Εθελούσια τύφλωση των Οικουμενιστών! Ο καθηγητής Λαρεντζάκης για τον Αθηναγόρα.

Ὅποιος Ὀρθόδοξος ἔχει ὑπομονὴ καὶ γερὰ νεῦρα, ἂς διαβάσει τὴν παρακάτω ὁμιλία ποὺ ἀνήκει στὸν καθηγητὴ Λαρεντζάκη (χαρακτηριστικὴ φιγούρα ἐπαγγελματία Οἰκουμενιστῆ), γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ τὸν τρόπο σκέψεως τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ θὰ καταλάβει γιατί ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔγραψε γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές: «Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει»! Τέτοια ἐθελούσια τύφλωση!

Γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν χρόνο καὶ διάθεση νὰ διαβάσουν τὶς 20 σελίδες μιᾶς παλαιότερης ὁμιλίας  τοῦ κ. Γρηγόριου Λαρεντζάκη (ποὺ πρόσφατα εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος -ἀπὸ Οἰκουμενιστικὸ ἱστολόγιο- μὲ τίτλο: Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, Ὁ ρηξικέλευθος ὁραματιστής καί διάκονος τῆς καταλλαγῆς Ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Οἰκουμένης, ἐδῶ), σταχυολογήσαμε χαρακτηριστικὰ σημεῖα τους καὶ τὰ σχολιάζουμε.

1.   Γράφει ὁ καθηγητὴς Λαρεντζάκης (ὅλες οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας):

«Ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη τιμή καί χαρά, διότι μοῦ δίδεται σήμερα ἡ εὐκαιρία νά ἀναπολήσουμε μαζί ὁράματα …ἑνός μεγάλου ἀνδρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Μακαριστοῦ καί μεγάλου ἐκείνου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος σημάδεψε τό Πατριαρχεῖο μας, τήν Ἐκκλησία μας καί τό Χριστιανισμό γενικά!» (σ.σ. Ἀσφαλῶς καὶ «σημάδεψε» τὴν Ἐκκλησία, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ τὴν «σημάδεψαν» ὅλοι οἱ αἱρετικοί· ὁ Νεστόριος, ὁ Εὐτυχής, ὁ Σέργιος κ.λπ. Τὴν «σημάδεψε» καὶ πέτυχε -ἕως τώρα τουλάχιστον- τὸν στόχο του: τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως ἑκατομμυρίων πιστῶν!).

2.   Παρουσιάζει ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ πλεονέκτηματα τοῦ Ἀθηναγόρα ἕνα «ἔξυπνο» ψέμα! (μαρτυρεῖ ὅτι τὸ εἶπε στὸν ἴδιο).

Ὁ Ἀθηναγόρας «ἐρχόταν τακτικά καί μᾶς ἔβλεπε καί συνομιλοῦσε μαζί μας στόν κῆπο τῆς Σχολῆς:

-Ἦταν καλά τά σῦκα;

-Ποιά σῦκα, Παναγιώτατε;

-Τά σῦκα ἀπό τή συκιά! Μοῦ εἶπε ὁ Πατριάρχης στόν κῆπο τῆς Σχολῆς, σέ εἶδα πάνω στή συκιά.

-Δέν ἤμουν ἐγώ στή συκιά, Παναγιώτατε, -προσπάθησα νά σώσω τήν ἀθωότητά μου.

-Μά ἀφοῦ σέ εἶδα πάνω στή συκιά!

-Μά δέν ἤμουν ἐγώ.

-Εἶναι αὐστηροί οἱ καθηγηταί σας; Ἄλλαξε θέμα ὁ Πατριάρχης…..

Μετά ἀπό χρόνια διηγήθηκα τήν ἱστορία μπροστά στόν …μακαριστό μου Σχολάρχη, Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως Μάξιμο. Καί ὁ Μητροπολίτης Μάξιμος μέ ἐρωτᾶ:

-Καί σύ τί ἔκανες;

-Τίποτα, ἀπάντησα.

-Καλά δέν κατάλαβες ὅτι ὁ Πατριάρχης ἤθελε νά τοῦ κόψεις σῦκα;

-Καί γιατί δέν μοῦ τό εἶπε;

-Μά σοῦ τόλεγε συνέχεια καί σύ δέν καταλάβαινες»!

3.    Ἀποκαλύπτει, πῶς ἐκπαίδευε καὶ μυοῦσε ὁ «μεγάλος» Πατριάρχης Ἀθηναγόρας τοὺς νέους θεολόγους στὸν Οἰκουμενισμό!

«Τά ὁράματα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Πατριάρχου γινόταν σχεδόν ἄθελά μας καί δικά μας ὁράματα καί προγράμματα! Καί ὡς ἄριστος παιδαγωγός, μᾶς ἔφερνε στήν Τροφό ἐκείνη Σχολή καί ὅλους τούς ὑψηλούς ἐπισκέπτες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἴτε Πατριάρχες ἦταν αὐτοί, π.χ. ὁ Πατριάρχης Βουλγαρίας Κύριλλος τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1962, ἤ ὁ Πατριάρχης τῶν Ἀρμενίων στήν Κωνσταντινούπολη Σνόρκ Καλουστιάν τήν 13/3/1962, εἴτε Ἀρχιεπίσκοποι, ὅπως ὁ Παλαιοακαθολικός Ἀρχιεπίσκοπος Οὐτρέχτης Andreas Ringl τό 1964 καί ὁ Ἀγγλικανός Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Michael Ramsey τό 1964...

Καί μᾶς ἐμφύτευε στό εἶναι μας αὐτή τήν πίστη καί τήν πεποίθηση τῆς καθολικότητας τῆς σωτηρίας καί τῆς οἰκουμενικότητας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Χριστιανισμοῦ, χωρίς μικροπρέπειες, ἀνταγωνισμούς καί ἐθνικισμούς… Μᾶς ἔδιδε τή δυνατότητα νά γίνομε κοινωνοί τῆς ζωῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί μάρτυρες κοσμοϊστορικῶν γεγονότων, τά ὁποία ἄλλαζαν τήν πορεία τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τίς πρωτοβουλίες τοῦ Μεγάλου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὅπως συνεχίζουν νά πράττουν μέχρι σήμερα καί οἱ Διάδοχοί του, ὅπως πράττει ἀόκνως καί ἀπερίσπαστα ὁ νῦν Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὁ Α΄»· κάποτε εἶπε: «Οἱ τελευταῖοι ἀπόφοιτοι τῆς Χάλκης» ποὺ «ὑπηρετοῦν σήμερα» παντοῦ(!)  «εἶχαν αὐτό τό οἰκουμενικό πνεῦμα…, γι' αὐτό καί ὅλοι οἱ Χαλκίτες θεολόγοι εἶναι ἕτοιμοι νά συνεργαστοῦν καί συνεργάζονται πράγματι μέ τούς ἄλλους ἀδελφούς μας Χριστιανούς σέ ὅλα τά οἰκουμενικά φόρα»!

4. Ἀποκαλύπτει πὼς ὁ Ἀθηναγόρας ἄκουσε τὴν «φωνὴν τοῦ Κυρίου», ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε νὰ μὴν κάνει «διάκριση» μεταξὺ αἱρέσεως καὶ Ἐκκλησίας. «Καταλλαγὴ» καὶ «ὁμόνοια» μὲ ὅλους, ὥστε νὰ «μαρτυροῦν ἀπὸ κοινοῦ» αἱρετικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι τὸν Χριστό! Οὐδεὶς λόγος γιὰ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν Μία Ἐκκλησία! Ἄξιος συνεχιστὴς ὁ διάδοχός του Βαρθολομαῖος!

«Ἤλπιζε στήν καταλλαγή καί ὁμόνοια ὁλοκλήρου τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος θά μαρτυροῦσε ἀπό κοινοῦ Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστημένον πρός ἀντιμετώπιση τῶν παγκοσμίων καί τῶν τοπικῶν συγκεκριμένων ὑπαρξιακῶν προβλημάτων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν. Αὐτό ἦταν τό ὅραμά του, ὁ στόχος του, ἀλλά καί ἡ κινητήριος δύναμη τῆς Πατριαρχίας του. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς δημόσιας ἐκφράσεώς του ὡς Οἰκουμενικός Πατριάρχης θέτει ἕνα βιβλικό χωρίο ὡς κορωνίδα καί ἀφετηρία καί τοῦ Ἐνθρονιστηρίου του Λόγου: «Ἀναστάς, πορεύου σύν αὐτοῖς μηδέν διακρινόμενος» (Πράξεων 1, 20). «Οὕτως ἤκουσα εὐλαβῶς καί οὕτως ἡρμήνευσα, τολμήσας, τήν φωνήν τοῦ Κυρίου...»  ὁμολογεῖ Ἀθηναγόρας ὁ Α΄: «μηδέν διακρινόμενος»!

Ἔτσι, «μηδέν διακρινόμενος», ἀπηύθυνε μηνύματα «μετ’ ἀπεράντου σεβασμοῦ ἀδελφικόν ἐν Χριστῷ ἀσπασμόν καί πρός τούς σεπτούς ἀρχηγούς τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς σεβασμίας Ρώμης, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀγγλίας τῆς Ἐπισκοπελιανῆς καί τῶν λοιπῶν Προτεσταντικῶν, χεῖρα ὀρέγων καί αὐτοῖς εἰς συνεργασίαν ἀπέναντι τῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς κοινωνίας κινδύνων»!

Προχωρεῖ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ἀναφέρει τόν ἑπόμενο χαιρετισμό του: «Εὐτυχίαν δοκιμάζω μή διακρινόμενος καί ὡς πρός τά λοιπά Θρησκεύματα. Διό καί θερμότατα χαιρετῶ τούς Μουσουλμάνους ἀδελφούς...»!

Να, λοιπόν, πῶς θεμελίωσε τὸν Οἰκουμενισμὸν καὶ ἄνοιξε τὸν δρόμο πρὸς τὴν Πανθρησκεία ὑπακούων, ὅμως, στὴν «φωνὴν τοῦ Κυρίου» του, κι ὄχι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἔτσι, «ὁ ρηξικέλευθος Ἡγέτης, ἔβλεπε τά παρόντα καί προέβλεπε τά μέλλοντα καί ἀναγκαῖα», ὅπως τοῦ τὰ ὑπαγόρευε ἡ Μασωνία καὶ ὁ Σιωνισμὸς καὶ ὁ ὄπισθεν αὐτῶν κρυπτόμενος κύριός του: «Τά πεδία δράσεως εἶναι πολλά: διορθόδοξες σχέσεις, διαχριστιανικός, οἰκουμενικός διάλογος, ὁ διαθρησκειακός διάλογος καί ὁ κοινωνικός καί πολιτικός χῶρος»!

5. Καὶ τὸ ἀποκορύφωμα:

«Τό ὄνομα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα μέ τή γνωστή προφορά τῶν μή ὀρθοδόξων Athenagoras, ἕγινε τό σημεῖο ἀναφορᾶς ὅλου τοῦ Χριστιανικοῦ (ἑτερόδοξου) κόσμου γιά μιά νέα, δυναμική καί σφριγώσα Ὀρθοδοξία… Πρέπει νά πληροφορηθεῖ ἐπί τέλους τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τίς θετικές αὐτές ἐξελίξεις, νά τίς ἀξιολογήσει ἀνάλογα καί νά τίς στηρίξει. Ἐάν δέ γίνει αὐτό, ἐπεπράκαμεν οὐδέν! (σ.σ. Ὁ στόχος τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι διάφανος, ξεκάθαρος καὶ ὁμολογημένος! Ἡ Νέα Ἐκκλησία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι γι’ αὐτοὺς ἡ «νέα σφριγώσα Ὀρθοδοξία» ποὺ μεθοδικὰ καὶ στὴν πράξη προπαγανδίζουν! Οἱ Ποιμένες, ὅμως, περιμένουν νὰ ἐπικρατήσει πρῶτα ὁλοσχερῶς ἡ αἵρεση, καὶ μετὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπ’ αὐτούς!).

Ὑπάρχουν καὶ πολλὰ ἄλλα ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα ποὺ πείθουν γιὰ πραξικοπηματικὴ ὑπὸ τῶν Οἰκουμενιστῶν μεταποίηση τῆς Ἐκκλησίας, σὲ ἄλλη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων, τῶν Ποιμένων διευκολυνόντων τὴν πραγματοποίηση τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18, 8). Μόνο ποὺ δὲν θέλησαν νὰ καταλάβουν πὼς ὁ Κύριος, τοὺς ἔχει ἐκεῖ ὡς Ποιμένες, ὄχι γιὰ νὰ διευκολύνουν τὸν ἀφανισμὸ τῆς Πίστεως, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν ἐμποδίσουν!

Ἀναφέρουμε δύο ἀκόμα στοιχεῖα:

α. Διαπιστώνει τὴν παντελῆ ἀπουσία σχέσεων «μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Καθολικισμοῦ. Μέχρι τό 1959 δέν ὑπῆρχαν καθόλου σχέσεις. Οὔτε ἐπισκέψεις οὔτε κἄν ἀλληλογραφία». Χάρις εἰς τὸν Ἀθηναγόρα, μετὰ τὸ ἔτος 1959, γίνεται ἡ «ἀπαρχή τοῦ νέου κλίματος»! Μέχρι τότε, λοιπόν, λειτουργοῦσε ἡ ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία και, ἀκολουθοῦσα τὴν διαχρονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιστεκόταν στὶς δολιότητες τῶν αἱρετικῶν, εἰδικὰ τοῦ Βατικανοῦ. Ὁ ὁραματιστὴς Ἀθηναγόρας, ὅμως, βρῆκε -ὅλως τυχαίως- τὴν ἀφορμὴ σὲ ἕνα λόγο τοῦ νέου Πάπα Ἰωάννη τοῦ ΚΓ΄. Σὲ ἐκεῖνο τὸ λόγο μεταξὺ ἄλλων ὁ Πάπας «ἐκάλεσε πρός ἕνωση μέ ἐπιστροφή, γιά νά γίνει μία ποίμνη κάτω ἀπό ἕνα ποιμένα, καί ἐννoοῦσε βέβαια» τὸν ἑαυτό του! Αὐτὸ τὸ αἴτημα τοῦ Πάπα δὲν ἦσαν ἀκόμα ὥριμοι, τότε, οἱ καιροὶ γιὰ νὰ ὑλοποιηθεῖ! Νά, ὅμως, ποὺ ὡρίμασε μὲ τὶς ἐργώδεις προσπάθειες τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τὴν «εὐγενῆ» ἀ-προσπάθεια καὶ «διακριτικὴ» ἀδιαφορία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν!

β. Τότε ἐτέθη καὶ τὸ αἴτημα (γιὰ πρώτη φορὰ ἐπίσημα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία) τῆς «συνεργασίας» τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν, αἴτημα οἱ σχέσεις (τῶν συναντήσεων καὶ τοῦ διαλόγου) νὰ εἶναι σχέσεις «ἰσότητος» καὶ «ἐλευθερίας» τῆς αἱρέσεως μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως! Ἔγραφε σὲ μήνυμά του ὁ Ἀθηναγόρας: «Ἐφ’ ᾧ καί πεποίθαμεν, ὅτι πᾶσα ἔκκλησις πρός ἕνωσιν δέον νά συνοδεύηται καί ὑπό τῶν ἀπαραιτήτων ἐκείνων καί συγκεκριμένων πράξεων καί ἐνεργειῶν, ὅσαι θά ἀπεδείκνυον μέν ἐνηρμονισμένας τάς προθέσεις πρός τά ἔργα καί θά ἔφερον ἡμᾶς καί τά μέλη τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν ὄντως πλησιέστερον τοῦ Κυρίου, τοὐλάχιστον τό γε νῦν ἐπί ἐδάφους πρακτικοῦ καί ἐν πνεύματι ἰσότητος, δικαιοσύνης, ἐλευθερίας πνευματικῆς καί ἀλληλοσεβασμοῦ»!

Καὶ μὲ ἀφορμὴ τὰ διαμειφθέντα μεταξὺ τοῦ Πάπα καὶ τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ Ἀθηναγόρα Ἀρχιεπ. Ἀμερικῆς Ἰακώβου (ὁ ὁποῖος τοῦ ζήτησε Ἔνωση Ἐκκλησιῶν σὲ νέα βάση) ὁ Πάπας ἔθεσε ὡς βάση τῆς Ἑνώσεως τὶς ἀρχὲς τῶν ἀθέων τῆς  Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως: «Ἡ ἕνωσις θά εἶναι ἕνωσις καρδιῶν… Ἐάν δέν ἐπικρατήσῃ τό σύνθημα τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως: ἐλευθερία, ἰσότης, ἀδελφότης, οὔτε εἰρήνη θά ὑπάρξῃ μεταξύ τῶν ἐθνῶν, οὔτε ἕνωσις μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν»!

Καὶ ὁ καθηγητὴς Λαρεντζάκης σχολιάζει:

«Οἱ Ἀρχές ἀπό τό σύνθημα τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης, τίς ὁποῖες ἀναφέρει ὁ Πάπας Ἰωάννης, ἀνταποκρίνονται πρός τίς Ἀρχές, τίς ὁποῖες ἀνέφερε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καί στό Μήνυμά του τῆς 1ης Ἰανουαρίου 1959, ἐν πνεύματι ἰσότητος, δικαιοσύνης, ἐλευθερίας πνευματικῆς καί ἀλληλοσεβασμοῦ. Καμμία ἀπαίτηση πρός ἐπιστροφή καί ὑποταγή, ἀλλά Διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ!»!

πηγή