Η δύναμη και η αδυναμία της ψήφου

Η δύναμη της ψήφου για τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι μεγάλη και εκφράζει το δημοκρατικό πολίτευμα κάθε Πολιτείας, με την οποία αναδεικνύονται οι ηγέτες.
Σίγουρα η ψήφος είναι έκφραση των ιδεολογιών, των προσδοκιών και των οραμάτων κάθε ανθρώπου, αλλά συγχρόνως είναι και έκφραση αντίστασης και δυσαρέσκειας. Έτσι, η ψήφος μέσα της έχει και θετικά και αρνητικά στοιχεία και εξαρτάται κάθε φορά από την νοοτροπία του ψηφοφόρου. Ενώ είναι μια ψήφος που εκφράζεται με σταυρό η με λευκό ψηφοδέλτιο, εντός της κρύβει μία προσωπική ιστορία κάθε ψηφοφόρου. Τι θα μπορούσαμε να ακούσουμε αν υπήρχε δυνατότητα να κάνουμε ένα «ψυχογράφημα της ψήφου»! Βεβαίως, μερικοί σύγχρονοι επιστήμονες εκλογολόγοι αναλυτές έχουν τις προϋποθέσεις και τους τρόπους να ανιχνεύουν αυτά τα μύχια των ψήφων και τις προθέσεις των ψηφοφόρων, αλλ' αυτό δεν μπορεί να γίνη με ακρίβεια.
Πέρα από αυτό η ψήφος στα διάφορα πολιτεύματα και ομάδες ανθρώπων δίδεται με πολλούς τρόπους, ήτοι δια βοής, δι’ ανατάσεως της χειρός, δι’ ονομαστικής ψηφοφορίας και δια μυστικής ψηφοφορίας. Κάθε είδος ψηφοφορίας εξαρτάται από τον χρόνο και τον τόπο, από τις νοοτροπίες και τις καταστάσεις που επικρατούν. Θα πρέπη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις να εξασκήται με προσωπική ελευθερία, δηλαδή ο ψηφοφόρος να ενεργή ως πρόσωπο, που σημαίνει, εκτός των άλλων, να έχη την δυνατότητα ελεύθερης επιλογής και έκφρασης.
Όμως, τα πρώτα είδη ψηφοφορίας, ήτοι δια βοής, ανατάσεως της χειρός και ονομαστικής ψηφοφορίας, είναι ενδεχόμενο να ερμηνευθούν ως έκφραση ανδρείας και δημοκρατικής ευαισθησίας και συνειδήσεως, αλλά είναι ενδεχόμενο και να εκφράζουν πίεση, εξαναγκασμό και φόβο. Αντίθετα, η μυστική ψηφοφορία διασώζει περισσότερα στοιχεία ελευθερίας, χωρίς όμως να απαλλάσσεται από την αίσθηση του φόβου. Τα θετικά στοιχεία είναι περισσότερα από τα αρνητικά. Με την μυστική φηφοφορία διασώζονται τα προσωπικά στοιχεία της ελευθερίας, της αποδέσμευσης από ποικίλες εξαρτήσεις, της αποφυγής συγκροτήσεως ιδιαίτερων ομάδων και σχηματισμών.
Αυτό γίνεται στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα, αφού οι προτάσεις γίνονται αποδεκτές η όχι με ψηφοφορίες όλων των ειδών και εξαρτάται από την ευαισθησία των διαφόρων ηγετών και από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την εξάσκηση της εξουσίας. ........

....Η πολιτική, κοινωνική, αλλά και εκκλησιαστική πείρα έχει αποδείξει ότι όταν ο ηγέτης, Πολιτικός η Εκκλησιαστικός, στηρίζεται σε πλειοψηφίες, η στον καταρτισμό δικής του ομάδας, η στην αστυνόμευση της βούλησης των συνεργατών του και των μελών του χώρου που ηγείται, βλέπει πολύ σύντομα το οικοδόμημα που θέλησε να κατασκευάση να καταρρέη παταγωδώς. Τα «απολυταρχικά» καθεστώτα δεν αντέχουν στον χρόνο και οι βιασμένες συνειδήσεις πολύ γρήγορα επαναστατούν. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραφε: «Το βία υποταττόμενον στασιάζει καιρού λαβόμενον». Αυτό που μένει και έχει αξία είναι ότι ο κάθε ηγέτης για να αφήση έργο διαχρονικό πρέπει να διοική σταυρικά και κενωτικά....
Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π.Ιεροθέος