«Σκότος υπάρχει και σήμερα, όπως παντού και πάντοτε. Το φως όμως διαλύει το σκότος..»

 

Άγιος Ιερώνυμος ο Ησυχαστής της Αίγινας, ο Καππαδόκης

-Η πνευματική ζωή είναι τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών. Μόνον που, διά να την γνωρίσει κανείς, πρέπει ν’ αγωνισθεί πολύ, να σκάψει βαθιά μέσα του.

Να κλείνεσθε μίαν ώραν την ημέρα στο δωμάτιό σας και να σκέπτεσθε τον Χριστόν και τον προορισμόν σας. Η ησυχία είναι απαραίτητη διά την ψυχικήν καλλιέργειαν του ανθρώπου. Τον αέρα που φυσά έξω δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Μπορείς όμως να κλείσεις την πόρτα. Ασφαλίστε την πόρτα της ψυχής σας και μένετε στην ησυχία, διά να μην σας παρασύρει το ρεύμα.

Άλλοι είναι δια την διακονίαν εις την Εκκλησίαν, άλλοι είναι προορισμένοι δια να κρύπτωνται σε κρύπτες και σπηλιές…. Όσο μπορεί να κλείνεται και να φέρνει εις τον λογισμόν του τους αγίους που όλο κρύβονταν.

Πρόσεχε να αποκτήσεις την παρθενία των λογισμών σου. Μη σκέπτεσαι τίποτα που σου αποσπά τον νουν σου από τον Θεόν. Την παρθενίαν των λογισμών σου πρόσεξε. Το παν ξεκινά από τους λογισμούς και την καρδίαν. Το παν οφείλεται εις τους λογισμούς… Να παρακαλούμεν τον Θεόν και Εκείνος θα βοηθήσει. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε μας. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε μας. Διάκριση και τέχνη δι’ όλα χρειάζεται.

Αγάπησε πολύ την προσευχήν! Να προσεύχεσαι νοερώς, όπου βρίσκεσαι και όποια ώρα ναναι. Δεν είναι απαραίτητο μόνον στον ωρισμένο τόπο. Ο Ιωβ προσηύχετο στην κοπριά. Ο Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, εις το κήτος ο Ιωνάς, ο Παύλος δεμένος, ο ληστής εν τω Σταυρω, παντού, στις πόλεις , στα σπήλαια, στα σπίτια, στις αγορές, όλοι οι τόποι, όπου υπάρχει άνθρωπος εκκλησίες γίνονται, αρκεί να θέλει να προσεύχεται ο άνθρωπος και θα το κατανοήσεις, θα το πληροφορηθείς, ότι ‘’εγγύς ο Κύριος τοις επικαλουμένοις’’.

Τον νουν σου κανείς δεν εξουσιάζει, τον νουν κανείς δεν τον βλέπει! Και να γνωρίζεις ότι από τας μεγαλυτέρας γοεράς βοάς, έχουν μεγαλυτέραν αξίαν οι εκ καρδίας αλάλητοι στεναγμοί, αι ‘’ένδον βοαι’’! ‘’ Κράγε κραυγήν ασίγητον’’ είτε κοιμάσαι, είτε τρώγεις, είτε εργάζεσαι, είτε περπατεις’’… Να κρούης με υπομονή την θύραν του ελέους του Κυρίου μας με στεναγμούς αλαλητους και δάκρυα.

Άλλοι ζουν εις την έρημον και παλεύουν με τα πάθη των και, ενώ χρόνια είναι μοναχοί, εις την καρδία των δεν κατάφεραν τίποτα. Και άλλοι είναι μέσα εις τον κόσμον και έχουν την έρημον μεταφέρει μέσα των!

Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη λαϊκοί και κληρικοί που Τον ευαρεστούν. Ο Θεός να τους διατηρεί… Σκότος υπάρχει και σήμερα, όπως παντού και πάντοτε. Το φως όμως διαλύει το σκότος. Και τώρα έχουμε σκότος, αλλά το δυνατό και πολύ φως το κάνει να μη φαίνεται. Έτσι και μέσα μας υπάρχει και το σκότος και το φως. Να κάνουμε ο,τι δυνάμεθα για να αυξήσουμε το φως και τότε το σκότος θα φεύγη. Πλέουμε μέσα στο έλεος του Θεού, στην χάριν της Εκκλησίας Του. Μόνο από μας εξαρτάται, δηλ. από την θέλησή μας, το να φέρουμε φως στην ψυχή μας. Ο Θεός πλουσιοπάροχα μας το χορηγεί. Κλαίω, όταν σκέπτομαι την στοργή του Θεού.

Από το βιβλίο «Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης, 1883-1966», της Σωτηρίας Δ. Νούση.