Ήρθα Και Εγώ Με Δάκρυα – Δημήτρης Πλατανιάς
Το νέο album «Μετά Δόξης» είναι μία παραγωγή της Πεμπτουσίας, που
αποτελεί τον τρίτο κύκλο της ενότητας τραγουδιών και ορχηστρικών θεμάτων
από το μουσικό έργο του συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη.
«Ω το μυστήριο να Σε αγαπώ αληθινά,
Το μυστήριο να έρχεσαι κοντά μου,
Όταν πονώ, μέσα στα δάκρυα μου.
Ποιο μυστικό να κρύβεται μέσα στην ύπαρξή μου,
Την ομορφιά την θεϊκή να νοιώθω σαν δική μου,
Και εγώ ποθώ μες την καρδιά μόνο ν᾿ αγαπάω,
Κι επάνω στις αχτίνες Της στον ουρανό να πάω.
‘Ήρθα κι εγώ με δάκρυα με συντριβή μια μέρα,
Αναζητώ την Χάρη σου, Ουράνιε Πατέρα.
Τον πλούτο μου τον ξόδεψα, δεν έχω άλλα λόγια,
Μόνο να σκύψω να φιλώ τα άχραντα σου πόδια,
Εκείνα που θα τρυπηθούν, με τα καρφιά σε λίγο,
Να μη βαδίζω στην σκιά, κι απ’ το κακό να φύγω.
‘Ήρθα κι εγώ με δάκρυα, με συντριβή μια μέρα,
Αναζητώ την Χάρη σου, Ουράνιε Πατέρα,
‘Ήρθα κι εγώ με δάκρυα, με συντριβή μια μέρα,
Αναζητώ την Χάρη σου, Ουράνιε Πατέρα».
1 σχόλιο:
... μόνο μιά σκέψη... καλοπροαίρετη... (αν καὶ... ἴσως κάπως... φανταχτερά πολύξερη... )
ὁ Μάνος Χατζιδάκης (αὐτοπροσδιόριζόμενος μὲ καμάρι ὡς ἀστός)
στην καταπληκτική του εἰσαγωγή
στοὺς " Ὄρνιθες", χρησιμοποιεῖ τὸν Μούτσιο, ὡς βαρύτονος ποὺ ἦταν,
κι ϵτσι τὸ τραγούδι... αὐτομάτως, ἀποξενώνεται ἀπό τὰ ἀκούσματά μας
καὶ γίνεται κάτι ποὺ μπαίνει δυστυχῶς... στὴν ναφθαλίνη
καὶ εἶναι κρῖμα...
(ἀν και γοῦστο του καὶ καπέλο του... τελικά... )
ἐνῶ ὁ Μίκης... "λαϊκός"...
ἐκ πεποιθήσεως(!)
χρησιμοποιεῖ γνωστές "λαϊκές" φωνές, στὸ Ἄξιον Ἐστί
κάνοντας ἔτσι, ἕνα... σχεδόν συμφωνικό ἕργο
προσιτό στʹ αὐτιά μας
καὶ ἄκουσμα ἀγαπημένο, ποὺ δὲν χορταίνουμε ἀκόμη μετά ἀπὸ τόσα χρόνια να ξανακοῦμε...
(καὶ ἴσως νὰ προσπαθοῦν και νὰ παίξουν κάποιοι,
σκύβοντας σχεδὸν μὲ καρδιοχτύπι στοὺς... ὄχι πολλούς
μὰ... πολύτιμους φθόγγους του... )
Δημοσίευση σχολίου