Σάντα - Ματθαίος Τσαχουρίδης

 ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΤΑ ΚΑΛΛΙΑ Σ’ ΦΩΣ ΕΦΩΤΑΞΑΝ (ΣΑΝΤΑ) Τα κάλλι͜α σ’ φως εφώταξαν κι ο ήλον επιάστεν Και τ’ άστρον το εξίαστρον αρ’ έρθεν κι εντροπι͜άστεν Η ψ̌η μ’ απέσ’ σ’ έναν καμίν’ βρουλίζ’ κι αναστενάζει Μαχ̌αίρ’ να παίρτς και κόφτς ατεν σεβτάν πασ̌τάν θα στάζει Θεέ μ’ αΐκ’σσαν έμορφον, π’ ελέπ’ α̤τεν λιγούται και σην καρδίαν ατ’ απέσ’, σεβτά γνώθ’ να καρφούται ΓΛΩΣΣΑΡΙ αΐκ’σσαν: τέτοια απέσ’: μέσα ατεν: αυτήν βρουλίζ’: φλέγεται γνώθ’: αισθάνεται, αντιλαμβάνεται, εννοεί ελέπ’: βλέπει έμορφον: όμορφο εντροπι͜άστεν: ντροπιάστηκε εξίαστρον: η Πούλια, κοινή ονομασία του αστρικού σμήνους των Πλειάδων ο ήλον επιάστεν: έπαθε έκλειψη έρθεν: ήρθε εφώταξαν: φώτισαν, έλαμψαν κάλλι͜α: κάλλη καμίν’: καμίνι καρφούται: καρφώνεται κόφτς: κόβεις λιγούται: επιθυμεί και σφοδρά, χάνει τις αισθήσεις του, λιποθυμά μαχ̌αίρ’: μαχαίρι παίρτς: παίρνεις πασ̌τάν (τουρκ. baştan): ολωσδιόλου, εντελώς σεβτά (τουρκ./αραβ. sevda/sevdā): αγάπη, έρωτας σεβτάν (τουρκ./αραβ. sevda/sevdā): αγάπη, έρωτα ψ̌η: ψυχή ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΣΟΥ ΕΛΑΜΨΑΝ Τα κάλλη σου έλαμψαν και ο ήλιος έπαθε έκλειψη, και το υπέρλαμπρο άστρο, ντροπιάστηκε. Η ψυχή μου μέσα στην ερωτική φλόγα, καίγεται κι αναστενάζει, με μαχαίρι να την κόψεις, ολότελα έρωτα θα στάζει. Θεέ μου τέτοια όμορφη, όποιος την βλέπει λιποθυμά, και μέσα στην καρδιά του, αισθάνεται να καρφώνεται ο έρωτας.