"Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή, πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες... Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος...
Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους...
Της γης οι πόροι ανοίγουνται σιγά σιγά...
Και πλάι απ' το νερό που στάζει συλλαβίζοντας...
Ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο"
Οδυσσεας Ελυτης!
3 σχόλια:
Ενώ μας βεβαιώνει ότι "...και βρέχει επί δικαίους και αδίκους...", σε τι κατάσταση άραγε έχουμε καταποντιστεί? Ούτε τους αδίκους δεν μπορούμε να φτάσουμε και είμαστε στο σημείο να λέμε το νερό νεράκι?
Πως αλλιώς να περιγράψεις την πνευματική ξηρασία που μαστίζει τον τόπο μας.
Αυτό το πελώριο φυτό κρατά την ελπίδα, κρεμασμένο στέκεται από Τον Χριστό!
Δημοσίευση σχολίου