ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

 

Πάντα σαν αυτό το απόγευμα, πάντα στις 23 του Δεκέμβρη εδώ και πολλά χρόνια τα βήματα μου με οδηγούν εκεί στην μικρή μου γειτονιά, πάντα μόλις πέφτει το πρώτο σκοτάδι πάντα τέτοιες μέρες κι είναι που σήμερα προπαραμονή που μόλις μπήκα στο σπίτι μου μετά από αυτήν την βόλτα μου στις Χριστουγεννιάτικες μου θύμησες!

Μεγάλωσα σ' ένα δρομάκι που άρχιζε από μια αλάνα και τελείωνε στην μεγάλη πόρτα του εργοστασίου της Υφανέτ στην Τούμπα....

Είναι σαν ένα τάμα, σαν ένα προσκύνημα στις μνήμες της παιδικής μου ηλικίας και των εφηβικών μου χρόνων.

Ένας χωματόδρομος εκατό μόλις μέτρα, χαμηλά σπίτια με αυλές με δένδρα στο δρομάκι με κληματαριές και αμέτρητες γλάστρες.....

Κοντοστάθηκα στην αρχή του δρόμου και έκλεισα τα μάτια μου κι όταν τα ξανάνοιξα όλα έγιναν σαν τότε σαν ένα Χριστουγεννιάτικο βράδυ της δεκαετίας του 60...

Πήρα τον δρόμο που οδηγούσε στο σπίτι μου,

έβλεπα τα σπίτια των γειτόνων,

έβλεπα τους μεγάλους με γρήγορο περπάτημα και με τα ψώνια φορτωμένοι να μαζεύονται στα σπίτια τους,

είχε βραδιάσει και έκανε κρύο.....

Περπατούσα αργά και άκουγα τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που έκαναν πρόβα τα κάλαντα που θα έψαλλαν σαν αύριο που θα ήταν παραμονή των Χριστουγέννων....

Περπατούσα αργά και με χάιδευαν οι μυρωδιές απ'τα μελομακάρονα τον μπακλαβά, τους κουραμπιέδες και τις βασιλόπιτες.....

Έφθασα στο σπίτι που μεγάλωσα,

οδός Ξενοφώντος αριθμός 78, είδα την ξύλινη η εξώπορτα που σε έμπαζε στο σαλόνι, την μικρή μας την αυλή δυο επί τρία καθαρή και περιποιημένη απ'την μάνα μου,

πιο δίπλα η κουζίνα και ένα μικρό δωματιάκι που έβαζε τα γλυκά και το ζυμάρι σκεπασμένο με κουβέρτες να φουσκώσει.....

Σαν σήμερα μαζί με την γιαγιά μου θα άνοιγαν φύλλα με τον πλάστη και θα έφτιαχναν τις πίτες, τα κουλουράκια και τις βασιλόπιτες!

Είδα φως στο δωμάτιο που έκαιγε η ξυλόσομπα,

εκεί που μαζευόμασταν όλη η οικογένεια,

πλησίασα και κοίταξα απ'τις γρίλιες,

εγώ και ο μικρός μου ο αδελφός εκεί στην ποδιά της γιαγιάς να μας λέει ιστορίες Χριστουγεννιάτικες και διηγήματα απ'το Σουφλί!

άκουσα να ρωτάω την γιαγιά μου αν υπάρχει άγιος Βασίλης κι εκείνη να μου απαντάει ότι υπάρχει σίγουρα όταν υπάρχει ελπίδα όταν υπάρχει αγάπη.

Είδα τον πατέρα μου να βάζει κούτσουρα στην φωτιά να ζεστάνει τις φέτες με το ψωμί για να τις αλείψει μετά με λίπος,

λίγδα την λένε στο Σουφλί, αλάτι και ρίγανη για να φάμε όλοι μαζί με εκείνα τα λουκάνικα τα πέταλα που τα είχαμε κρεμασμένα στην κουζίνα με σχοινάκι....

Πρέπει να έκανα θόρυβο καθώς κοιτούσα απ'τις γρίλιες και το μεγάλο παιδάκι σηκώθηκε και πήγε στο παράθυρο,

εκείνη την ώρα μπήκε και η μάνα μου στο δωμάτιο,

είχε τελέψει το φτιάξιμο των γλυκών....

Κόλλησε ο Χαρούλης το προσωπάκι του στο τζάμι,

του άρεσε να χουχουλιάζει τα τζάμια και να κάνει ζωγραφιές πάνω τους κι είχα την εντύπωση ότι με κοιτούσε στα μάτια,

ύστερα πάλι σκέφτηκα ότι αυτά δεν γίνονται κι ας είναι Χριστούγεννα,

τα μάτια όμως του μικρού Χαρούλη γέλαγαν από ευτυχία!

ελάτε-ελάτε φώναξε, ελάτε να δείτε....

Έτρεξαν όλοι στο παράθυρο τους είδα όλους μαζί ευτυχισμένους να με κοιτούν!

Θεέ μου σκέφτηκα η οικογένεια μου.....

Τα παιδιά γέλαγαν χαρούμενα,

η μάνα μου έγειρε στον ώμο του πατέρα μου και η γιαγιά κούνησε με νόημα το άσπρο της κεφάλι.....

Όλη η οικογένειά μου με κοιτούσε απ'το τζάμι....

Άρχιζε να χιονίζει στην μικρή μου την γειτονιά,

αύριο θα το έχει στρώσει.....

Κίνησα να φύγω και ήταν τότε που από τα κεραμίδια του σπιτιού μου έπεσε ένα γράμμα,

ήταν ένα γράμμα που είχα γράψει εκείνο το βραδάκι στον Αγ.Βασίλη και έγραφα ότι ήθελα να μου φέρει μολυβένια στρατιωτάκια κι έναν μικρό τυμπανιστή, δάκρυσα κι έβαλα το γράμμα στην τσέπη μου....

Πήρα το μικρό δρομάκι της επιστροφής,

ένα-ένα καθώς περπάταγα τα φώτα απ'τα σπίτια έσβηναν κι οι φωνές σώπαιναν.....

Έφθασα εκεί που είχα ξεκινήσει το διάβα μου και κοίταξα πίσω,

η γειτονιά μου είχε χαθεί....

Μπήκα στο πρώτο παιχνιδάδικο που βρήκα και αγόρασα στρατιωτάκια και έναν μικρό τυμπανιστή!

Γιατί μας είπαν ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης?

γιατί μας είπαν ότι δεν υπάρχουν Άγγελοι?

γιατί μας είπαν να μη πιστεύουμε στα Χριστούγεννα?

Έφτιαξαν ψεύτικα Χριστούγεννα για να ξοδεύουμε τις ψυχές μας σε άχρηστα πράγματα, σε ψεύτικες ευχές, σε συγκεντρώσεις ανόητες και άσκοπες και σε δήθεν καταστάσεις....

Τα δικά μου μαγικά Χριστούγεννα είναι εκεί που υπάρχει ελπίδα και αγάπη!

Για εμένα λοιπόν υπάρχουν τα Χριστούγεννα όταν μπορείς να προσφέρεις από τα λιγοστά που έχεις!

Για εμένα λοιπόν υπάρχουν τα Χριστούγεννα στα μάτια των αθώων παιδιών όταν γράφουν το γράμμα τους στον Άγιο Βασίλη....

Καλό απόβραδο και Καλά Χριστούγεννα γείτονες και να είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν χάνεται απ' την καρδιά μας όσο την ζεσταίνει η ελπίδα!

 

 θεία Ευτέρπη