Η τελευταία του επιθυμία ήταν να μαζευτούν τα παιδιά του γύρω του και να διαβάσουν μια ιστορία. Ήταν το τελευταίο τους μάθημα ώστε να κατανοήσουν την δουλειά του.
"Μας έβαλε να μπούμε στο δωμάτιο και, παίρνοντας τα χεράκια μας, παρακάλεσε τη μητέρα μου να διαβάσει την Παραβολή του Ασώτου. Άκουγε με τα μάτια κλειστά, απορροφημένος στις σκέψεις του..."
Η γνωστή παραβολή, από το Ευαγγέλιο του Λουκά, εννοεί ότι όσο δυστυχισμένος και να είσαι, ώστε να διαπράξεις ένα έγκλημα, μην απελπίζεσαι ποτέ από τον Θεό. Είστε παιδιά Του. Ταπεινωθείτε και ζητήστε συγγνώμη.
Αυτή είναι η απλή ιστορία που συνέχιζε να λέει, με διαφορετικούς τρόπους, στα μυθιστορήματά του αφού πρωταγωνιστές του ήταν πάντα οι άσωτοι. Θα τους έβαζε να σπαταλήσουν τα πάντα και να φτάσουν στον πάτο. Αλλά, άφηνε μια αχτίδα ελπίδας, μια πιθανότητα ότι υπήρχε δρόμος επιστροφής μέσω της μετάνοιας.
Στο Έγκλημα και Τιμωρία, οι άσωτοι είναι ο Ρασκόλνικοφ, πρώην φοιτητής της Νομικής, που κατεβαίνει στον μηδενισμό και διαπράττει εγκλήματα πέρα από κάθε φαντασία, και η ομόλογός του Σόνια, υποβαθμισμένη στη φτώχεια και την απόγνωση. Και οι δύο τελειώνουν το μυθιστόρημα στη Σιβηρία, όσο το δυνατόν πιο μακριά από το σπίτι. Αλλά η τελευταία εικόνα είναι μια εικόνα ελπίδας. Ο Ρασκόλνικοφ κρατά την Καινή Διαθήκη της Σόνια στο χέρι, με την ελπίδα ότι η σταδιακή ανανέωσή του σε μια νέα ζωή επρόκειτο να ξεκινήσει.
Τα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι ήταν πάντα σκοτεινά και πολύπλοκα. Ασχολούνται με μεγάλα ερωτήματα σχετικά με τη φύση του κακού, την έννοια του πόνου, γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν το μίσος από την αγάπη αλλά, δεν μένουν στο σκοτάδι... Δείχνουν το φως. Έχουν ελπίδα.
Καλλιτέχνης: Ivan Kramskoi, Ο Ντοστογιέφσκι στο νεκροκρέβατο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου