Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ρίχτηκε πάνω του τον αγκαλιάζει, τον φιλεί κι ομολογεί:
"Είμαι εγώ,πατέρα μου,αυτός που αναζητούσες, μπροστά σου εδώ.κι αν πέρασαν στο μεταξύ είκοσι χρόνια, έφτασα τέλος στην πατρίδα.Αλλά συγκράτησε τώρα τον θρήνο σου, το δακρυσμένο βογγητό σου.."
Πήρε τον λόγο ο Λαέρτης πάλι,ΦΩΝΑΞΕ:
"Αν πράγματι ο Οδυσσέας είσαι, αν έφτασες εδώ εσύ ο γιος μου, σημάδι πες μου αληθινό, τότε θα σε πιστέψω"
Ο Οδυσσέας πολύγνωμος αμέσως αποκρίθηκε:"Ας δουν τα μάτια σου ετούτη πρώτα την ουλή...Θα πω ακόμα και τα δέντρα στο νοικοκυρεμένο χτήμα σου,όλα εσύ, σαν ήμουν κάποτε παιδί, μου χάρισες καθώς στο περιβόλι σου εγώ σ'ακολουθούσα και σου ζητούσα αυτό κι εκείνο.Κι όπως περνούσαμε ανάμεσά τους εσύ τα ονομάτησες ένα προς ένα:δέκα μηλιές μου χάρισες,συκιές σαράντα και δεκατρείς μου μέτρησες ωραίες αχλαδιές.είπες δικά μου και πενήντα αράδες κλήματα...
Τόσα του είπε, λύθηκαν τότε του Λαέρτη γόνατα και καρδιά..οπότε απλώνοντας τα δυο του χέρια ο Οδυσσέας, κρεμάστηκε από τον λαιμό του, ενώ λιπόθυμο τον συγκρατούσε πάνω του βασανισμένος ο Οδυσσέας και θείος..
Πατρίδα είναι η αέναη φλόγα για ό,τι αγαπημένο.