Μικρό παιδί σαν ήμουνα έπλαθα στην φαντασία μου ότι ο Δεκέμβρης ήταν ένας καλοκάγαθος παππούλης που ερχόταν με τα άσπρα γένια του και το χιόνι στο πανωφόρι να καθίσει στο τζάκι ( ξυλόσομπα ) του σπιτιού και να μας πει όμορφα παραμύθια....
Είναι γιατί καθόμασταν στην ποδιά της γιαγιάς και ακούγαμε εκείνα τα παραμύθια που μόνο οι γιαγιάδες ήξεραν να διηγούνται....
Είναι που τότε χιόνιζε πολύ στις γειτονιές και το τοπίο ήταν παραμυθένιο με το χιόνι να σκεπάζει τα κλαδιά των δένδρων, τις σκεπές των σπιτιών, τα περβάζια των παραθύρων...
Ήταν γιατί ρίχναμε ψωμάκι για τα πεινασμένα τα πουλάκια και ανοίγαμε με τρόπο την εξώπορτα να μπει στο σπίτι να ζεσταθεί ο αλήτης ο γάτος μας ο μπιμπίκος...
Ήταν όμορφα γιατί δεν ακούγαμε αυτοκίνητα με αλυσίδες να σου θυμίζουν τανκς ούτε υπήρχε τηλεόραση να σε τρομοκρατεί...
Ήταν γιατί ετοιμαζόταν οι οικογένειες για τα Χριστούγεννα και τα παιδιά για τα κάλαντα και για τα δώρα κάτω από το δένδρο!
Είναι γιατί ο παππούλης ο Δεκέμβρης έφερνε μαζί του κι άλλες γιορτές,
γιόρταζε ο κύριος Διονύσης ο καθηγητής της μουσικής,
ο κυρ. Σπύρος ο μπακάλης κι ο Λευτέρης που η γυναίκα του στην γιορτή του του τραγούδαγε το Λευτέρη-Λευτέρη....
Ήταν και οι γειτόνισσες που έλεγαν το: Η Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθει, μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε τα στον μύλο γιατί ο Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος....
με πήρε καιρό να καταλάβω ότι το κρύο τα έκανε όλα αυτά.
Ήταν που αργότερα την παιδική μου φίλη την είδα ξαφνικά να στέκει και να με κοιτά Άννα το όνομά της το μικρό κι είναι πάντα του Δεκέμβρη στις εννιά που έχει η Άννα την γιορτή της...
Ας μαζέψουμε τα κομμάτια μας σ΄αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Ας υποδεχτούμε τον παππούλη Δεκέμβρη με αισιοδοξία,
ας ρίξουμε λίγα ψίχουλα αγάπης και αλληλεγγύης στον διπλανό μας κι όλο και κάποιο πεινασμένο και παγωμένο πουλάκι θα κάνουμε χαρούμενο κι ας αφήσουμε την πόρτα της καρδιάς και της ψυχής μας ορθάνοικτη όλο και κάποιος κεραμιδόγατος θα μπει για να του ζεστάνουμε την ψυχούλα του...
Καλό μήνα με υγεία σ' όσους τους αρέσει να ακούν παραμύθια και όχι να παραμυθιάζονται.....
θεία Ευτέρπη
1 σχόλιο:
... ὅλα τὰ ὑγρόμετρα,
τὰ ὄργανα μετρήσεων τῆς ἀτμοσϕαιρικῆς πίεσης...
τὰ ὅσα ἄλλα δορυϕορικά μπλιμπλίκια ποὺ μᾶς βρίσκαν τὸν καιρό ποὺ θὰ κάνει...
κατεβαίνουν λίγο ἀπό τὰ βάθρα τους τὰ πανύψηλα
καὶ... σὰν νὰ πᾶν νὰ γίνουν,
τα... ἁπλᾶ ὄργανα ἀκριβείας, ποὺ ἀν τὰ χρησιμοποιεῖς σωστά, θὰ κάνουν τὴν δουλειά τους...
καὶ ὁ γερό Βοριᾶς, μπορεῖ νὰ ξαναπάρει τὴν θέση του μαζί μὲ ὅλη τὴν παρέα, καὶ... τὸν Νοτιά τὸ παλληκάρι,
ἀϕοῦ πλέον ὁ ἄνθρωπος,
σιγά σιγά καταλαβαίνει πὼς αὐτός ὁ μύθος
ποὺ ζητᾶ το σύμπαν κι ὅλα μέσα του... νὰ εἶναι μιὰ σειρά ἀπό
μ η χ α ν έ ς ...
ποὺ ἡ τ ύχ η τὶς ρυθμίζει
γιὰ νά... δουλεύουν ρολόι...
εἶναι ἕνα ἄψυχο μεγάλο παραμύθι γιὰ ἄψυχους ἀνθρώπους
ποὺ ἀγωνίζονται νὰ γίνουν μηχανές
ὡσότου μία μηχανή
ἀποδειχτεῖ πὼς θὰ μπορεῖ νὰ κάνει -ϕυσικά-
περ'σότερο καλά ἀπό ἐκείνους
τὴν ὁποιαδήποτε μ η χ α ν ι κ ή ἑργασία...
καλό μας μῆνα, καὶ πάντα νἄμαστε γεροί...
μὲ τὴν ὅσην ὑγεία...!
Δημοσίευση σχολίου