουν γιά τά μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της.
Ξαφνικά,
ω του θαύματος, σκάβοντας με τη σκαπάνη σε βάθος ενάμισυ έως δύο μέτρων
αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια παλαιού Ναού με δύο εισόδους. Μέσα σ’ αυτόν
τον Ναό βρέθηκε μια πλάκα κεραμικού που σχημάτιζε με την αγγειοπλαστική
τέχνη το περίγραμμα της μορφής της Αγίας Παρασκευής, δύο ασημένια
βυζαντινά νομίσματα και δεκαπέντε πήλινα αγγεία. Από αυτά έχει διασωθεί
μόνο μέρος της κεραμικής πλάκας χωρίς τη μορφή της Αγίας.
Μετά από το ιστορικό αυτό γεγονός για τους πιστούς της Δυτικής Μακεδονίας κλήρος και λαός κατάλαβαν ότι δίπλα τους είχαν έναν άνθρωπο του Θεού, μια θεραπαινίδα της Αγίας Παρασκευής και όχι μόνο δεν την ειρωνεύονταν και δεν την περιγελούσαν, αλλά και την τιμούσαν ιδιαιτέρως.
Ή Γερόντισσα Χρυσή φάνταζε στα μάτια τους ώς ιερή καί αγία φυσιογνωμία καί θαύμαζαν την πίστη της. Πήρα πρότυπο όλων καί πρόσωπο σεβαστό, πού είχε τή δύναμη να παρακαλεί τό Θεό, για όλους τούς ασθενείς καί ανήμπορους. Καί ως πρότυπο έπρεπε όχι μόνο να είναι παράδειγμα προς μίμηση, άλλά να ομιλεί προσευχητικά με τον Θεό μας και να ομιλεί στους άλλους για το Θεό.
Γιά να ομιλεί συνεχώς στο Θεό μας πήρε τη μεγάλη απόφαση να του δοθεί ολοκληρωτικά να εγκαταλείψει τά εγκόσμια και να αφοσιωθεί στη διακονία του Ναού της Αγίας Παρασκευής, ώς γνήσια θεραπαινίς της. Με πρωτοβουλία της Γερόντισσας και συνδρομές των ευσεβών κατοίκων της περιοχής κτίστηκε νέος Ναός της Αγίας Όσιομάρτυρος Παρασκευής πάνω στά θεμέλια του παλαιού καί πέντε-έξη δωμάτια, γιά τη ίδια και γιά τους προσκυνητές
Τα θαύματα και οι ιάσεις που γίνονταν έκτοτε στον τόπο αυτό,
αλλά και η ασκητική και οσιακή πολιτεία της Γερόντισσας Χρυσής έγιναν
γνωστά στα χωριά της Φλώρινας, της Καστοριάς, της Κοζάνης. Σε όλη τη
Δυτική Μακεδονία ξαπλώθηκε η φήμη του Μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής
και της θεραπαινίδος και κτητόρισσάς του, της Οσίας Χρυσής. Ακόμη και
στην Αττική και στην Πελοπόννησο μέχρι τη Βουλγαρία, την Τουρκία και την
ηρωοτόκο μας Κύπρο, μιλούσαν γι’ αυτό και θαύμαζαν την παρρησία της
Γερόντισσας προς το Θεό και την Αγία Παρασκευή.Μετά από το ιστορικό αυτό γεγονός για τους πιστούς της Δυτικής Μακεδονίας κλήρος και λαός κατάλαβαν ότι δίπλα τους είχαν έναν άνθρωπο του Θεού, μια θεραπαινίδα της Αγίας Παρασκευής και όχι μόνο δεν την ειρωνεύονταν και δεν την περιγελούσαν, αλλά και την τιμούσαν ιδιαιτέρως.
Ή Γερόντισσα Χρυσή φάνταζε στα μάτια τους ώς ιερή καί αγία φυσιογνωμία καί θαύμαζαν την πίστη της. Πήρα πρότυπο όλων καί πρόσωπο σεβαστό, πού είχε τή δύναμη να παρακαλεί τό Θεό, για όλους τούς ασθενείς καί ανήμπορους. Καί ως πρότυπο έπρεπε όχι μόνο να είναι παράδειγμα προς μίμηση, άλλά να ομιλεί προσευχητικά με τον Θεό μας και να ομιλεί στους άλλους για το Θεό.
Γιά να ομιλεί συνεχώς στο Θεό μας πήρε τη μεγάλη απόφαση να του δοθεί ολοκληρωτικά να εγκαταλείψει τά εγκόσμια και να αφοσιωθεί στη διακονία του Ναού της Αγίας Παρασκευής, ώς γνήσια θεραπαινίς της. Με πρωτοβουλία της Γερόντισσας και συνδρομές των ευσεβών κατοίκων της περιοχής κτίστηκε νέος Ναός της Αγίας Όσιομάρτυρος Παρασκευής πάνω στά θεμέλια του παλαιού καί πέντε-έξη δωμάτια, γιά τη ίδια και γιά τους προσκυνητές
Με τα νάματα του αγιάσματος της Αγίας Παρασκευής και τις ικεσίες της Οσίας Χρυσής καθημερινά γίνονταν και εξακολουθούν να επιτελούνται πολλά θαύματα. Τυφλοί αναβλέπουν, χωλοί περιπατούν, τρελοί σωφρονίζονται, παράλυτοι εγείρονται και νόσοι ανίατοι διώκονται.
Άλλες θαυμαστές θεραπείες
Από ολική τύφλωση θεραπεύθηκε και ή γριά του Μηλοχωρίου, ή κ. Αγάπη Κ. Κούση. Η κ. Βασιλική Σταύρου από την Καστοριά με παράλυτα χέρια, καθώς κατέβαινε από τό βουνό, γιά νά έλθει στο Προσκύνημα, έδειξε την Εκκλησία με τό παράλυτο χέρι, πού από εκείνη την στιγμή θεραπεύθηκε. Μάλιστα ώς ευχαριστήριο έστειλε στο Μοναστήρι μια φορητή αγιογραφημένη εικόνα της Αγίας Παρασκευής.
Ένα άλλο άλαλο κορίτσι από την Καστοριά το έφεραν στην Όσια. Εκείνη τό σταύρωσε, προσευχήθηκε και βρήκε τη λαλιά του. Ό πατέρας της πού ήταν στην Αμερική από ευγνωμοσύνη τότε έστειλε έμβασμα για τό χτίσιμο τού Μοναστηριού.
Ομιλούσε μέ την Αγία Παρασκευή
Η ασκητική Γερόντισσα Χρυσή, όταν δυσκολευόταν τά τελευταία χρόνια της ζωής της νά μετακινηθεί, συχνά έλεγε στους οικείους της: Ήλθε ή Αγία Παρασκευή! Πρέπει νά μέ πατε στο Ναό, όπου μέ περιμένει.
Οί δύο αφανείς και ταπεινές ασκήτριες, ή Σοφία της Κλεισούρας και ή Χρυσή της Εορδαίας, γνωρίζονταν, αφού τά Μοναστήρια τους είναι πολύ κοντά τό ένα στο άλλο και τά χωρίζει ένα βουνό. Στις γιορτές των Μοναστηριών ο αντάλλασαν επισκέψεις γιά προσκύνημα. Οί ντόπιοι λέγουν ότι ή χάρη της Όσιας Χρυσής μετά την κοίμησή της επισκίασε την Όσια Σοφία της Κλεισούρας.
Ή δυνατότητα της Όσιας Χρυσής να γνωρίζει τα μύχια των καρδιών των προσκυνητών περιγράφεται από πολλούς έξ αυτών. Όταν κάποιος έβαζε κακό λογισμό γι’ αυτήν, ή Όσια τόν άφηνε μπροστά στην εικόνα της Αγίας Παρασκευής, ενώ εκείνη αποσυρόταν. Όμως τόζητούμενο από τον πιστό δεν εύρισκε την πραγμάτωσή του από την Αγία Παρασκευή, γιατί τούς βάραινε ό κακός λογισμός γιά τή θεραπαινίδα της. Γιά να γινόταν θαύμα έπρεπε πρώτα νά ζητήσουν συγγνώμη από την Όσια, τότε μόνο άκουγε τά αιτήματα τους ή Αγία Παρασκευή καί άνταποκρινόταν με την μαρτυρική της παρρησία στον Κύριό μας.
Όταν πήγαιναν άνύπανδρα κορίτσια και τήν παρακαλούσαν νά προσευχηθεί, γιά να αποκατασταθούν, εκείνη απαντούσε:
– Ό,τι πει ή Αγία Παρασκευή, θα σάς τό πώ!
Καί πράγματι πολλά κορίτσια βρήκαν το σύντροφό τους καί δημιούργησαν ευλογημένες οικογένειες. Ή Όσια μεσίτευε στήν Παναγία μας, στήν Αγία Παρασκευή, στον “Άγιο Γεώργιο Σε πολλούς άλλους Αγίους, πού δεν της χαλούσαν χατίρι.
Προορατικό χάρισμα
Γιά
την καθαρότητα τού βίου της, άλλά και ασκητικά της κατορθώματα απέκτησε
πλούσια την Χάρη τού Παναγίου Πνεύματος. Είχε προικισθεί με το χάρισμα
της διορατικότητας. Έβλεπε την τραγωδία πού θα ενέσκηπτε τού εμφυλίου
πολέμου και θρηνούσε. Έκλαιγε, γιατί η απιστία και ό εγωισμός θα έφερναν
συμφορές στον τόπο, όπως πράγματι συνέβη, αφού μόνο στη Φουφά
καταμετρήθηκαν είκοσι δύο θύματα.
Ποιο χέρι να φιλήσουμε;
Η
Α. Β. διηγήθηκε ότι, όταν ήταν σε ηλικία δώδεκα ετών ερχόταν από την
Κλεισούρα με τή μητέρα της, τον αδελφό της, πού τότε υπηρετούσε
στρατιώτης, καί ένα συστρατιώτη φίλο του. Όταν έφθασαν ψηλά στο βουνό,
στο σημείο πού γίνεται ορατό τό εκκλησάκι της αγίας Παρασκευής, ή μητέρα
της είπε στά παιδιά:-Όταν φθάσουμε στήν Αγία Παρασκευή, να φιλήσετε τό χέρι της Μπάμπω.
Τότε ο αδελφός της είπε στη μητέρα του: Ποιό χέρι νά φιλήσουμε; Αυτό πού είναι άπλυτο και μαύρο και βρωμά;
Η μητέρα τους τότε τον μάλωσε.
Όταν έφθασαν στήν Εκκλησία ή Μπάμπω, καθόταν κάτω από μια ακακία. Ή μητέρα προχώρησε και φίλησε με σεβασμό τό χέρι της, καθώς και εκείνη ή κοπέλα. Τότε τα δύο παλικάρια έσκυψαν και αυτά νά φιλήσουν τό χέρι της. Ή Γερόντισσα, όμως, τό τράβηξε και τους είπε:
Τό χέρι πού βρωμά θέλετε νά φιλήσετε; Η μητέρα ξαφνιασμένη ρώτησε τή Μπάμπω:
– Πώς τό ξεύρεις αυτό πού είπες;
Και εκείνη άπήντησε:
-Έγώ δεν ήμουν εκεί έπάνω πού τό συζητάτε, άλλα ή Αγία Παρασκευή πού ήταν μού το είπε!
Άφησαν τό ψαλίδι στην κοιλιά κατά την εγχείρηση
Ό Δ. Π. διηγήθηκε τό έξης περιστατικό:
Μετά τό συμμοριτοπόλεμο ή μητέρα μου και δυο άλλες γυναίκες ήρθαν στην Αγία Παρασκευή. Αφού κοιμήθηκαν μέσα στο Ναό ή μία η νεώτερη, βογγούσε από τούς πόνους. Προτού αναχωρήσουν τό πρωί ήλθε ή Μπάμπω και λέγει στήν κοπέλα πού ύπέφερε:
– Μήν στεναχωρείσαι, κορίτσι μου! Δεν έχεις τίποτα. Να πας να πεις στο γιατρό πού σου έκανε εγχείρηση, να βγάλει τό ψαλίδι πού έχασε στο σώμα σου!
Και εκείνη απάντησε:
– Πού ξεύρεις ότι έκανα εγχείρηση!
Γιά να άπαντήσει ή Μπάμπω:
– Ή Αγία Παρασκευή μου τό είπε!
Οί κακοί λογισμοί καί ή θεραπεία
Μια
κυρία επισκέφτηκε στο Μοναστήρι με τό αόμματο παιδί της. Έβλεπε όλους
να πηγαίνουν να φιλήσουν το χέρι της Γερόντισσας Χρυσής, άλλα εκείνη την
πλησίαζε από απόσταση λόγω του μελαμψού της δέρματος. Ή Όσια Χρυσή με
τό διορατικό χάρισμα κόντεψε και της είπε:– ’Έκανες κακούς λογισμούς για εμένα και ή Αγία Παρασκευή δεν θα κάνει τό θαύμα στο παιδί σου!
Εκείνη συντετριμμένη από την αποκάλυψη αυτή της Όσιας έπεσε στα πόδια της και την εκλιπαρούσε να τή συγχωρήσει, και να προσευχηθεί για τό παιδί της. Ή εύσυμπάθητη Γερόντισσα τότε προσευχήθηκε θερμά και άμέσως τό παιδί θεραπεύθηκε.
Η κοίμηση της
Το
θέρος του έτους 1932, στις 26 Ιουλίου, στη μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος
Παρασκευής, πραγματοποιήθηκε μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι στο Μηλοχώρι.
Το επόμενο έτος, το 1933, αποκαταστάθηκε πάνω στα ερείπια των θεμελίων ο
παλιός Ναός του με μέριμνα της Οσίας Χρυσής.Η ταπεινή, βασανισμένη αλλά και αγιασμένη Γερόντισσα Χρυσή έλαμψε με τις αρετές της, με τα θαύματά της, με την παρρησία της ιδιαίτερα προς την Αγία Παρασκευή. Εύχρηστο σκεύος του Παναγίου Πνεύματος και ποταμός αστείρευτος χαρίτων και θαυμασίων.
Πριν αναχωρήσει για τα ουράνια σκηνώματα η Γερόντισσα Χρυσή αρρώστησε και οι δικοί της την πήραν από το Μοναστήρι πάνω σε ένα κάρο, για να την μεταφέρουν στο πατρικό της σπίτι και να πεθάνει εκεί. Τότε άστραψε ο καθαρός ουρανός και ακούσθηκαν ψαλμωδίες αγγελικές. Η Οσία έβλεπε πολλούς Αγίους να την προσμένουν και συνομιλούσε μαζί τους λέγοντας:
-Θα έλθω κοντά σας!
Στην Αγία Παρασκευή ιδιαίτερα είπε:
-Τελείωσα το έργο μου και θα έλθω κοντά σου. Λαχταρώ να βρεθούμε μαζί!
Κοιμήθηκε σε ηλικία 82 ετών, την Κυριακή του Πάσχα του 1959, που το έτος εκείνο ήταν στις 3 Μαΐου, μόλις ακούσθηκε ο χαρμόσυνος παιάνας της πίστεώς μας, το «Χριστός Ανέστη»!
Οι πιστοί του χωρίου της ήλθαν με την αναστάσιμη λαμπάδα καί το κόκκινο αυγό να σπασθούν το τίμιο σκήνωμά της. Τότε οι οικείοι της άνοιξαν την κασέλα καί πήραν τά ρούχα πού είχε ετοιμάσει από καιρό ή Γερόντισσα γιά την κηδεία της, αφού ή μνήμη τού θανάτου την συνείχε συνεχώς, καί την έντυσαν γιά να τή θάψουν. Από πριν είχε υποδείξει ή Όσια το ακριβές μέρος πού ήθελε να ταφεί καί συγκεκριμένα πίσω από το Ιερό Βήμα τού Ναού. Τή θέση αυτή της την είχε υποδείξει ή Αγία Παρασκευή.
Οι οικείοι της, όμως, την έθαψαν σε άλλο σημείο, πιο πέρα από αυτό πού ή ίδια είχε ζητήσει να ταφεί. Δυστυχώς σε εκείνο τό σημείο περνούσε τό υπόγειο ρεύμα του αγιάσματος καί τό λείψανο της Όσιας βρεχόταν συνεχώς.
Μετά από τρία χρόνια τρία κορίτσια από τη Πλάστη είδαν την Όσια Χρυσή να τούς λέει επιτακτικά και επίμονα στον ύπνο τους:
Να με βγάλετε από εκεί, γιατί τό κεφάλι μου είναι μέσα στο νερό. Δεν αντέχω άλλο!
Τά ανέφεραν αυτά στη Στεριανή, τή νύφη της, Όσιας, πού είχε παντρευθεί τό γιό της Σταύρο, άλλά δεν τό έστερξαν να τό πράξουν αμέσως οι υπεύθυνοι τότε του Μοναστηριού.
Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, γιά να ανακομίσουν τά πάνσεπτα της Γερόντισσας λείψανα, και αυτά σχεδόν λιωμένα από την υγρασία.
Τό σκήνωμα της Όσιας Χρυσής έμεινε μέσα στόν τάφο τριανταενιά ολόκληρα χρόνια. Οι προσκυνητές τού Μοναστηριού πρώτα άσπάζονταν τον τάφο της Όσιας, πού την τιμούσαν ώς τοπική Αγία καί μετά κατευθύνονταν στο Καθολικό. Ή ανακομιδή τών χαριτοβρύτων λείψανων της έγινε στις 17 Ιουνίου του έτους 1998 από τον νύν Καθηγούμενο, Γέροντα Μάξιμο Καραβά πού τον πλαισίωναν οι Αρχιμανδρίτες π. Νικηφόρος Μανάδης και π. Παισιος Παδόπουλος καθώς και οι Μοναχοί, π. Δαμασκηνός και π. Ευδόκιμος.
Από τότε τό Μοναστήρι κατέχει ώς πολύτομο θησαυρό την Αγία Κάρα της Όσιας και τα πανσεπτα λείψανά της, καθώς και τή μανδήλα της, άνεκτίμητα κειμήλια πού άναδίδουν ολα άρρητη ευωδία και παρέχουν στούς πιστούς τα ιάματα. Αξιοσημείωτο είναι τό γεγονός ότι ενώ τά λείψανα έλιωσαν τόσα χρόνια μέσα στήνυγρασία τού τάφου ή μανδήλα της Όσιας παρέμεινε άθικτη και εύωδιάζουσα.
Η ανακομιδή των χαριτοβρύτων λειψάνων της έγινε στις 17 Ιουνίου του έτους 1998. Από τότε το Μοναστήρι κατέχει ως πολύτιμο θησαυρό την Αγία Κάρα της Οσίας και τα πάνσεπτα λείψανά της καθώς και τη μανδήλα της, ανεκτίμητα κειμήλια που αναδίδουν όλα άρρητη ευωδία και παρέχουν στους πιστούς τα ιάματα. Αποθησαυρίζονται μέσα στο Ιερό Βήμα του Καθολικού της Αγίας Παρασκευής, στο οποίο φυλάσσεται και η εφέστια εικόνα της Οσιομάρτυρος.
Η μνήμη της Οσίας τιμάται την Πέμπτη της Διακαινησίμου και ιδιαιτέρως στις 17 Ιουνίου, ημέρα της ανακομιδής των ιερών της λειψάνων με ύμνους και ψαλμούς και ωδές πνευματικές, καθώς προτρέπει τους Χριστιανούς ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. ε 18).
Η νεώτερη ιστορία του Μοναστηριού
Μετά τό ξανακτίσιμο του Μοναστηριού τής Αγίας Παρασκευής από την Όσία Χρυσή οι κάτοικοι της περιοχής μαζί με τούς Ιερείς άγωνίσθηκαν γιά την κατασκευή κτιρίων και βοηθητικών χώρων, ώστε οι προσκυνητές νά μην δυσκολεύονται κατά την παραμονή τους εκεί. Με ενέργειες τού Μητροπολίτη Φλωρίνης Βασιλείου το προσκύνημα αυτό τού Μηλοχωρίου αναγνωρίσθηκε ως Ιερά Μονή τό 1966 (ΦΕΚ 233/20 Απριλίου 1966).
Τό νέο μεγαλοπρεπές Καθολικό κτίσθηκε έπΐ ήγουμενίας τού Αρχιμανδρίτη Δαμιανού Μαυρίδη (Ιούλιος 1967-Μάΐος 1970). Στο υπόγειο τού Ιερού Βήματος σώζεται ως κατακόμβη μέρος τού προϋπάρχοντος ναύδρίου, αύτού πού άναπαλαιώθηκε από την κτιτόρισσα, Όσια Χρυσή. Τά εγκαίνια τού νέου Καθολικού έγιναν στις 26 Σεπτεμβρίου τού 1969 από τό φλογερό αγωνιστή, τον Μητροπολίτη Φλωρίνης, Αυγουστίνο Καντιώτη.
Την πρώτην Αύγούστου τού 1973 εγκαταστάθηκε Ηγούμενος τού Μοναστηριού ό μέχρι σήμερα Αρχιμανδρίτης, Γέροντας Μάξιμος Καραβάς, ό όποιος με τό ανύσταχτο ενδιαφέρον του τό άλλαζε εντελώς κτιριακά και πνευματικά. Σήμερα στον περίβολο τού μοναστηριακού συγκροτήματος λειτουργούν έκτος τού καθολικού τέσσερα παρεκκλήσια, τού Αγίου Ιγνατίου, τού Θεοφόρου, της Ζωοδόχου Πηγής, του Αγίου Νεκταρίου τού θαυματουργού και της
κατακόμβης. Έκτος Μονής και σε απόσταση διακοσίων μέτρων βρίσκεται τό Παρεκκλήσι της Αγίας Μεγάλομάρτυρος Κυριακής.
Τα χαριτόβρυτα λείψανα της Όσιας Χρυσής άποθησαυρίζονται μέσα στο Ιερό Βήμα του Καθολικού της Αγίας Παρασκευής, στο όποιο φυλάσσεται και ή εφέστια εικόνα της Οσιαμάρτυρος. Σε ειδική περίτεχνη λειψανοθήκη έχει τοποθετηθεί ή τιμία κάρα της Όσιας, οι άλλη ξυλόγλυπτη το δεξί της χέρι άσημοδεμίνο και τα υπόλοιπα διασωθέντα λείψανά της . Τέλος σε άλλο κιβώτιο φιλντισένιο φυλάσσεται ή μανδήλα της Όσιας και όλα εκτίθενται πρός προσκύνηση και άγιασμό των πιστών προσκυνητών. Ή μνήμη της Όσιας τιμάται την Πέμπτη της Διακαινησίμου και ιδιαιτέρως στις 17 Ιουνίου, ήμέρα της άνακομιδής των ιερών της λειψάνων μέ ύμνους και ψαλμούς και ωδές πνευματικές, καθώς προτρέπει τούς Χριστιανούς ό Απόστολος Παύλος (Εφεσ. ε” 18).
Μέ τις πρεσβείες της Όσιας Χρυσής, τις εύλογίες και τό ενδιαφέρον τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Έορδαίας κ. Θεοκλήτου και τις φροντίδες τού Καθηγουμένου και ανακαινιστή τού Μοναστηριού, Γέροντος Μαξίμου, αυτό συνεχίζει τή μεγάλη προσφορά του στήν εύαίσθητη αύτή περιοχή και ώς άλλη κολυμβήθρα Σιλωάμ παρέχει τά ιάματα σε ολους, όσοι μέ πίστη σπεύδουν να προσκυνήσουν την Αγία Παρασκευή και την θεραπαινίδα της Όσια Χρυσή.
Έρευνα, συγκέντρωση, επεξεργασία και παράθεση choratouaxoritou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου